Weer terug in Las Palmas

Mijn 10 dagen thuis waren ook wel weer heel fijn.
Redelijk volgepland maar dat was niet erg.

27 maart ben ik weer terug gevlogen naar Las Palmas en daar aangekomen scheen de zon weer heerlijk en was het echt warm.
Liesbeth en Hans hadden weer een heerlijk vismaaltijd klaar staan dus het was weer een heerlijk welkom in mijn tweede thuis.
Donderdag 28 maart weer veel gedaan, schip schoongespoeld, telefoon geregeld, hard gelopen, want thuis op de weegschaal bleek dat ik van het toch wel bourgondische leven hier 5 kg was aangekomen. Boodschappen gedaan en laten bezorgen want echt ik had niets meer aan boord. Zo had ik weer een drukke eerste dag.

De vrijdagavond borrel voor de Nederlanders hier was minder druk bezocht dan de eerste keer dus besloten Marcel en ik in zijn bijboot de haven af te gaan om iedereen weer even enthousiast te maken , en het werkte die avond was het weer bijna volle bak. Gezellig.
Liesbeth heeft mooie posters getekend en ingekleurd met de hand en die heb ik later in de week opgehangen ook voor de nieuwe Hollanders die Las Palmas bereiken.

Die week erop kwam Cor weer aan boord.

We zijn naar Fuerteventura, Morro Jable gezeild. Het had stevig gewaaid die nacht en als ik alleen was geweest was ik niet vertrokken. Maar nu zetten we 2 reven in het grootzeil en zeilde we zowat de haven uit. De wind kwam nagenoeg van achteren en viel uit eindelijk wel mee.
De golven kwamen ook van achteren en met de borrel van de avond er voor en de slechte nacht rust zorgde er voor dat ik dit keer me wat katterig voelde.
We kwamen om 6 uur net voor de echte storm de haven binnen. Die nacht ging het vreselijk te keer met de nodige buien erbij. Ongekend voor hier.

De volgende dag bleef het hardwaaien, maar aan het ponton in de hoek van de haven was het goed liggen, aan de steigers lag je vele malen meer te wiebelen. We moesten alleen met de bijboot naar de kant. Maar daar waaide het te hard voor. Er lag nog 1 boot meer en dat waren ook Nederlanders Jos en Gerard.
Het werd wel een zonnige dag.

Vrijdag 5 april zijn we wel met de bijboot naar de kant gevaren.
Wat boodschappen gedaan en een rondje dorp gelopen. Toen we terug wilde varen waaide het weer behoorlijk zodat we drijfnat bij de Liberty aan kwamen.

Zaterdag 6 april om 8 uur gooide we de trossen los en zeilde we naar Grand Tarajal. 25 mile verder naar het noorden. Weer een bewolkte dag met de wind op de kop, dus ouderwets kruizen en redelijk koud. Het laatste uurtje kwam de zon wat het meteen echt warm maakte. We gooide het anker uit voor het strand.

Zondag 7 april werd weer een bewolkte dag en we besloten al snel de haven binnen te gaan. Maar doordat er geen wind was werd het toch een lekkere dag.
Bij het benzine station hebben we motorolie gehaald en onder toeziend oog heb ik de motor een grote beurd gegeven. Olie ververst en de filters vervangen. En de koelvloeistof aangevuld. Alle leidingen weer ontlucht en ja hoor bij het starten van de motor liep alles weer als een geoliede naaimachine. Alles wat ik in theorie geleerd had van Cor en Hans ( van de Kulkuri) was nu in de praktijk gebracht ik kon weer trost zijn op mezelf.

Maandag hadden we een hele waslijst van dingen die er gekocht moesten worden om wat aan de boot te repareren en te verbeteren. Ons lijstje lukte boven wonder om in de ochtend alles in huis te halen. Oa een nieuwe waterpomp want de oude maakte zoveel herrie en die hield ook niet meer op. In de middag was alles weer in orde, heerlijk zo’n dag waarop alles lukt.
Dinsdag zijn we na de koffie bij Hans en Liesbeth om 9 uur vertrokken richting Puerto Rosanio. Vlak bij het vliegveld zodat de bemanning daar gewisseld kon worden.

