De ene charter volgt op de volgende charter. - Reisverslag uit Isla de Tenerife, Spanje van Cynthia hest - WaarBenJij.nu De ene charter volgt op de volgende charter. - Reisverslag uit Isla de Tenerife, Spanje van Cynthia hest - WaarBenJij.nu

De ene charter volgt op de volgende charter.

Blijf op de hoogte en volg Cynthia

20 Februari 2015 | Spanje, Isla de Tenerife

Januari 2015 De ene charter breng ik na het vliegveld , de nieuwe gasten haal ik gelijk op.
Terwijl de lakens in de wasmachine zitten en de vloer nog niet droog is van een natte dweil.

Als Aart aan boord komt als enige zeilen we via El Hierro naar Gomera weer terug naar La Palma. vele lange dagen met veel mijl en veel wind. Uiteindelijk bracht de Liberty ons ook veilig weer op de plaats van bestemming. Aart blijft nog een paar dagen langer aan boord als mijn moeder ook is gearriveerd. En met zijn drieën gaan we ook nog even een paar uurtjes het water op.
Mijn moeder geniet na 25 jaar ook weer eens sportief achter het stuur van de Liberty. Het worden een paar sportieve uurtjes voor haar.

De liberty krijgt het regelmatig voor haar kiezen met de vele variatie aan gasten. Vader en zoon die graag beter willen leren zeilen en na afloop van de week besluiten toch ook een bootje te kopen.
Twee mannen die wel eens echt een hele nacht op het water/ de oceaan willen doorbrengen en die hebben het geweten. Op het einde van de week begonnen ze pas te geloven dat ik wel degelijk gelijk had toen ik zei dat het niet zomaar een spelletje is om hier te zeilen met zijn vele windversnellingen.

Twee Belgische dames die er geen genoeg van krijgen na bijna alle dagen gezeild te hebben.


Voor deze keer heb ik besloten om de reisverslagen van mijn gasten op deze site te plaatsen uiteraard met toestemming. Ook wel een beetje omdat het bij mij op dit moment aan de tijd ontbreekt. Nu dus ook weer veel leesplezier.


Wij Edwin en Will, hebben Cynthia via Nautisail geboekt met het doel om meer ervaring op te doen met oceaan-zeilen, harde wind en nachtzeilen.
Aan gekomen in La Palma, gingen we de dag er op de zee op. Cynthia wilde weten wat voor vlees ze in de kuip had. Eitje, met een rustig briesje konden we haar overtuigen van ons kunnen.
Cynthia wilde aan onze wens voldoen en plande maandag een tocht van 100 mijl, van Tazacorte naar Tenerife Noord. Ze waarschuwde ons dat het een ruwe tocht zou worden met veel wind op de kop en veel deining. We vertrokken om 12.00 uur. Aanvankelijk begonnen we rustig, maar voorbij de Noordpunt ……. BENG. Uren zijn we bezig geweest om op te kruisen. 30 knopen wind. Op een gegeven ogenblik, we hadden 2 reven en er moest een derde rif bij. Cynthia ging naar voren naar de mast om het derde rif er in te leggen. Ze gaf duidelijk instructie wat er moest gebeuren van te voren. Wat ging het op dat moment tekeer! Schreeuwend vanaf de mast vertelde ze ons wat we moesten doen en ze legde het derde rif. Vanaf dat moment ontstond er bij ons een diep respect voor die kleine vrouwelijke schipper!!!
Maar we konden er niet tegen in en zijn teruggekeerd naar Tazacorte. Waar we om 10.00 die avond en 25 mijl later weer aanlegde. Voor ons een fantastische zeilers ervaring.

De volgende dag zijn we om 6.00 uur weer vertrokken via de zuid. Aanvankelijk Noord Tenerife als bestemming, halverwege toch halve wind heerlijk naar Gomera gezeild. San Sabastian ( ca 20 knopen wind). Op het laatste stukje wilde Cynthia ons verrassen met een lekkere bak zelf gemaakte nasi, maar kregen we voor de haven nog even 40 knopen wind voor onze kiezen.

