La Rochelle de eerste 1000 mile zitten er op

De eerste 1000 mile zitten erop. Nu nog 900 mile voor ik bij de punt van Portugal ben om over te steken naar de Canarische eilanden.
Volgende week steken we over naar Spanje.
Ik ga de Franse kust hier nog missen, hij is echt de moeite waard, ik kom hier zeker terug.
Maar waar waren we gebleven? O ja Joep van boord, Rob aan boord.


Zaterdag 25 augustus.
Het waaide nog steeds heel hard maar de zon was er nu wel bij. Dat maakte het al heel wat aangenamer. De wandeling die ik zaterdag had willen maken besloot ik vandaag al hard lopend te gaan doen. Mijn hardloop schoenen stonden al weer 3 weken in de kast. 1,5 uur later kwam ik moe maar ook voldaan weer in het dorp aan. Kocht wat lekkers bij de thee en een stokbrood en ging naar de boot.
Rob zou in de middag arriveren en dan moest ik wel klaar zijn. Na de douche nog even een rekening via internet betalen en tot schrik kwam ik er achter dat er 430 euro meer was afgeschreven door het havenkantoor. Ik naar het haven kantoor met mijn laptop. Een uur later had ik mijn geld nog niet terug. Het was weekeinde dus de banken niet te bereiken, mijn eigen bank wel maar die kon me niet helpen. Advies was om naar de politie te gaan om aangifte te doen. Ondertussen was Rob gearriveerd. Bekaf want hij had eerst tot 4 uur die nacht gewerkt en was daarna doorgegaan op weg naar mij. Maar hij wilde nog niet naar bed, dus gingen we samen naar het Politie bureau. Daar aangekomen was die gesloten, geen politie te bekennen. En niemand kon ons helpen.
We konden op dit moment toch niets doen dus gingen we maar op het terras zitten. Aan boord gegeten en om half 9 was het tijd voor Rob om zijn slaapuren in te halen. Het was heerlijk om hem weer te zien en bij te kletsen.

Zondag 26 augustus

Ik stond om half 8 op en dacht eerst maar even een frans ontbijt halen. De trip naar het dorp werd me bespaard , ik hoorde op de steiger al een flinke toeter en er kwam een busje aan, die parkeerde, klapte een tafel uit, en daar werd het stokbrood en de nodige lekkernij op uitgestald. Dat kwam even goed uit.
Toen ik terug kwam maakte ik Rob wakker voor het ontbijt en daarna maakte we de boot zeilklaar.
De wind was voor het grootste deel weg, maar er was genoeg over voor een mooie zeildag dachten wij.
Al pratende, zei Rob dat hij voor het eerst op zee was, dat is waar, dat heb ik me niet gerealiseerd. Er stond een flinke deining, De eerst 10 mile werd weer kruizen. Maar na 7 mile viel de wind weg en startte ik de motor. In de hoop dat als we het eiland om zouden zijn het bezeilbaar zou worden en we dan de motor weer uit konden zetten. Maar helaas de wind , die er was ,draaide met ons mee de verkeerde kant uit. Dus werd het 5 uur op de motor varen. Tevens mijn langste motor dag tot nu toe. En dat was nog niet alles. Er stonden vreselijke golven dat we er allebei katterig van werden.
Om 4 uur gooide we dan toch het anker uit voor het eiland Ile de Yeu.
Rob vond het ook leuk om te ankeren en besloten dat dus te doen. De hele weg is Rob wel bezig geweest, om te vissen met makrelenlijn en hengel maar helaas zonder resultaat. Toen we voor anker lagen ( het ging toen ook waaien) het bijbootje te water, buitenboordmotor er op een toen even rond crossen.
Weer aan boord gekomen, heeft Rob weer vele pogingen gedaan om ons avondmaal te vangen, maar helaas, toch maar een blikje vis open getrokken.
Na het eten even naar de kant met de rubberbijboot. Een drankje gedaan in een plaatselijke kroeg met een paar oude mannetjes die aan het muziek maken waren. De hele kroeg lalde mee. En voor het donker weer terug naar de boot.
Het was een gezellige dag geweest met zijn tweeën .

