Spanje bereikt

Vanuit een terrasje onder het genot van een Spaans wijntje verstuur ik jullie mijn verslag van onze overtocht. Helaas nog even zonder foto's

5,6,7 september.

!3.00 uur begon onze eerste meer daagse zeiltocht richting Spanje.
Zonnig weer geen wind maar de voorspelling was prima.
Noord/west 3 tot 4 en dat twee dagen lang, en dan zou er vrijdag geen wind zijn.
Maar dan waren we al heel dichtbij en als het moest konden we dan op de motor verder. Net buiten de haven de zeilen omhoog en de motor kon al uit.
Voorbij het laatste Franse eiland ,10 mile verder, koerste we naar Gijon, Spanje, 250 mile verderop. Al snel zagen we geen land meer. Het was een prima bezeilbaar windje, we liepen al gauw 6 tot 7 knopen snelheid. Dit was genieten.
Er kwam steeds meer deining van de golven, en toen ik tegen etenstijd wilde gaan koken, gelukkig had ik in de haven de groente voor de macaroni al gesneden, haalde ik het einde niet. Ik begon last van zeeziekte te krijgen. Cor heeft het eten verder bereid. Maar ook hij heeft er maar weinig van gegeten.
Om ca half 9 is Cor naar bed gegaan en ik zou hem wakker maken wanneer ik te veel slaap kreeg. Ik ben echt geen nachtmens als het donker wordt vallen mijn ogen ook dicht.
Cor kwam uit zichzelf om 11 uur weer bovendeks, hij kon niet echt slapen, de Liberty ging zo op en neer. En de stuurautomaat die voorzien was van een nieuwe riem, maakte af en toen zo’n herrie dat hij het er benauwd van kreeg of de automaat het wel tot het einde vol zou houden. Om half 12 ging ik mijn bed in maar kon ook niet slapen van het onrustige liggende schip. Regelmatig kwam ik mijn bed uit om te vragen of ik de wacht moest overnemen maar Cor zei dat hij het wel zou doen tot het weer licht zou worden. Af en toe kwam ik boven om te helpen met het verzetten van het tuig. De wind kwam pal van achteren maar we probeerde een koers aan te houden dat hij schuin van achteren zou komen , maar door de enorme golfhoogte werd het schip zo de lucht in gegooid dat het moeilijk sturen was, wat dus een klapgijp tot gevolg had.
Om half 8 nam ik de wacht over, maar geslapen had ik niet. Cor kroop bekaf zijn bed in. Maar na 1 uur was hij al weer wakker, door alle herrie aan boord. En de angst beheerste ons, of de stuurautomaat het zou houden, want al die uren zelf achter het roer was met deze zeegang heel moeilijk.
Overdag hebben we gevlinderd,( 1 zeil aan ieder kant van het schip omdat de wind pal van achter kwam.) zodat we als we weer de nacht in zouden gaan een andere koers konden gaan varen. Om 13.00 uur precies 24 uur na ons vertrek stond de teller op 145 mile. Een record waar we niet van hadden durven dromen. De stuurautomaat deed het nog steeds maar bleef af en toe veel herrie maken, als het hem te zwaar werd. We hebben nauwelijks gegeten of gedronken omdat we ons niet goed genoeg voelde. En we waren erg moe aan het worden. Overdag om de beurt nog wel geprobeerd te slapen buiten in de kuip. Verder kwamen we tot niets. De zon scheen wel de hele dag, maar te koud voor een korte broek.