Het was een tocht van 22 mile maar we maakte er 30 mile van want de wind was op de kop. Gelukkig konden we nog wel lange rakken maken.
In Rosanio zijn we voor anker gegaan in een mooie kleine rustige baai . Je kon er niet aan een steiger liggen.
De dag er op zijn we de boel gaan verkennen met onze bijboot. Redelijke stad. Ik heb de oude ijzeren gasfles ingeleverd en een nieuwe kunststof fles met een aansluiting waar ik hier in Spanje overal voor terecht kan. Ik blijf hier toch voorlopig. Het is ook een statiegeld gasfles dus helemaal een uitvinding.

Donderdag ochtend om half 11 landen Rob en Maartje.
Toen we bij de bijboot aankwamen was het water meer gestegen dan ik had ingeschat, dus moest ik tot ongeveer mijn navel het water in om hem te halen en dit terwijl ik hem al aan een lange lijn had gelegd.
Met de bijboot en de koffers varen we naar de Liberty.
Eerst heb ik Maartje aan boord gebracht en daarna Rob opgehaald.
We aten een broodje en we besloten al meteen te vertrekken, de wind was gunstig en het was maar 25 mile een mooi stukje om in geslingerd te worden. En aangezien er vele miles op het programma stonden moesten we een goede planning maken.
Het werd een mooie eerste toch waarin Maartje en Rob veel hebben geslapen, moe van de reis en de korte nacht ervoor.
Om 6 uur kwamen we in Grand Tarajal aan waar Liesbeth en Hans ons weer opvingen.
Vrijdag zijn we daar blijven liggen en hebben de boel verkend.

Zaterdag vroeg uit de veren we hadden 80 mile voor de boeg.
Half 2 liep de wekker af en om 2 uur gooide we de lijnen los. We konden buiten meteen al onze zeilen hijsen en de motor uit doen. Een prima bezeilbaar koersje. Soms viel de wind weg en moesten we even bij motoren om voor het donker in Las Palmas aan te komen. Toen we het eiland voorbij waren ging het als een speer. Met regelmatig 7 knopen snelheid op de meter , de zon in de kuip kwamen we boven verwachting na 14 uur om 4 uur aan in Las Palmas. Helaas was mijn eigen plek bezet en kwamen we terecht op een ander ponton. Quido, Gerdy en Hans verwelkomde ons. Daar konden we gelukkig ook het poort pasje van lenen want het havenkantoor was het weekeinde dicht.

Zondag had ik weer een charter ritje met 3 jonge enthousiaste mensen. Aanvankelijk was ik erg moe van de dag er voor waarin ik toch vele uren had gezeild en weinig geslapen maar dit waren erg leuke mensen die graag wilde leren zeilen. We gingen 10 mile richting het zuiden, daar heb ik het anker gedropt en hebben we geluncht een pasta salade die ik al van te voren had klaar gemaakt. Terug was echter een moeilijker verhaal.
De wind was flink aangetrokken en het was tegen. Als we hadden moeten blijven kruizen waren we nooit voor 8 uur terug geweest. Met de motor er bij waren we om 6 uur terug in de haven. Weer een mooie ervaring.
Rob en Maartje hadden zich ook goed vermaakt op oa het strand van Las Palmas.
Maandag zijn we het oude centrum in geweest en hebben we geshopt.

Dinsdag werd het weer tijd om te vertrekken.
Om half 8 vertrokken we naar Amfi del Mar. De eerste 25 mile ging super snel we vlogen echt over het water. We vertrokken vol tuig met de wind van achteren en de boom in het voorzeil. Tot het echt niet meer te houden was en toen hebben we eerst 1 rif maar al snel het hele grootzeil binnen gehaald. We konden het roer niet meer houden. Op een gegeven moment zeilde we alleen met een half ingerolde fok nog 7 knopen. De wind was toegenomen naar 25 tot 30 knopen.
Na 25 mile viel de wind binnen 5 min. weg, de richting veranderde en we moesten zelf de motor starten. Het was nu even bijkomen. Het was op zich wel mooi die snelheid maar op een gegeven moment hadden we het schip niet meer onder controle.
We verrichten goed teamwork om de boel naar beneden te halen.
Om 4 uur kwamen we op onze ankerplaats aan en konden we nog genieten van de laatste zonnestralen. Door de kinderen werd er nog gesnorkeld.

