Het overwinteren is begonnen

Ja het is al weer even geleden.
Aan de ene kant gebeurd er niet veel om mijn web leuk te houden aan de andere kant ben ik heel druk met alles wat ik nu tegen kom, hoe of wat nu verder?

Ik ben dus een weekje in Nederland geweest. Het was heel fijn om iedereen weer te zien. Ik heb er echter ook vele niet gezien, wat eigenlijk wel op de planning stond, maar daar was een week toch te kort voor. Wat voorop stond was om er veel te zijn voor de kinderen en dat is wel gelukt. Waar ik kan heb ik mijn moederlijke plichten weer gedaan, gekookt, gewassen en er gewoon voor ze er zijn. Daardoor ging ik toch ook weer met pijn in mijn hart naar mijn bootje.

28 november
Het was op zich een voorspoedige dag. Rob bracht me naar het vliegveld en onderweg pikte we mijn, door Ferdy gemaakte visitekaartjes op.
Het inchecken in Eindhoven ging super snel zodat ik dus nog bijna 2 uur over had.
Vlucht op tijd en 4,5 uur later landen.
De koffer kwam ook snel.
De bus opgezocht en de bus naar Las Palmas stond al klaar.
Daar zag ik de zelfde jongeman ( tussen de 30 en de 40 jaar denk ik) die ik ook in het vliegtuig had zien zitten.
Hij zat te bellen in het Spaans, ik ging achter hem zitten en sprak hem aan. Er volgde al gauw een gesprek en nu bleek dat hij vorig jaar drie maanden hier was geweest om Spaans te leren.
Tevens was hij een zeiler/schipper die veel als opstapper mee was geweest, over vele oceanen, dus een met ervaring en ook een paar keer als schipper op een groot schip.
Ik vertelde wat mijn plannen waren en hij zei, heb je een opstapper nodig om naar Las Palmas te varen bel me maar, ik heb hier niet echt plannen, ben maar een weekje op vakantie en ontmoet wel wat vrienden van vorig jaar.
We hebben wat telefoon nr. uitgewisseld en ik zie nog wel.
Op het bus station moesten we overstappen op een andere bus ik wist nog dat het lijn 12 moest zijn.
Ik liet zien waar ik een hotelletje had geboekt en hij wist wel ongeveer waar dat was.
Op aanraden van hem kocht ik een buskaart van 10 ritten een stuk goedkoper dan wanneer je in de bus betaald.

We stapte een beetje op zijn gevoel uit en het bleek dat om de hoek al mijn hotel was, dus dat was heel snel gegaan allemaal. Daar namen we afscheid.
Ik checkte in en bracht snel de koffer naar mijn kamer om vervolgens naar de jachthaven te lopen nu het nog licht was. Het was wel zeker een half uur goed doorlopen.
Daar was ik net op tijd voor het haven kantoor, waar ik mijn plaats voor de komende maand reserveerde. Het was toch wel een erge grote haven en ik had niet meteen het gevoel me daar meteen thuis te gaan voelen. Wat wel was in de haven waar ik nu lig, in Fuerteventura. Maar goed ik wil het wel een kans geven.
Twee uur later, 8 uur, was ik weer terug bij het hotel waar ik eerst even wat ging eten op het plein daarvoor, waar ik de een week eerder ook al was geweest.

Nu zit ik dan alleen in een veel te grote stad, ga nog even dit bericht versturen en sta morgen om 7 uur op, om mijn ferry op te gaan zoeken.
Het weer is bewolkt en miezerig hopelijk morgen beter.

29 november aangekomen in Gran Tarajal voelde het toch wel weer even als thuiskomen.
De zon scheen en al gauw viel ik in de kuip in slaap.
De twee dagen er op was ik goed ziek, geen eetlust en veel hoofdpijn en allerlei andere pijntjes. Ik denk dat alle spanning en drukte van het weekje thuis eruit kwam en de spanning van hoe nu verder alleen.

Ook besloot ik Maarten te bellen die ik in de bus was tegen gekomen, of hij vanaf Morro Jable mee wilde varen naar Gran Canaria.

3 december

Ik was redelijk opgeknapt, de laatste avond ben ik mee uiteten gegaan met de Nederlanders die ik in de eerste week hier al had ontmoet, en tijdens het etentje sloten er steeds meer “bekende” aan, dus het werd een gezellige avond.

Maandag dus vertrokken uit Fuerteventura, uitgezwaaid door de achterblijvers
Voor het eerst echt alleen op de oceaan.
Vele malen gewaarschuwd, door iedereen, op de wind die hier zo kan veranderen wat snelheid en richting betreft.
Vertrokken met 1 rif in het grootzeil.
Goed aangelijnd, wat ik ook de hele weg heb volgehouden.

Buitengekomen, grootzeil omhoog, de wind kwam zo van achteren dat ik de fok maar ingerold liet. ( achteraf gezien beter alleen de fok kunnen doen).
Ik liep al gauw 5 knopen, dus snel genoeg.
Het waaide tussen de 17 en 20 knopen( 4 tot 5) dus wel stevig.