We besloten voor het donker zou worden, een rif in het grootzeil te zetten, in de hoop dat de Liberty dan wat rustiger zou gaan liggen. Dan maar wat minder hard en wat later aankomen maar hopelijk wel wat meer rust.
Het rif er in, Cor naar bed, en de wind wakkerde aan tot 20 knopen.
Het was wel halve wind maar ik kon geen koers houden. Door de hoge golfslag .We waren ondertussen met de hand gaan sturen omdat de automaat wel heel erg veel herrie maakte en we wilde hem zoveel mogelijk sparen. Ik Riep Cor weer naar boven. De fok moest ingerold worden en ik kon het roer niet los laten. Zeilkleding aan en toen Cor weer naar bed gestuurd. Maar weer een half uur later riep ik hem boven. Er moest een tweede rif in, ik hield hem niet meer. Het was ondertussen pikke donker, nog geen maan te zien. En dan het dek op om de rif er in te maken is geen pretje. Ik zie niet wat Cor aan het doen is, dus moet goed luisteren naar zijn instructies over het zeil laten zakken enz.
Toen heb ik nog een 1 uur gezeild met alleen een grootzeil met twee reven en we liepen nog 6 knopen. Cor kon niet slapen en kwam weer snel boven en om 11 uur liet ik het zeilen aan hem over. Hij heeft na 1 uur de automaat weer aangezet en die deed het nu redelijk. Er was ook wat minder wind. Toen ik om 2 uur weer boven kwam was hij blij dat ik hem kwam aflossen. We liepen nog maar 3 knopen snelheid, dus ik heb de Fok weer uitgedraaid. Cor wilde dat niet doen bang de stuurautomaat te veel te belasten. Maar ik waagde het er op, dus stukje bij beetje zeilde ik met meer zeil en het ging.
Toen Cor na twee uur weer boven dek kwam ( weer niet geslapen) hebben we de riffen eruit gehaald. De wind was voor een groot deel gaan liggen, en Cor heeft toen nog 1,5 uur geslapen.
Om 8 uur en nog 12 mile te gaan ,was er geen wind meer en besloot ik de motor te starten nu wilde ik Gijon bereiken. Ik had het gehad.
En om 11 uur voerde we de haven binnen. We waren de enige gasten.
We spoelde het dek af met zoet water en deden nog wat klusjes, we wilde niet gaan slapen zonde van de dag. ‘ s middags op een terrasje ons eerste Spaans wijntje gedronken.


zaterdag.
na het opstaan wilde we eerst even internet regelen, we hadden al een Vodafoon winkel gezien dus dat moet zo gebeurd zijn. Dan hoefde we niet steeds een terrasje op te zoeken en hadden we als we voor anker lagen ook gewoon internet. Ik ging eerst even een bakker zoeken. Maar in de stad aangekomen was het erg stil. Alle winkels gesloten en ik zag nu geen mensen met stokbroden lopen.
Ik kan echt geen woord Spaans dus dat werd moeilijk. Al rond zwervend kwam ik dan toch een supermarkt tegen, waar ze ook boeken en cd verkochten oa. Daar kocht ik een brood.
Ik dacht, ja als je in Spanje ook op zaterdag al die winkels dicht houden worden ze nooit rijk en wij maar als Europeese unie geld blijven pompen in zo'n land.
Gisteren waren ze ook al van 12 tot 17.00 uur gesloten.
Toen we naderhand met onze laptop onder de arm toch de gok waagde dat de winkels nu wel open waren, kwamen we bedrogen uit. Cor kan dan wel wat Spaans dus die vroeg aan een voorbijganger wat er aan de hand was. Ja het is een feestdag vandaag. En morgen dan vroeg Cor. Ja dan is het Zondag dus zijn altijd de winkels dicht.
Balen dus. Ww vonden wel een boekenwinkel die open was daar kocht ik een Spaans woordenboekje voor in mijn tas want dan kan ik misschien toch af en toe wat opzoeken. Gijon was wel een mooie grote oude stad, maar na 1 wandeling hebben wij het dan ook wel gezien.
Het havengeld loog er ook niet om, en we lagen nog steeds alleen aan een steiger, dus besloten we een stukje verder te gaan varen en een baai op te zoeken waar we voor anker konden.
Het was zonnig weer, en geen wind. Zachtjes op de motor voerden wij langs de kust op zoek naar een baaitje. En we vonden er 7 mile verder een, die niet in de Reeds stond. Echt geweldig hier. Een strand voor mensen en een kade vol jeugd maar allemaal Spaans. We konden onze boot vlak bij de kade leggen en met een drankje in de hand hadden we het gevoel op een terrasje te zitten met veel om ons heen om te zien.
Na het eten even de kant op, allemaal heel Spaans en gezellig. En geen buitenlandse toerist te zien.
Om 11 uur s'avonds kregen we nog wel de douane aan boord, die hebben gezellig zitten praten over nog meer mooie plekken langs de kust terwijl alle papieren werden ingevuld en gecontroleerd.

Zondag.
Vandaag blijven we hier liggen, we gaan eens een flinke wandeling maken en nemen Donna mee in de buggy, want lopen gaat haar steeds moeilijker af en ik had in Frankrijk daar al een buggy voor op de kop getikt.
Cor moest er om lachen maar ervaart nu zeker daar de voordelen van.