Yes aangekomen op de Canarische eilanden
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
11 November 2012 | Spanje, Isla de Lanzarote
De week in Lagos werd gebruikt om de nieuwe stuurautomaat te instaleren. En nog wat kleine reparatie’s uit te voeren. Ook werd het schip weer volgestouwd met voorraad voor ca 10 dagen. Gelukkig was de supermarkt echt heel dicht bij. We zijn ook een dagje met mijn vader mee gaan zeilen met de Olle-p, er stond een stevige wind en al kruisend zijn we op en neer naar Portimao geweest. Daar hebben we vrienden van Pap bezocht, Dick en Janneke die ik ook nog van vroeger ken.
Het was bijna de hele week slecht weer, veel regen we hebben maar 1 dag de zon gezien en dan is het meteen lekker.
4 november het begin van de overtocht.
Zaterdag eind van de middag kwam Sander na veel treinvertragingen aan.
Het had weer de hele dag geregend. Oom Ad en mijn vader zaten aan boord.
We besloten zondag te vertrekken de weersvoorspellingen waren gunstig.
Noorden wind kracht 3 / 4. Prima weer dus.
Zaterdag nacht en ook de hele ochtend nog waaide het stevig ZW en veel regen.
Maar zoals voorspeld was het vanaf 12 uur droog viel de wind weg en wat er nog was kwam uit het noorden. Tijd dus om te vertrekken.
We hadden al besloten om direct naar de Canarische eilanden te varen en niet via Madeira want daar gingen nog steeds vele depressies langs met veel wind.
Het zou nu totaal ca 550 mile worden.
Nu echt op weg naar het warmen zuiden dachten wij, maar helaas.
Het eerste uur begon rustig maar de wind kwam langzaam opzetten. Nog net voor het einde, dat we geen telefoon contact meer konden hebben, belde pap op. Hij vertelde dat het stevig zou gaan waaien in de nacht. We werden alle drie katterig en ik was de eerste die overgaf. Maanden was het goed gegaan maar dit was te heftig. Enorme golven en wind van achteren is bij uitstek een zeeziek koersje. Zelfs Cor moest er aan geloven en later kwam ook Sander. Maar na overgegeven te hebben konden we er weer even tegen tot de volgende kotstbeurt. Wij hadden al besloten voor het donker werd( 6 uur) er een rif in te steken. Maar het werden 2 reven om 5 uur. We hadden de nachten en dagen indeelt in wachten van 4 uur. Dat kwam mooi uit met zijn drieën. Mijn eerste wacht was van 7 tot 11 uur. We gingen net de schippingline over dus dan moet je met zijn tweeën zijn. Sander bleef daarom nog tot half 10 buiten. Het was nodig, we moesten voor twee schepen flink van koers veranderen.
De nacht was aarde donker en koud.
Cor draaide de hondenwacht van 11 tot 3 uur in de ochtend. Dat vond hij geen probleem.
Hij was al gauw blij dat we met zijn drieën waren, daar zag hij nu ook de voordelen van in.
De wind bleef stevig doorwaaien in de nacht. De volgende ochtend begon het al vroeg te regenen bij het begin van mijn wacht om 7 uur. En dat is het de 20 uur daarna blijven doen. Het viel bijna al die tijd met bakken uit de hemel. S’ Middags hebben de mannen de kuiptent maar opgezet. Dat doen we nooit tijdens het varen omdat je dan moeilijk bij het stuur kan en het zicht op de kaartplotter. Maar de nieuwe stuurautomaat nam zoveel van ons over, wij waren daar niet meer bij nodig. Hoe hoog de golven ons ook de lucht in gooide de stuurautomaat bracht de Liberty steeds weer netjes op koers. De wind was zo van achteren dat we om de paar uur het zeil de andere kant voerde zodat we niet steeds op de gijp voeren. De hele dag en de eerste nacht hebben we alleen het grootzeil met twee reven gevoerd. Na 24 uur hadden we 135 mile op de teller staan daar waren we heel tevreden mee. Wel moest ik om de paar uur overgeven, ik kon nog geen slokje water drinken of het kwam er weer uit. Mijn lijf voelde steeds slapper aan maar ik deed mijn taken nog wel. Warmde de nasi op die ik al in de haven had klaar gemaakt. Volgens de mannen was dat toen niet nodig en nu waren ze er toch wel blij mee.