De volgende dag niet gezeild, maar op aanraden van onze schipperes een fantastische wandeltocht door het nationaal park van Gomera gemaakt. Een absolute aanrader inderdaad. S ’avonds lekker uit gegeten in een gezellig Spaans restaurantje. Met ons mee gegaan een bekende van Cynthia, Frank, een Belg met echte droge humor, heel gezellig.

De dag erop, donderdag, richting Tenerife gevaren en onderweg nog een “kudde”Griendes gespot. Bij aankomst heeft Cynthia op ons verzoek weer heerlijke Paella gemaakt. Wat dat laatste betreft, heeft ze ons heerlijk verwend. Cynthia tot slot, wij hebben met jou een fantastische zeilweek gehad, veel geleerd, veel gevaren en ondanks dat we niet wilde wandelen een prachtige wandeling gemaakt en je hebt prima voor ons gezorgd.
Dank voor deze prachtige onvergetelijke week.

El Hierro, Aart 11 jan 2015
Nou we zijn er! Eindelijk. Na een lange tocht( 55 mijl) vanuit Tazacorte ligt de Liberty C goed vast langs de wal. Gisteren zeilden we nog Rustig met Kim onze opstapster, rustig en aangenaam met de mogelijkheid voor zwemmen en een lekkere lunch echt een topdag.

Vandaag zouden we een oversteek naar El Hierro gaan wagen de wind en weer voorspelling waren gecheckt en goedgekeurd. Dus vroeg uit de veren( 6.45) en snel weg, in het donker ,dus spannend. Er stond al best veel wind, zuid en er werd een reef gezet en voor de zekerheid toch meteen maar twee.
Dat bleek een verstandig keus. Al snel gaf de windmeter windsnelheden van meer dan 30 knopen en de hele dag bleef het zwaar uiteindelijk. Toen we voorbij La Palma waren en de wind NO werd hebben we het hele grootzeil maar gestreken, want de Liberty liep met de ruime wind steeds uit zijn roer en wat een golven. Heel indrukwekkend. Het was echt afzien, maar ik had het voor geen goud willen missen.
Zeker niet toen we op 10 – 20 mijl voor onze aankomst nog worden bezocht door een enorme groep dolfijnen die heel lang bij ons bleven. Dat was voor mij de kers op de taart.

Een paar dagen later.
Ik lig hier op het zwarte strand van Puerto Tazacorte, lekker even bijkomen van een enerverende en intensieve eiland -hop zeiltocht. Cynthia je had het niet beter kunnen bedenken, want alles zat erin: spanning, sensatie, avontuur , wind/storm, zee, hoge golven, rust, goede gesprekken, samenwerking, vertrouwen en vooral heel veel plezier.

Vanmorgen hebben we samen de Liberty goed schoongespoeld met zoet water en zelfs dat is leuk om met je samen te doen. Verbazingwekkend dat het hier in Tazacorte blijkbaar deze afgelopen 4 dagen mooi , rustig weer is geweest, terwijl wij daarbuiten heftig aan het zeilen waren met 25 knopen wind of meer, zonder zon.
Ben blij dat we gegaan zijn, want 4 dagen van dit weer gaat vervelen, terwijl het nu na die tocht om via Gomera terug naar La Palma te zeilen, juist heel fijn is als afsluiter.

Het was zwaar en heel leuk, alles wat waarde heeft kost moeite en dat was ook deze week zo. Cynthia je bent een super vrouw en de Liberty is een super boot.
Het was een super ervaring voor mij en ik hoop dat ik nog een keer met je mee kan. Fuerteventura???
Aart.

Onderstaand van twee Belgische dames.

Je bent een lieve attente gastvrouw met veel gevoel voor verantwoordelijkheid. Ik voelde me veilig aan boord en heb weer wat meer zelfvertrouwen gewonnen. Ik heb genoten.
Martine.