Woensdag was voor mij een rustdag, luieren in de zon met een boekje er bij.
De rest is na eerst lang uitgeslapen te hebben Aquinaquin ingeweest .
Donderdag was de planning om naar Tenerife te varen maar de windvoorspellingen waren daar niet goed voor dus hebben we een auto gehuurd en een schitterende tocht door de bergen gemaakt. Ook regelmatig uitgestapt om een stukje te wandelen.
Echt ik vond het fascinerend mooi. Rob heeft totaal 160 km al slingerend ons omhoog en omlaag gebracht.
Nog even Mogan en Puerte Rico laten zien. Maar in dat laatste stadje waren ze zo uitgekeken te toeristie’s. Daar wilde de auto ook niet meer starten we denken oververhit. Na al die km naar beneden. 40 km en maar 2 auto’s tegengekomen. Gelukkig starten hij weer na een korte pauze.

Vrijdag moest het dan echt gebeuren verder naar Tenerife want zaterdag al heel vroeg vertrok hun vliegtuig vanaf daar. Om 6 uur haalde ik het anker omhoog, de kinderen mochten blijven liggen van mij. Geen wind dus de eerste 7 mile op de motor. Ik schatte in ( uit ervaring) dat als we voorbij het eiland zouden komen er wel wind zou zijn. Daar zit een windversnelling. Dus iets van te voren deed ik alle zeilen omhoog.
Het was ca 50 graden aan de wind zeilen.
Om 8 uur kwam het grut naar buiten net op tijd want van 5 knopen wind werden het er 25 in 10 min. tijd. Als ondertussen ,goede team working, zetten we een rif in het grootzeil, net op tijd. Ik kwam wel drijfnat van al het water wat over de Lierty spoot terug in de kuip. Voorzeil werd half ingerold om na een uur helemaal ingerold te worden. Wat waaide het ineens hard. Maar we hadden alles onder controle.
Ca 10 uur ging de bemanning weer onderzeil. Rob iets later , die had last van zeeziekte. Ik had er ook moeite mee om wakker te blijven, maar iedere golf die overkwam hield me op de been. Ik was ondertussen moe aan het worden van de laatste drukke 10 dagen( toch niet meer de jongste denk ik dan spijtig) Om 1 uur waren ze weer boven zeil. Weer op tijd want ik had net besloten om nog een rif in het grootzeil te zetten. De wind was na de theorische windversnelling niet minder geworden en voor de kust van Tenerife zit er weer 1. En als die boven op deze toch al stevige wind kwam werd het wel erg veel. Dus met zijn drieën zetten we het tweede rif en zonder voorzeil gingen we nog 5 tot 6 knopen vooruit.
Nu de kids buiten zaten drufde ik eindelijk toe te geven aan mijn slaap. Ik legde me op de bank buiten even plat en binnen 5 min was ik vertrokken. Maar een uur later( was in eindelijk een beetje droog), maakte een enorme golf in de kuip ons allemaal weer nat en mij tevens wakker.
Zo kwamen we om 4 uur de haven van San Miquel binnen. Een nieuwe haven helaas wel ver van een gezellig centrum. Maar we waren te moe om de boel echt te verkennen en kozen een restaurant vlak bij de haven uit om na eerst de boot en onszelf met zoet water gewassen te hebben te gaan eten. Goedkoop maar de kwaliteit liet te wensen over.

Dat waren dan 10 dagen met de kids op stap.
De ervaring is dat 3 eilanden aandoen is te veel voor 10 dagen om ook nog in rust een beetje van alles wat hier te zien is te genieten. De kinderen hebben veel gezien en vooral gezien hoe mijn leven hier is. Wat voor mij belangrijk was. Alle eilanden hebben zo hun ding en kun je eigenlijk best een week op vertoeven. We hebben heel erg geboft met het weer en de wind. Alles was te zeilen waar ze natuurlijk ook voor hier kwamen.

Zaterdag om half 4 liep weer de wekker af en werden de kids met de taxi opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Ik ben de was gaan doen, verslag geschreven en een supermarkt opgezocht. Smiddags om 4 uur kwam de volgende opstapper alweer.

Groetjes Cynthia
Wil je ook een weekje meezeilen?
Stuur gerust een mailtje voor de mogelijkheden.