Ik was zo slap dat een deel van mijn wacht werd overgenomen door Cor en Sander. In de 2 de nacht waaide het nog harder.
Ik hoorde weer een harde klap nu nog harder dan de klappen daarvoor. Dit keer was de oorzaak dat Cor buiten van de bank viel. Hij kreunde van de pijn. Zijn ribben had hij flink bezeerd. Hij wilde het toch nog volhouden maar ik hoorde hem steeds weer kreunen.En als hij zegt dat hij pijn heeft is er echt wat aan de hand. Ik maakte Sander wakker en die nam de wacht over. Cor ging naar bed met een pijn stiller. Gelukkig hielp die.
Dinsdag is Cor het grootste gedeelte op bed blijven liggen hij kon niets meer. Maar in 1 houding liggen. En met weer wat pijnstillers kon hij in ieder geval slapen. Sander en ik verdeelde de wachten. Cor is nu ook heel blij dat Sander er bij is. We moeten er niet aan denken als we dit met zijn tweeën hadden moeten doen.
Ik werd langzaam weer de oude. Eten deed ik pas eind van de dag een klein hapje. De wind ging van 25 naar ca 20 knopen , dus nog steeds stevig.
S’middags kwam de zon een paar uurtjes door maar eind van de middag was er weer de regen. De motor moest aan want we hadden een energie tekort. De stuurautomaat vreet stroom.
Die nacht is het hard blijven regenen wat genoten we extra van onze kuiptent. Cor kwam mij al om 10 uur aflossen ik had nog steeds niet geslapen en was moe. Om 11 uur ging het onweren met bliksem en dat heeft 10 uur geduurd. Ook de wind trok weer aan tot kracht 25/30 knopen( 6/7 beaufort) . weer kon ik niet slapen. De nachten zijn nog steeds niet mijn ding, daarentegen kon ik er overdag heel erg van genieten.
De dag er op , woensdag, werd een rustige dag. Binnen het uur was het s’ morgens van harde wind naar windstil gegaan. De motor werd de komende 3 uur gestart. Daarna de halfwinder erop en toen nog het grootzeil er bij. Zo hebben we tot het donker werd gevaren. Iedereen kwam een beetje bij. Koud was het niet maar er was ook geen zon.
Die avond heb ik voor het eerst gekookt. Cor kon ook weer een beetje bewegen. En Donna deed het prima.
De kuiptent stond nog steeds op dat was heerlijk, om toch buiten te kunnen zitten uit de wind. En voor de nacht was het dan ook niet zo koud. Die nacht heb ik voor het eerst goed geslapen. Eindelijk . De oceaan was ook een stuk rustiger, of begon ik er aan de wennen? De lIberty liep heerlijk ca 5 tot 6 knopen met een bakstag windje van 4 beaufort .
Donderdag hebben we voor het eerst de zon op zien komen, het beloofde een mooie dag te worden. In de ochtend nog wat wolken maar al gauw hebben we de kuiptent opgeruimd en konden we van de zon genieten. De half winder er weer op en zo hadden we een prima laatste dag. Nog 40 mile te gaan en we zagen de eerste contouren van het eerste eiland van de Canarische eilanden, Grasiosa, liggen. De sfeer aan boord was nog prima ,het eind punt was in zicht. Toch nog ca 8 uur varen maar op totaal 585 mile is dat een schijntje.
Om half 10 in de avond voeren we dan Graciosa binnen een klein haventje waar we naar een vissers steigertje werden verwezen. Waar de stroomkasten het niet deden en het water niet aangesloten was. Een half uur later kwam er een 12 meter zeilboot binnen die weer naar buiten gestuurd werd geen plek zeiden ze. Maar er was plaats genoeg. Dus erg vriendelijk waren ze hier niet. Je neemt toch aan als iemand op zo’n tijdstip binnen komt varen er al een hele lange tocht op heeft zitten, maar wat ze ook probeerde ze werden gewoon weggestuurd, hij was te groot, wat hadden wij een geluk dus.
Na een borrel en toch nog even de afwas gingen we naar bed.
Vandaag bleek het niet veel te zijn wat haven betreft, een openbare douche waar alles kapot was. Dus ben ik maar onder mijn eigen douche gaan staan.
Het was een heerlijke zonnige dag. Het is een klein eiland waar alleen dagtoerisme aankomt per boot. De wegen zijn alleen zandwegen en er is een enkele winkel te vinden.