Heel fijne zeil week geweest, toch weer wat grenzen verlegd. En heel hard verwend. Nog veel plezier op je tochten.
Nathalie

Beste Cynthia
Dank je wel voor de geweldige week. De eerste dag kregen we de ervaring van zeeziek zijn. Gelukkig waren we na 1 dag “ingeslingerd” , zoals jij dat noemt.
We hebben enorm genoten van het zeilen, het leven aan boord, elke ochtend een heerlijk ontbijt, je hebt heerlijk gekookt en gewoon de gezelligheid iedere dag. We hebben veel inspiratie gedaan en komen graag nog een keer terug.
Vader en zoon.

Beste Cynthia
Ik wil je graag bedanken voor de voorbije week. Hoewel de vaar snelheid wat lager ligt dan de snelheden die ik in het dagelijks leven gewend ben, is deze week voorbij “gevlogen” Dat kan alleen maar iets positiefs betekenen.
Dank je wel voor de wijsheid en de kennis die je met mij wilde delen. Voor de gastvrijheid en de oprechte warmte waarmee je me ontving. Voor de rust en het vertrouwen dat je uitstraalt, waarmee je ruimte creëert om te leren en te beleven. De lange overtocht met bezoek van dolfijnen heeft geen minuut te lang geduurd. Moge jouw zin voor vrijheid en je ondernemers zin je nog ver brengen in het leven.
Tot vast nog eens.
Maarten ( piloot)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Spanje, Isla de Tenerife

Happy on the Canarisch

Happy on the Canarisch
Wat kan een mens toch vastzitten in oude gewoontes. Zelfs ik, hoewel ik vind dat ik best wat uitdagingen aanga, zit ik vast aan mijn titel van deze website “op weg naar het zuiden” maar zoals je misschien is opgevallen hij is veranderd. Een inmiddels goede vriend maakte mij daar attent op. Hij zei: Cynt je bent daar al bijna een jaar en nog zet je boven je verslagen ”op weg naar het zuiden” wordt het niet eens tijd dat te veranderen. En vandaag tijdens mij hervatte hardloop training( sorry Joke, het hardlopen is er de laatste tijd een beetje bij in geschoten;-) ) bedacht ik deze nieuwe titel.
Misschien vraag je je dan af waarom Engels? Nu dat is voor mij logisch. Engels is zo’n beetje mijn voertaal aan het woorden. Ik zou wel willen dat dat Spaans is maar zoals jullie eerder hebben kunnen lezen is het geen haalbare zaak voor mij en dan erbij een Spaanse titel kan zeker de helft van mijn lezers dan weer niet vertalen.

Genoeg hierover ik was gebleven bij mijn laatste dag op La Palma.
Dinsdagavond 24 september ga ik na een leuke charter dag en afscheid nemen en 5 mijl verder op, aan een mooring liggen, scheelt woensdag weer een uur.
Maar daar krijg ik dus spijt van, wat om deze tijd van het jaar nooit is, is nu wel, westen wind, dus de golven op de kant. Dat heb ik geweten, geen oog heb ik dicht gedaan.
Mijn plan is de volgende dag om 6 uur te vertrekken, nu kan ik ook eerder gaan want ik ben toch wakker, maar het is echt pikkie donker en ik wil om de zuidpunt met een beetje licht zijn, om de golfslag en de wind daar te kunnen inschatten. Want dat kan ook ineens veranderen daar. Eindelijk kan ik dan de mooring lijn los gooien

Ik zie echt geen hand voor ogen met alle boord lichten aan en een hoofdlampje op vaar ik voorzichtig naar achteren om geen mooring lijn in mijn schroef te krijgen. Er staat al meteen wat wind ( dacht ik) dus zoek waar die vandaan komt en hijs de zeilen. Maar algauw blijkt dat wat erg positief te zijn maar naar een uurtje motorzeilen kan hij dan toch uit. Om half 8 ben ik bij de zuidpunt en het begint net wat schemerig te worden. Goed gepland Cynt. Er staat ca 15 knopen wind van achteren, het zeilt als een speer met de boom in het voorzeil.