Maandag 27 augustus

Na een onrustige nacht waarin de boot erg lag te schommelen, terwijl er geen wind was, waren we dus vroeg wakker.
Vandaag waaide het wel en de zon scheen uitbundig.
Na het ontbijt gingen we met ons bijbootje naar de kant, om een dagje op gehuurde fietsen het eiland te verkennen. Het werd een leuke dag, fietspaden van grind, zand en af en toe klauteren over rotsen naar beneden, verkende we het eiland. Met af en toe een terrasje tussen door, belande we eind van de middag weer in onze haven. Daar nog even naar de vissportwinkel geweest om wat nieuwe visspullen te kopen want Rob wilde graag nog wat vissen. Nog even boodschappen gedaan, gingen we volgeladen met de bijboot naar de Liberty. We schrokken ons rot, de Liberty lag niet waar we hem achtergelaten hadden. Maar 500 meter verder de zee op.
Wel heel raar, we hadden 4 x de maximale diepte ankerketting uitgelegd , wat we eigenlijk altijd deden, en dan nog wat extra. Aan boord gekomen haalde we het anker op en voeren we weer terug richting de kant. Dat word vannacht af en toe de wekker zetten om onze positie te controleren. De boot lag nu veel rustiger terwijl er meer wind was. Maar de deining was weg.

Dinsdag 28 augustus

Na weer een slapeloze nacht, omdat het flink was gaan waaien en de boot weer flink op en neer ging. Hebben we elk uur de positie bekeken. Gelukkig bleef de Liberty goed op zijn plaats liggen nu. Maar slapen lukte niet.
Om half 6 stonden we op, omdat de weersvoorspelling was dat in de loop van de ochtend de wind weer zou gaan liggen en we wilde nog even van de wind profiteren.
Maar het was nog aarde donker en met de vele vissers tonnetjes om ons heen durfden we niet te gaan varen als het zo donker was. Om half 7 zagen we net genoeg om het anker omhoog te halen. Zeilen er op maar helaas na een uurtje viel alle wind weg. Waren we daar nu zo vroeg voor gaan varen?
Het plan was om naar Ile de Re te gaan, 44 mile verder maar zonder wind had ik daar geen zin in. En morgen zou het wel gaan waaien dus besloten we 17 mile naar het vaste land te varen op de motor naar St.Gilles-Croix de Vie. Waar we om half 11 aankwamen. We dachten ook daar het anker neer te laten maar het was aan lager wal , en de golven waren dusdanig dat het weer niet rustig liggen zou worden. Dus besloten we de haven in te varen. Na een wandeling naar de pier en even door de stad , hadden we een rustige zonnige middag . we waren allebei te moe om iets te ondernemen. Genoten gewoon van de zon.

Woensdag weer vroeg uit de veren, want we moeten 2 uur voor laag water de haven uit zijn anders konden we vanwege te weinig water tussen de pieren er niet meer uit, dat zou dan te laat worden voor de 30 mile die we vandaag moeten afleggen.
Half 8 gooide we de lijnen los, na eerst vers brood gehaald te hebben.
Het was een WZW windje 3, hoog aan de wind maar een prima snelle koers. Eindelijk kon Rob eens echt zeilen op groot water voor hij weer naar huis moest.
We zouden naar het eiland Ile de Re gaan net voor Larochelle.
Daar bijna aangekomen kwamen we er achter dat de plaats waar we wilde gaan liggen niet handig was voor de dag erop, om daar weer weg te kunnen. Dus besloten we de andere kant van het eiland te kiezen. Dat was een stukje terug. Ipv 2 uur zouden we nu om half 4 aankomen. Maar het zeilde heerlijk dus wat maakt het uit?
Ook daar aangekomen was het geen geschikte plaats, dus zeilde we weer verder.
Uiteindelijk kwamen we om 6 uur bij een geschikte plaats aan en hadden we 50 ipv 30 mile gevaren. We wilde aan een mooring gaan liggen.
Maar net voor we de mooring op konden pikken sloeg de motor af. Ik zag een lijn onder de boot uitkomen en wist meteen wat er aan de hand was. Een lijn in de schroef. Vlug de rubber boot te water, en Rob al peddelend naar een mooring, Ik de lijn steeds langer makend die hij vanuit de boot meegenomen had. Tot alle lijnen op waren haalde hij het net niet.
Hij was kapot van het harde roeien tegen wind en stroom in.
Ik heb toen mijn fok uitgerold, en ben naar de mooring toe gezeild, Rob op gepikt en hij heeft toen met de bijboot de lijn aan de mooring gemaakt.
(Voor de niet zeilers een mooring is een ton in het water dat is ter vervanging van je eigen anker.)

Maar toen nog te water, de lijn moest uit de schroef, nu is Rob geen zwemmerd maar ik ook niet.
Toch ging hij met duikbril te water en een uur later was de meeste lijn er uit, tot het laatste stukje dat nog in de schroefas bleef zitten. Dat kreeg hij er niet uit.
Morgen dus weer te water, want dat moet er ook uit. Maar hij was nu kapot.
We lagen op een niet al te diepe plek. Met Laag water hadden we nog maar 50 cm water onder onze kiel. Morgen nog 30 cm minder. dus dat wordt spannend. Het ligt weer erg te schommelen.