Het was een snelle overtocht met een gemiddelde van 5.6 knoop per uur 105 uur gevaren, 4 hele nachten. Veel wind en heel veel regen en gelukkig een zonnige laatste dag. En het belangrijkste, het meeste is heel gebleven we hebben het gehaald.
Het was bijna de hele week slecht weer, veel regen we hebben maar 1 dag de zon gezien en dan is het meteen lekker.
4 november het begin van de overtocht.
Zaterdag eind van de middag kwam Sander na veel treinvertragingen aan.
Het had weer de hele dag geregend. Oom Ad en mijn vader zaten aan boord.
We besloten zondag te vertrekken de weersvoorspellingen waren gunstig.
Noorden wind kracht 3 / 4. Prima weer dus.
Zaterdag nacht en ook de hele ochtend nog waaide het stevig ZW en veel regen.
Maar zoals voorspeld was het vanaf 12 uur droog viel de wind weg en wat er nog was kwam uit het noorden. Tijd dus om te vertrekken.
We hadden al besloten om direct naar de Canarische eilanden te varen en niet via Madeira want daar gingen nog steeds vele depressies langs met veel wind.
Het zou nu totaal ca 550 mile worden.
Nu echt op weg naar het warmen zuiden dachten wij, maar helaas.
Het eerste uur begon rustig maar de wind kwam langzaam opzetten. Nog net voor het einde, dat we geen telefoon contact meer konden hebben, belde pap op. Hij vertelde dat het stevig zou gaan waaien in de nacht. We werden alle drie katterig en ik was de eerste die overgaf. Maanden was het goed gegaan maar dit was te heftig. Enorme golven en wind van achteren is bij uitstek een zeeziek koersje. Zelfs Cor moest er aan geloven en later kwam ook Sander. Maar na overgegeven te hebben konden we er weer even tegen tot de volgende kotstbeurt. Wij hadden al besloten voor het donker werd( 6 uur) er een rif in te steken. Maar het werden 2 reven om 5 uur. We hadden de nachten en dagen indeelt in wachten van 4 uur. Dat kwam mooi uit met zijn drieën. Mijn eerste wacht was van 7 tot 11 uur. We gingen net de schippingline over dus dan moet je met zijn tweeën zijn. Sander bleef daarom nog tot half 10 buiten. Het was nodig, we moesten voor twee schepen flink van koers veranderen.
De nacht was aarde donker en koud.
Cor draaide de hondenwacht van 11 tot 3 uur in de ochtend. Dat vond hij geen probleem.
Hij was al gauw blij dat we met zijn drieën waren, daar zag hij nu ook de voordelen van in.
De wind bleef stevig doorwaaien in de nacht. De volgende ochtend begon het al vroeg te regenen bij het begin van mijn wacht om 7 uur. En dat is het de 20 uur daarna blijven doen. Het viel bijna al die tijd met bakken uit de hemel. S’ Middags hebben de mannen de kuiptent maar opgezet. Dat doen we nooit tijdens het varen omdat je dan moeilijk bij het stuur kan en het zicht op de kaartplotter. Maar de nieuwe stuurautomaat nam zoveel van ons over, wij waren daar niet meer bij nodig. Hoe hoog de golven ons ook de lucht in gooide de stuurautomaat bracht de Liberty steeds weer netjes op koers. De wind was zo van achteren dat we om de paar uur het zeil de andere kant voerde zodat we niet steeds op de gijp voeren. De hele dag en de eerste nacht hebben we alleen het grootzeil met twee reven gevoerd. Na 24 uur hadden we 135 mile op de teller staan daar waren we heel tevreden mee. Wel moest ik om de paar uur overgeven, ik kon nog geen slokje water drinken of het kwam er weer uit. Mijn lijf voelde steeds slapper aan maar ik deed mijn taken nog wel. Warmde de nasi op die ik al in de haven had klaar gemaakt. Volgens de mannen was dat toen niet nodig en nu waren ze er toch wel blij mee.
Ik was zo slap dat een deel van mijn wacht werd overgenomen door Cor en Sander. In de 2 de nacht waaide het nog harder.
Ik hoorde weer een harde klap nu nog harder dan de klappen daarvoor. Dit keer was de oorzaak dat Cor buiten van de bank viel. Hij kreunde van de pijn. Zijn ribben had hij flink bezeerd. Hij wilde het toch nog volhouden maar ik hoorde hem steeds weer kreunen.En als hij zegt dat hij pijn heeft is er echt wat aan de hand. Ik maakte Sander wakker en die nam de wacht over. Cor ging naar bed met een pijn stiller. Gelukkig hielp die.