Ca half 10 beginnen mijn ogen dicht te vallen, de zeilen staan goed en ik hoef weinig te doen. Ik bedenk dat het misschien een mooie oefening is om met de wekker in mijn hand me zelf te slapen te leggen op de buiten bank, zal ik toch moeten leren en geloven dat ik dat ook kan. Met het oog op eind van de week wanneer ik 100 mijl in een keer in mijn eentje moet afleggen.
En ja hoor aan het einde van de oefening om 11 uur heb ik weliswaar echt geslapen de laatste 20 minuten. En de keren daarvoor ook best kunnen rusten. En steeds als de wekker afging even om me heen gekeken, wat zeil bijgesteld en weer verder gaan slapen. Ik sta versteld van mezelf en krijg steeds meer vertrouwen dat ik misschien wel heel de tocht alleen kan doen.

Om 11 uur ga ik thee zetten met een plak peperkoek als ontbijt. De wind is ondertussen naar een minimum gegaan maar nog net genoeg met de stroom er bij om de motor nog even uit te laten. Maar om 12 uur ga ik echt niet meer vooruit dus de tor aan. En helaas tot bijna het einde. Nog ca 1,5 uur kunnen zeilen. En juist waar ik had verwacht een rustiger water te vinden achter Gomera ging het even flink waaien. Wel heb ik van echt heel dicht bij heel veel dolfijnen gezien. Ze zwemmen heerlijk mee aan de voor punt van de Liberty. De oceaan was op dat moment spiegelglad en heel helder blauw ik heb hele mooie foto’s en filmopnames kunnen maken, machtig.
De laatste uren is het nog hard sjorren aan die zeilen. Met iedere keer die wind wisseling moest het voor zeil ook steeds ingerold en uitgerold worden. Boom er in en eruit. Als de boom er in en er uit gaat heb ik geleerd hem eerst weer in te rollen en dan de boom er in, dan sta je niet zo te wiebelen op dat slingerende voordek met het inprikken van de spinaker boom.

Dus toch nog moe kom ik om 7 uur aan in de haven van San Sabastiaan , waar ik weer een warm ontvangst krijg van Liesbeth en Hans. De heerlijke zelfgemaakte vissoep staat al weer klaar en natuurlijk het luisterend oor.

De dag er op spoel ik de Liberty weer goed af. Was mijn bedden goed met de hand.
Altijd een heel karwij. Schrijf aan mijn verslag en praat lekker bij met Liesbeth. Zo’n dag is altijd zo om. S’ avond wordt ik weer uitgenodigd voor een heerlijke vegetarische maaltijd natuurlijk bij Hans en Liesbeth aan boord. Ga niet al te laat naar bed want de volgende ochtend loopt mijn wekker weer om half 7 af.

Zodat ik 27 september om 7 uur bij de bakker sta voor een vers broodje. Hans staat al weer klaar op de steiger om me los te gooien. Ook Liesbeth verschijnt in haar Pyjama om uit te zwaaien. Ik wacht nog even want ik wil een beetje schemer hebben bij het verlaten van deze haven in verband met de windversnelling net buiten de kom. Maar het valt mee. Met een heerlijk gangetje zeil ik dan naar Tenerife waar ik om half 2 aankom.

Ondertussen is het stevig gaan waaien en ook in de redelijk onbeschutte haven waait het 18 knopen. Er staat een haven meester te roepen welke box ik in moet varen maar ik roep dat ik eerst alles klaar moet maken, om onbeschadigd de box in te draaien denk ik bij mezelf. Ik geloof dat hij het niet echt begrijpt.
Maar ik neem daar toch gewoon de tijd voor. Er is weinig ruimte om mijn ding te doen dus steeds zet ik de motor weer in zijn achteruit/vooruit om de volgende stootwil op te hangen.
Het waait zo stevig dat het niet mee valt om niet verstrikt te raken tussen de voor anker gelegen boten. Als ik er voor klaar ben vaar ik dan toch naar de aangewezen box.
Nu lijkt het handig zo’n havenmeester op de kant maar die weten vaak niet wat ze moeten doen, zo raar. Het is een smalle insteek maar zonder moeite draai ik de Liberty op zijn plaats.
Stap op de steiger om zelf al mijn lijntjes vast te maken. Trots als ik op mezelf ben sta ik even op de voor punt te genieten. Komt er een wat oudere man al klappend langs en zegt knap hoor op zijn Spaans. Natuurlijk ben ik blij met zo’n compliment maar later denk ik. Je had ook even kunnen helpen? Zal wel zijn reden hebben waarom hij liever toeschouwer wilde zijn.