Donderdag 29 augustus

We hebben nu wat uitgeslapen, maar na het ontbijt nam Rob toch weer een duik onder de boot. Maar ook nu kreeg hij de lijn niet los.
Het waaide flink en we besloten maar naar La Rochel te zeilen alleen op de fok, het was maar 3 mile. Maar om daar binnen te komen is er een hele smalle vaargeul van maar net 3 meter diep volgens de kaartplotter.
We maakte een plan, hoe we dit moesten gaan aanpakken. Al zeilend de haven in met de fok moet kunnen maar er was verder geen plaats om te draaien als we de kaart goed bekeken. We riepen per marifoon de havenmeester op en legde het probleem uit. We konden ons opnieuw melden wanneer we bij de ingang waren en dan zouden ze ons komen helpen.
En zo gebeurde het. Al zeilend liepen we de haven in, de fok steeds verder indraaiend, om vaart te minderen. Want er stond zoveel wind dat we zelfs 5 knopen snelheid liepen in het havenkanaal. Maar het ging prima. De havenmeester kwam zoals afgesproken en knoopte zich vast aan de zijkant van de Liberty en zo bracht hij ons naar een box.
We konden fietsen lenen om naar de binnenstad te gaan. Rob zijn laatste avond laten we niet bederven.
La Rochelle is een hele grote oude stad. Vele terrasjes en restaurantjes. Maar ook hele mooie oude panden. We keken onze ogen uit.
Ik had eigenlijk in de binnenstad willen liggen maar ja zonder motor kun je geen kant uit. S’avonds zijn we heerlijk gaan uit eten in een van de vele restaurantjes. Het werd een gezellig laatste avond met Rob. Wat ga ik hem missen.

vrijdag 31 augustus

Weer liep om half 8 de wekker af. Maar nu niet om te gaan zeilen maar om Rob naar de taxi te brengen die hem naar het vliegveld zou brengen.
Toen Rob vertrokken was, heb ik een fiets geleend om eerst naar het politie buro te gaan. Om nog aangifte te doen van het geld wat van mijn rekening is gehaald. Of het wat uitmaakt weet ik niet maar dit was mijn laatste kans. Volgende week zit ik in Spanje. Ik heb niets meer gehoord van die haven of van mijn bank.
Op het havenkantoor werd ik aan alle kanten geholpen, ze belde voor mij om een afspraak te maken met de politie.
Daarna ben ik even gaan kijken naar de plek waar ik dan zou kunnen droogvallen. Om de lijn uit de schroefas te halen. De havenmeester had me al beloofd me er heen te zullen slepen.
Smiddags een korte wandeling gemaakt over een mooi pad langs het strand.
Ik had net gehoord dat het slecht weer was in Nederland en hier was het weer nu heel mooi. En dan besef ik dat ik mezelf toch wel een mooi cadeau heb gedaan door mezelf dit jaar zoveel vrijheid te gunnen. Geen gure herfst of koude winter had ik mezelf beloofd.
En daar kon ik nu mooi van genieten. Weer bij de boot aangekomen, kon ik de rust niet vinden, en besloot een begin te maken van het poetsen van de boot en het in de was zetten ervan. De romp en het dek. Iedere dag een stukje.
Om 5 uur vond ik het wel best en schonk mezelf een wijntje in en proosten met mezelf op de komende 5 dagen alleen zijn.
Want dat zal het wel worden. Het vakantie volk is hier niet meer te vinden. Alleen maar Fransen waar ik niet echt contact mee krijg.
De avond heb ik besteed aan het beantwoorden van weer wat mailtjes van mensen die zo met me mee leven. Geeft me ook een goed en warm gevoel. En het schrijven van wel weer een lang verslag geloof ik.

zaterdag 1 september

Eerst s’morgens twee uur lang rond gereden met een grote gasfles achter op de fiets om een plek te vinden hem om te ruilen of te laten vullen. Maar helaas zonder resultaat. Verder de eerste boodschappen gedaan om de voorraad weer aan te vullen, maar ik zal nog wel vaker op en neer moeten fietsen want in een rugzak past niet zoveel. En alles is hier ver weg.
s’Middags met de fiets even een wijntje gaan drinken in de stad. Bij het havenkantoor krijg ik nu al de fiets mee zonder mijn legitimatie af te geven, dus ik ben al bekent.