Dinsdag is Cor het grootste gedeelte op bed blijven liggen hij kon niets meer. Maar in 1 houding liggen. En met weer wat pijnstillers kon hij in ieder geval slapen. Sander en ik verdeelde de wachten. Cor is nu ook heel blij dat Sander er bij is. We moeten er niet aan denken als we dit met zijn tweeën hadden moeten doen.
Ik werd langzaam weer de oude. Eten deed ik pas eind van de dag een klein hapje. De wind ging van 25 naar ca 20 knopen , dus nog steeds stevig.
S’middags kwam de zon een paar uurtjes door maar eind van de middag was er weer de regen. De motor moest aan want we hadden een energie tekort. De stuurautomaat vreet stroom.
Die nacht is het hard blijven regenen wat genoten we extra van onze kuiptent. Cor kwam mij al om 10 uur aflossen ik had nog steeds niet geslapen en was moe. Om 11 uur ging het onweren met bliksem en dat heeft 10 uur geduurd. Ook de wind trok weer aan tot kracht 25/30 knopen( 6/7 beaufort) . weer kon ik niet slapen. De nachten zijn nog steeds niet mijn ding, daarentegen kon ik er overdag heel erg van genieten.
De dag er op , woensdag, werd een rustige dag. Binnen het uur was het s’ morgens van harde wind naar windstil gegaan. De motor werd de komende 3 uur gestart. Daarna de halfwinder erop en toen nog het grootzeil er bij. Zo hebben we tot het donker werd gevaren. Iedereen kwam een beetje bij. Koud was het niet maar er was ook geen zon.
Die avond heb ik voor het eerst gekookt. Cor kon ook weer een beetje bewegen. En Donna deed het prima.
De kuiptent stond nog steeds op dat was heerlijk, om toch buiten te kunnen zitten uit de wind. En voor de nacht was het dan ook niet zo koud. Die nacht heb ik voor het eerst goed geslapen. Eindelijk . De oceaan was ook een stuk rustiger, of begon ik er aan de wennen? De lIberty liep heerlijk ca 5 tot 6 knopen met een bakstag windje van 4 beaufort .
Donderdag hebben we voor het eerst de zon op zien komen, het beloofde een mooie dag te worden. In de ochtend nog wat wolken maar al gauw hebben we de kuiptent opgeruimd en konden we van de zon genieten. De half winder er weer op en zo hadden we een prima laatste dag. Nog 40 mile te gaan en we zagen de eerste contouren van het eerste eiland van de Canarische eilanden, Grasiosa, liggen. De sfeer aan boord was nog prima ,het eind punt was in zicht. Toch nog ca 8 uur varen maar op totaal 585 mile is dat een schijntje.
Om half 10 in de avond voeren we dan Graciosa binnen een klein haventje waar we naar een vissers steigertje werden verwezen. Waar de stroomkasten het niet deden en het water niet aangesloten was. Een half uur later kwam er een 12 meter zeilboot binnen die weer naar buiten gestuurd werd geen plek zeiden ze. Maar er was plaats genoeg. Dus erg vriendelijk waren ze hier niet. Je neemt toch aan als iemand op zo’n tijdstip binnen komt varen er al een hele lange tocht op heeft zitten, maar wat ze ook probeerde ze werden gewoon weggestuurd, hij was te groot, wat hadden wij een geluk dus.
Na een borrel en toch nog even de afwas gingen we naar bed.
Vandaag bleek het niet veel te zijn wat haven betreft, een openbare douche waar alles kapot was. Dus ben ik maar onder mijn eigen douche gaan staan.
Het was een heerlijke zonnige dag. Het is een klein eiland waar alleen dagtoerisme aankomt per boot. De wegen zijn alleen zandwegen en er is een enkele winkel te vinden.
Het was een snelle overtocht met een gemiddelde van 5.6 knoop per uur 105 uur gevaren, 4 hele nachten. Veel wind en heel veel regen en gelukkig een zonnige laatste dag. En het belangrijkste, het meeste is heel gebleven we hebben het gehaald.
-
11 November 2012 - 10:11
Lenny:
Jeetje, wat een avontuur weer. Ontzettend leuk om je zo te kunnen volgen, geniet ervan!