Een uurtje later krijg ik een smsje van Ton, reisleider van de SRG ( stichting gehandicapten reizen) dat de reis naar Tenerife niet doorgaat. Alle deelnemers staan voor niets op het vliegveld. Ik heb jaren voor de SRG als reisleider geholpen op dit soort vakanties als vrijwilligster en toen ik hoorde dat ze naar Tenerife zouden komen heb ik mijn hulp aangeboden voor een paar dagen. Maar de reisorganisatie is failliet dus de reis gaat niet door. Ik wilde ze vanavond om 7 uur van het vliegveld naar hun hotel vergezellen. Wat balen voor hun. Mij geeft het wel wat meer ruimte om toch op tijd mijn einddoel te bereiken.

Dus de volgende ochtend vaar ik om kwart voor 7 weg. S’avonds ben ik goed in het pikkie donker de uitgang gaan bestuderen. Het is hier allemaal erg klein en weinig ruimte om eerst rustig alles op te ruimen voor dat ik het ruime sop kies. Het waait nog steeds stevig.
Er is nagenoeg geen verlichting zelfs de ingang is niet verlicht. Hier moet je dus niet s’nachts naar binnen varen denk ik.

Maar vanochtend is het blad stil. En dat heeft het 56 mijl volgehouden. Dus de motor heeft weer over uren gemaakt. Om 7 uur laat ik mijn anker vallen in Anfi, Gran Canaria. Het geeft me een beetje een thuis gevoel. Dit keer liggen er meer zeilboten voor anker. Na een frisse duik en mijn avond eten duik ik weer mijn bed in. Ik krijg ook nog een telefoontje van Greame, een Engels gezin waar ik het erg goed mee kan vinden,+ dat hij een opstapper voor me heeft voor de volgende uitdaging. 100 mijl naar Gran Tarajal op Fuerteventura.
Mijn eind doel van deze week/maand. Ik had hem gezegd dat ik er tegen opzag zo’n groot stuk alleen te moeten zeilen en dan de nacht vind ik erg moeilijk. Hij vind alles knap wat ik doe en dat vooral omdat hij het zelf niet kan of aandurft hij ligt dan ook al bijna een jaar aan de steiger in Las Palmas omdat hij geen goede schipper kan vinden om verder te gaan.


Zondag krijg ik eerst bezoek van vriendin Marleen. Die zwemmend naar me toe komt omdat ik de bijboot al opgeruimd heb. We kletsen gezellig bij over waar we de laatste weken zoal mee bezig zijn geweest. Heerlijke vriendinnen praat.
Om 4 uur vaar ik naar de kade van Arquinequin waar ik de Liberty even langs een vissersboot leg om Franco, mijn opstapper voor de volgende tocht aan boord te nemen. Greame , Camille en Alexander zijn er ook.
Ik vraag ze of ze even met hun auto wat extra diesel willen halen want het beloofd weer vele motor uren te worden. Ze vragen of ik mee ga. Ik laat Franco achter op de boot, zonder eigenlijk echt welkom te heten.
De vissers boot waar ik tegen aan lig is goed aan het spuien waardoor het er erg onrustig liggen is.
Dus veel tijd heb ik niet. Graeme en Camille willen even hun ei kwijt en in korte tijd vertellen ze wat ze dwars zit. Ook hebben ze steeds weer mijn advies nodig over uit een lopende dingen. Na de reserve tankjes gevuld te hebben nemen we weer afscheid en starten we de motor om aan onze trip te beginnen.
Onderweg maak ik verder kennis met Franco, de hulk zoals Marleen en ik hem noemen. Ik kende hem wel van zien en van verhalen en heb er ook wel eens een woordje mee gewisseld. Het is een fransman die ook wel Engels kan zegt hij zelf maar in de praktijk zeer slecht niet te begrijpen blijkt tijdens deze reis. Het is maar goed dat er geen wind is wat dat betreft, want hij snapt er niet veel van.
Toch heeft hij zeker zijn nut. Hij ziet heel goed in het donker wat in het begin goed van pas komt. We komen namelijk langs een onverlichte visfarm in het water. Op de kaart wel aangegeven maar hij wordt nog wel eens verplaats weet ik uit ervaring. Ook de nacht krijg ik zo de kans om te slapen.
Ik doe de wacht 11 tot 2 en hij de rest. Dat wilde hij zo prima denk ik dan. De 10 donkere uren hebben we kunnen zeilen de rest op de motor. 22 uur zijn we onderweg geweest.