De hele weg heb ik wel een beetje dat onderbuik gevoel gehouden, dus kon niet volop genieten van het toch wel mooie zeilweer in korte broek.


Om 2 uur kwam ik in Morro Jable aan waar Maarten mijn opstapper, stond te wachten.
Die ging er al vanuit dat we meteen door gingen.
Ik wist eigenlijk niets van hem maar hij kwam aan boord als een bekende.
Mijn log deed het onderweg niet en ik zei ik wil daar eerst even naar kijken zal wel vol schelpjes zitten. O zei hij ik duik wel even het water in. Nee hoor dat hoeft niet dat kan ik ook van binnen uit doen zei ik. Laat mij maar zei hij ,doe ik wel even.
Oke dat was in ieder geval een goede binnenkommer.
Een uurtje later vertrokken we om twee uur later ons anker uit te gooien op de zuidpunt van het eiland, Dan was het de dag er op maar 50 mile en konden we dat wel in het licht halen.
Het was erg onrustig om daar te ankeren dus de nacht was dat ook.


De volgende dag om 6 uur op en om half 7 licht genoeg om te kunnen vertrekken.
Het werd een prachtige zeiltocht, de sfeer was wel oké.
We hebben ook zeker een uur een hele zwerm dolfijnen om ons heen gehad, die met de boot aan het spelen waren, heel gaaf om te zien.
De laatste 2 uur toch op de motor omdat de wind weg viel.

De hele weg was het zonnig alleen bij het naderen van Las Palmas hingen er dikke wolken boven de stad. Maarten vertelde dat dat meestal hier het geval was, door de bergen er omheen, als ik zon wilde hebben kon ik veel beter naar de andere kant van het eiland gaan. Het was inderdaad heel opvallend. Het was ook al de hele week daar bewolkt geweest. Dus dit wordt geen haven waar ik ga overwinteren, ik vond het toch al te druk.
Maar eerst maar eens wat reparaties zien uit te voeren. Maarten was ook al bezig geweest met het nieuwe log/dieptemeter te installeren maar er moest een grotere opening gemaakt worden , want dit log was groter en daar had ik geen gereedschap voor aan boord, balen dus ,anders had hij het gedaan.

Het was 8 uur voor we klaar waren en we besloten in de stad te gaan eten. Maarten gaf een korte rondleiding door de stad.
We gingen eten bij een bevriende Italiaan, waar net een buffet avond was. En bij het melden dat ik vegetarisch was kregen we echt hele vele kleine hapjes voorgeschoteld, zonder vlees, echt heerlijk.

De volgende ochtend, Maarten is al om 5 uur naar het vliegveld gegaan, is het dus zwaar bewolkt, maar wel internet aan boord, dus ook wel weer fijn.
De dag wat opgeruimd en in de middag de bus naar het vliegveld genomen om mijn moeder op te halen die voor een weekje zou komen.

6 december Jarig, wel raar zo met de zon in de kuip wakker worden op je verjaardag terwijl het al 51 jaar koud is op mijn verjaardag. Mijn mailbox vol met fijne felicitaties zo ook op facebook. Dat geeft me toch wel een warm gevoel dat ik niet helemaal vergeten wordt. En natuurlijk niet te vergeten de telefoontjes van de kinderen en de familie.
Ook werd ik getrakteerd op een hele dag zon en natuurlijk heerlijk dat mijn moeder er was. Gebak op de boulevard en uiteten bij de haven maakte mijn dag compleet.


De dagen er naar veel op zoek geweest naar onderdelen en mensen die me konden helpen met oa mijn log. Dat alles kost veel tijd en ook wel frustratie’s dat ik op technisch gebied zo weinig kan. Ook mijn bilge pomp begaf het weer en dit keer ging hij na een schoonmaak beurt niet vanzelf weer werken. Maar met al die lieve, behulpzame mensen in iedere haven komt het uiteindelijk wel goed. Mijn geduld wordt daarbij wel op de proef gesteld.
Langzaam ga je dan ook wel wennen aan de plek waar je ligt. En de zon liet zich toch ook wel regelmatig zien.
Zaterdag zijn we een dagje met de bus naar Puerto de Mogan geweest, een haventje waar echt iedereen het over heeft. Aan de andere kant van het eiland. En inderdaad de zon was daar feller en meer aanwezig. Een heel toeristisch stadje.
Maarten had daar in een hostel geslapen van een Duitse mevrouw en gevraagd of er misschien wat te verdienen zou zijn om daar wat te gaan charteren en ze dacht dat daar wel markt voor zou zijn. Dus we hebben haar opgezocht maar helaas was ze er niet, dus verder contact zal per mail gaan. Wie weet gaat dat iets worden , lijkt me wel leuk om 1 tot 2 dagen met gasten te gaan zeilen zodat ik in ieder geval het havengeld er uit kan halen.


Woensdag 12 december mijn moeder weer op weg naar huis.
Ik wilde eigenlijk verder gaan maar besloot toch nog te blijven. De contacten op de steiger zijn steeds leuker en er wordt al gesproken over een gezamenlijke kerst met degene die overblijven.