-
11 November 2012 - 10:57
Paul:
Hoi allemaal,
Jeetje mina wt een reis zeg, heftig hoor allemaal. Jullie kunnen wel onwis trots zijn op jezelf, kna gedaan hoor, ik had allang afgehaat. Ik ga me zo'n voorstelling maken met die hoge golven, doodeng lijkt mij. Maar gelukkig vinden jullie het nog steeds leuk. Blijven jullie nu een poosja daar??? Of gaat de reis weer verder???? In ieder geval heel veel plezier en kom maar ff lekker bij van deze reis.
groetje Hans en Paula -
11 November 2012 - 11:06
Jos:
Hoi Cynthia en reisgenoten, proficiat met de oversteek. Ik had geen clou dat je daar bijna 5 dagen over zou doen. Mooi verslag, heb het met plezier gelezen. nog een mooie (zonnige) tijd daar. -
11 November 2012 - 12:06
Gonnie:
Gefeliciteerd. Petje af, wat een onderneming en wat hebben jullie het zwaar gehad. Gelukkig de laatste dag toch ook nog een zonnetje. Wat een vreselijke natte, koude en donkere nachten maar door een goede samenwerking hebben jullie het toch mooi geflikt. Bewondering hoor, klasse! En Cor zijn pijn helemaal over of leef je nog op pijnstillers? Gaan jullie nu een poosje genieten van het mooie weer, dat kunnen jullie wel gebruiken en natuurlijk helemaal op krachten komen. Veel succes en groetjes - Gonnie -
11 November 2012 - 12:06
Gonnie:
Gefeliciteerd. Petje af, wat een onderneming en wat hebben jullie het zwaar gehad. Gelukkig de laatste dag toch ook nog een zonnetje. Wat een vreselijke natte, koude en donkere nachten maar door een goede samenwerking hebben jullie het toch mooi geflikt. Bewondering hoor, klasse! En Cor zijn pijn helemaal over of leef je nog op pijnstillers? Gaan jullie nu een poosje genieten van het mooie weer, dat kunnen jullie wel gebruiken en natuurlijk helemaal op krachten komen. Veel succes en groetjes - Gonnie -
11 November 2012 - 20:00
Jan En Ilona:
Knap gedaan Liberty Sailing Team !!! Wel een heftige reis zo te lezen.
Veel plezier op de Canaries. -
12 November 2012 - 14:24
Harriette:
Ha Cynthia!
Wat een heldenreis weer! Ik had de melding dat je weer een verslag geplaatst had, gisteren of eergisteren al binnen, maar ik heb nu pas de tijd genomen om het helemaal te lezen. Jeetje... diep m'n petje af, voor wat je allemaal hebt meegemaakt weer. Je mag echt ontzettend trots op jezelf (en elkaar) zijn, dat je dit allemaal gedaan hebt!
Ik hoop enorm voor je, dat je nu EINDELIJK een beetje in constanter zonniger weer terecht komt. Tot nu toe heb ik toch al veel over regen en wolken gelezen steeds... Maar... dat zou toch moeten lukken, thv die Canarische Eilanden...
Geniet er in elk geval van hè! Al heb ik errug de indruk, dat je dat ook doet.... Niet dan?!
Een dikke zoen!
Harriette -
13 November 2012 - 12:51
Rene En Krijn:
Nieuwe zeehelden!
wat jammer dat jullie deze oversteek met slecht weer, zeeziekte en een valpartij hebben moeten bekopen. Maar je ziet direct ook wat je als team waard bent: Jullie kunnen het aan. Vergeet nu vooral niet te genieten van de schoonheid van de eilanden. Tijd om bij te komen,
heel veel plezier.
Rene en Krijn -
17 November 2012 - 21:42
Alice Van Hest:
lieve Cynthia,
als ik dat zo lees gaat er een wereld voor mij open die ik helemaal niet ken. Ik zit hier graag achter mijn laptopje om het te lezen maar ik zou voor geen goud meevaren: geen zeebenen dus.
Leuk om de foto's erbij te zien. Hier zo ver van de zee kun je je dat anders niet goed voorstellen. Hier nu herfst en winter: veel mooie bladeren en prachtige kleuren.
Lieverd, pas je goed op jezelf? Kom weer heel terug en ik ben heel benieuwd wat je nu verder gaat doen?
dikke kus uit Overloon, Alice , Henk en de Bijltjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
