Saint Malo weer terug in frankrijk

Vrijdag 20 juli

Met de zon in de kuip worden we wakker. We liggen voor anker.
Wat een vrijheid voel je dan, geen mens om je heen alleen de zon en heeeel wijds uitzicht op een bijna gladde zee.
Dat wordt ontbijten in de zon in de kuip.
Niets hoeft er vandaag. Geen was, geen hond uitlaten, geen boodschappen of sportieve wandeling. Voor het eerst deze reis sla ik een boek open. Eindelijk rust in mijn hoofd om te lezen. Heerlijk in de zon heb ik het boek Ritma van de Oceaan gelezen. Over een jong gezin dat de wereld rond zeilt met een 5 maanden oude baby. De eerste hoofstukken zijn heel herkenbaar. Vandaar dat het zo heerlijk weg leest maar ook daarna kan ik me hellemaal inleven. Maar al die stormen die ze tegen komen, nee ik ga de wereld niet om.

Zaterdag 21 juli
Ik wilde vandaag een taart maken zonder oven stond er op de verpakking. Toen ik die kocht dacht ik, die neem ik mee. Maar aan boord las ik de verpakking goed en daar stond bij dat hij een uurtje in de vriezer moest, of een hele koude koelkast. Ik zet de koelkast op heel koud en ga de slagroom kloppen. Maar met de hand kreeg ik hem niet stijf. Cor kwam met een super oplossing. Hij maakte aan zijn boormachine een stuk ijzerdraad waar hij wat krommingen in draaide en zette die in de kom met ongeklopte slagroom zo kreeg hij de slagroom stijf.
In de koelkast en na een uur hadden we gebak als lunch die goed te eten was.
Om 3 uur vertrokken we naar Barfleur maar het was zo’n super zeilweer dat we besloten door te varen naar Cherbourg waar we om 8 uur aankwamen. Waar we Cees en Liesbeth weer tegen kwamen.

Zondag 22 juli
Een dag van niets doen. Want alles was hier gesloten.

Maandag 23 juli

Ik sta op tijd op omdat er nog veel te doen is. We moesten om 12 uur weg.
We moesten / wilde groots inslaan om de voorraad weer op pijl te brengen ,douchen, watersportzaak voor ring voor de stuurautomaat op zoeken. Die moest bestelt worden en zou die middag er zijn maar te laat voor ons dus.
Voor de boodschappen moeten we ver lopen. Weer veel fruit in kunnen slaan, groente en zoal meer. Voor een paar dagen omdat we op de eilanden niet echt de kans krijgen dachten we , omdat we daar voor anker moeten vanwege Dona die Engeland niet in mag.

Om 12 uur zijn we dan klaar en kunnen we vertrekken. We zijn niet alleen ik denk zeker wel 60/70 boten die uitvaren op weg naar de Kanaal eilanden.
Geen wind. 10 mile verder komen we bij Cap de la Haque waar het enorm zou stromen en dat is ook even zo maar niet voor lang. We kunnen even zeilen maar niet lang, veel te weinig wind. Om half 5 komen we aan in Alderney.
Er is geen haven maar een baai met heel veel moorings maar allemaal bezet. Maar wij vinden het niet erg om te ankeren. Onderweg had ik de rubberboot al opgepompt en nu nog de motor erop en na het eten, wat ik al klaar had gemaakt onderweg, even naar de kant. Het stelt er niet veel voor een paar huizen en een ruïne waar je niet op of in mag. Het is er wel echt Engels, zo ander land als Frankrijk en maar 10 mile(18 km) van de Franse kust. Na een Engelse pint en een witte wijn gaan we weer aan boord.

Zo doen we 5 dagen Kanaal eilanden, dus 5 dagen ankeren.
Mooi zeil weer, met niet te veel wind maar veel zon dus de tijd om verder te gaan.
Donna is al een echte scheepshond, poept en plast op de boot wat heel fijn is voor ons.
In Jersey was het te ver roeien om te ankeren, daar zijn we wel aan een steiger gaan liggen een paar uurtjes. Donna binnen gelaten, en zelf met een treintje het eiland bezichtigd.

Zaterdag 27 juli
Om 6 uur op, om kwart voor 7 stonden de zeilen. Met een prima windje in de rug en stroom mee vlogen we naar Saint Malo, Frankrijk.
Waar we 45 mile en 6,5 uur later aankwamen.
Er stond NW5 een goede wind om te zeilen maar een slechte wind voor de buitenhaven. Wat gingen we tekeer aan de steiger.
En met de wetenschap dat ik hier misschien wel een hele week zou blijven, is dit niet de goede haven.
We liepen naar de binnen haven 25 minuten lopen maar dan moesten we door een sluis maar het was daar veel rustiger, midden in de stad een super plek om te vertoeven. We moesten rennen om de laatste sluis nog te halen, die alleen met hoog water opengaat, maar we waren op tijd.

Zondag 28 juli
Cor ging met de trein naar huis, we sluiten een goede 4 weken af.
Ik zal de komende maand met “vreemde” nieuwe mensen verder gaan.
Voor mij een spannende nieuwe ervaring.
Maar nu eerst een paar dagen alleen hier, de boot weer goed onderhanden nemen en rust nemen.
De was en inkopen doen. Het is hier een gezellige drukke stad.
Nog wel even met de havenmeester een dealtje gesloten want anders was het havengeld een beetje te prijzig voor mij maar dat is goed gelukt.