De volgende dagen houd ik me bezig om mijn schip klaar te maken om de kant op te gaan, alle papieren in 3 voud ingediend voor toestemmig, met een beetje geluk duurt het twee dagen maar dat geluk heb ik niet. Het worden er vier en dan lig ik eindelijk onder de kraan is er niemand. Nee, ze komen pas om 5 uur wordt me gezegd. Dus maar weer wachten.

Ondertussen de donderdagavond vlucht naar huis gemist. Nu ga ik maar voor de zondag vlucht. Gelukkig heb ik een open ticket dus een echte ramp is het niet. Maar om half 6 krijg ik te horen dat er geen steunpalen voor mijn schip zijn met een kiel van 1.90. Ze zijn er wel maar niet voor 5 weken.
Er ontstaat wat strijd daar over op de wal . Het einde van het liedje is dat ik om 6 uur weer terug in de box lig. Mijn tussen persoon hier zegt dat hij het volgende week met zijn vriend, ook weer een bevriende man van hier die ik ken, gaat regelen.
Hij zal zorgen dat mijn boot de kant op gaat. Nu gebeuren er vreemde dingen hier wat mij er van weer houd om sleutels en geld meteen maar bij hun achter te laten.

Mijn buren kende ik al uit las Palmas en vraag hun hulp of ze bieden hem eigenlijk zelf aan. Ik geef hun de bootsleutels , het geld en de nodige instructies om volgende week hopelijk mijn boot toch op te kant te krijgen. Er moet het een en ander gebeuren , schroefas moet vervangen worden en nieuwe antifouling.
En op de kant staan is hier zoveel goedkoper dan in het water blijven liggen en beter, dus ik wil de kant wel op.

Ik ga namelijk na een paar dagen in Nederland , 3 weken naar Tanzania om mijn vrijwillerswerk voor de doven kinderen, wat ik al jaren daar gedaan heb, te hervatten. Daarna vlieg ik via Nederland vrijwel meteen weer door naar hier toe. Dus al met al 4 tot 5 weken weg.

Mijn laatste dag hier loop ik weer hard, zoek een internet cafe op om dit verslag te plaatsen en rommel nog wat verder.



Recente Reisverslagen:

13 April 2019

verslag april 2019, terug van Suriname

18 Januari 2019

Meezeilvakanties Canarische eilanden

18 November 2018

Mijn weken in NL als

04 September 2018

Verslag september 2018 en een nieuwe uitdaging.

14 April 2018

meezeilvakantie, rondje Gran Canaria
Cynthia

Ik zeil al heel mijn leven en heb in 2012 besloten met mijn boot te vertrekken ergens waar het altijd mooi weer is. Na 7 jaar op de Canarische eilanden meezeilvakantie te hebben gedaan, ga ik nu mijn horizon verbreden. Ik ben overgestoken naar Suriname en maart 2020 door naar de Caribe. Waar ik verder ga met mijn meezeilvakantie's of dag tochten met gasten. Waar ik zelf ook heel blij van wordt.

Actief sinds 12 Juni 2012
Verslag gelezen: 799
Totaal aantal bezoekers 204367

Voorgaande reizen:

07 Oktober 2013 - 07 Oktober 2014

Happy on the Canarisch

01 Juli 2012 - 30 November -0001

zeilend naar het zuiden

23 December 2019 - 30 November -0001

Meezeilvakantie Caribisch gebied

Landen bezocht: