Zonnig maar waar blijft toch die noorden wind?

Van het mooie weer zijn we ondertussen beland in het minder mooie weer in Porto.
Weer de hele week geen wind gehad, wel zon maar die is dus nu ook verruild voor regen en mist en nog steeds geen wind of een beetje vanuit het zuiden. Waar blijft die mooie noorden wind. We hebben ook veel stil gelegen omdat we pas 11oktober in Porto hoefde te zijn. Waar Cor een weekje naar huis gaat en Susan een weekje mee komt zeilen.
Nu goed waar was ik gebleven?

29 september/30 september
14 mile verder gevaren naar de laatste Spaanse Ria, Ria de Vigo.
Het begint saai te worden, voor jullie als lezer dan, weer mooi weer, weer voor anker nu nog dichter bij het strand. We kijken uit op een enorme stad Vigo, maar onze voorkeur is toch de wat kleinere stadjes zoals nu weer Cangas. Maar het is weekeinde dus alles is toch dicht.
Dit keer besluit ik toch met de bijboot naar het strand te gaan, loopschoenen aan en gaan hardlopen. Toen ik terug kwam op ons strand was Cor al naar het strand gezwommen. Toen ik uitgezweet was heb ik toch maar de knop omgezet( ik ga namelijk zelden zwemmen en zeker niet in water van 18 graden) en ben ik op en neer naar de Liberty gezwommen. Het was niet echt ver maar ver genoeg voor mij met toch wat golfslag en die kou.

1 oktober.
Na het ontbijt gingen we op de motor , geen wind dus, 10 mile verder naar Bayona deden daar wat boodschappen en tankte water en om half 3 vertrokken we weer, naar een klein grensplaatsje, A Guarca. Stond niet in de Reeds maar wel op onze Garmin.
Tegen de grens aan met Portugal.
30 mile hadden we weer op de teller staan. Helaas weer de meeste mijlen op de motor.
Die Noorden wind waar iedereen het maar over heeft is voorlopig nog niet in zicht. Er wordt zelfs zuiden wind voorspeld. Ongebruikelijk voor hier zegt men. En zuid betekend weer tegen wind in. Maar we hebben nog maar 50 mile te gaan en 10 dagen. Dat is het nadeel van afspraken maken. Je kunt dan niet altijd varen als het weer gunstig is. Nu moet er al weken de rem op anders zijn we te vlug in Porto waar Susan aan boord komt. Maar dat heb ik er wel voor over, ik vind het veel te leuk dat ze komt. Het is wel leuk zo’n reis maar ik mis de kinderen ook wel. Gelukkig bestaat er mail/sms. Zodat we in iedere geval bijna dagelijks contact houden met elkaar.

2 oktober Vila Praia de Ancora

Portugal bereikt.
Het klinkt misschien raar maar het voelt een beetje thuis.
Ik weet nog wel dat ik ca 30 jaar geleden hier voor het eerst ben geweest, al rondtrekkend met een gehuurde auto.
Ik vond het toen al geweldig. We hebben toen ook de hele kustlijn gehad en geëindigd in de Algarve. Daarna ben ik er nog vele malen geweest. En toen zei ik ook als ik later oud wil ik hier overwinteren. Het zou toen nooit in me op gekomen zijn dat ik hier ooit zou terugkeren met mijn eigen boot. Voelt geweldig.
Ik liep gisteren alleen over de kant een rondje te doen, op zoek naar een Portugees vlaggetje en het voelde heel bekend. We hadden nog geen gastenvlaggetje en dat voelde zo kaal aan boord dat ik meteen maar de kant op ging om er 1 te zoeken. Ik ken natuurlijk geen Portugees maar met pen en papier en dan een tekening maken van een vlag kwam ik er ook wel uit. Ze willen hier in ieder geval wel hun best doen om dan maar Engels of Frans te spreken wat ze in Spanje niet doen. We liggen in een heel klein vissershaventje wat ook niet in de Reeds staat eigenlijk was het hier veel te ondiep, maar aan de kade zou net kunnen. Maar we zijn daar een uur bezig geweest om de boot goed neer te leggen maar dat lukte niet ook niet met hulp van steeds meer kijkers/vissers. De golfslag zetten ons steeds keihard tegen de muur aan. Toen we besloten om toch maar te vertrekken werd er teleurgesteld gereageerd op de kade. En er werd ons een vissers moorning aangeboden nog net in een diep stukje. Daar liggen we nu onder veel bekijks. Ze krijgen hier vast nooit toeristen. En dat zijn wel leuke dingen om mee te maken.

3 oktober

Pot dicht van de mist in de haven. En toen die was opgelost een enorme golfslag buiten de haveningang. Zo konden we niet naar buiten zou echt gevaarlijk worden. Maar dat was toch niet ons plan. Misschien s’middags als het waait. Toen de zon doorkwam was het weer heel mooi weer. We vonden s’middags een prive stukje strand in de duinen. Waar we een uurtje hebben gelegen. Wat was het weer een super plek. En echt de Portugeese zijn zo aardig en behulpzaam. We liggen met ons 10 meter schip tussen al die kleine vissersbootjes die maar net om ons heen kunnen om naar buiten te kunnen varen, dus we liggen super in de weg , zo klein is het hier. Maar iedereen groet aardig en zien ons steeds weer in de bijboot volgepakt naar de kant gaan. Vandaag was het springtij dus extra laag water, we moesten dan ook acrobatische toeren uithalen om Donna, buggy, boodschappentas en onszelf om op de kant te komen.
Een terras met internet hebben we ook al gevonden, voor een kop koffie voor 1 euro en s’middags een glas wijn voor 1 euro kunnen we heerlijk internetten en mailen met het thuisfront. Wat wil je nog meer?

4/5 oktober

Heel mooi zomers weer. We genieten van ons plekje, strandje en cafeetje.
De dag erop zijn we s’middags op de motor 10 mile verder gevaren naar Viana do Castelo. Een kleine haven een stukje een rivier op. Net diep genoeg voor ons als het geen springtij is en anders zakken we gewoon een stukje de modder in zei de haven meester. Maar we konden de accu’s weer eens echt vol laden en een warme douche gebruiken na 9 dagen geankerd te hebben. Als we ankeren zijn we bijna verplicht te zwemmen en het water is hier maar 18 graden, dus best koud, ik neem dan nog wel eens een douche aan boord als we warm water hebben na een half uur gemotord te hebben is de boiler weer opgewarmd.

6 oktober.
Een bewolkte dag met wind vanuit het zuiden. Maar we zouden toch blijven liggen, en voor het geld hoef je niet voor anker te gaan want de wintertarieven zijn ingegaan dus lig je per nacht voor ca 12 euro.
De stad wat verkend maar Cor kan niet veel lopen, hij heeft een flinke wond op de onderkant van zijn voet opgelopen en lopen doet erg veel pijn.

De dag erop zijn we weer vertrokken naar de laatste haven voor Porto. Povoa de Varzim. Het was een redelijke zonnige dag maar te koud om veel uit te doen. Helaas weer op de motor.
Het plan was om maandag 8 oktober de laatste 12 mile te varen naar Porto maar het was mistig en het regende in de ochtend, nu is dat niet het ergst want het zou waaien en ik wilde wel weer zeilen maar de golfslag voor de haven was zo gigantisch dat we het risico om er uit te gaan, niet wilde nemen. En zeker als het niet perse noodzakelijk is.
De stad zelf is niet zoveel aan, maar dat kan ook komen omdat het regende en dan is het zo wie zo stiller in een stad zonder bewoonde terrassen.
In de haven lagen we erg onrustig, we lagen op en neer te gaan en er werd hard aan alle lijnen getrokken. We zijn wat gaan verliggen waar het iets minder was. Cor is mosselen gaan plukken voor de avond maaltijd en eindelijk hebben we uitgevonden hoe je die vele Harders die in iedere haven rond je boord zwemmen moet vangen. Gewoon met een stukje brood. Veelal zuigen ze dat brood er af maar als je snel bent blijft er is ook wel eens een hangen. Zo vingen we er dus twee. Ze waren heel goed te eten.