Cabo verde- suriname deel 2

Vrijdag 17 januari:
Vandaag een heerlijk zonnige dag! En een prima briesje waardoor we meer dan 6 knopen per uur gemiddeld varen. Het barst hier van de vliegende vissen, er is er zelfs 1 geland op de boot. Verder werden we meermalen gewaarschuwd door het ais systeem dat er boeien in de buurt zouden zijn?! We hebben er ook daadwerkelijk 4 zien drijven maar het is een raadsel waarom deze boeien midden op de oceaan drijven? navraag blijkt dat de vissers ze daar illegaal neergelegd hebben. De vissersboot die we op de AIS zagen reageerde ook niet op onze oproep. Zelf hebben we nog steeds geen vis gevangen, morgen maar weer proberen.
Tot nu toe hebben we nog steeds vers fruit en groente om te eten. We geven ons over aan het ritme van de oceaan en tot nu toe lukt dat aardig.
Zaterdag 18 januari
Vanochtend vroeg had ik (Elmer) de taak om de boot de juiste kant op te sturen. Hans heeft het roer aan mij overgedragen en het lijkt een rustige ochtend te worden met niet al te veel wind. Ik zoek een hoekje in de kuip, pak een kopje koffie en zet wat muziek aan. Het is 5.00 uur en mijn ogen zijn gericht op de meters van de boot en de sterrenhemel boven mij. De wind draait en neemt toe, de lucht wordt aan stuurboord donkerder. Ik vertrouw het niet de wind gaat nu af en toe naar de 30 knopen, ik roep Hans om mij te helpen in rif in het voorzeil te zetten.
Bij het indraaien van het voorzeil blijkt deze vast te zitten. Inmiddels zijn Cynthia en Paul ook aan dek gekomen en na wat rommelen lukt het toch om het voorzeil iets in te rollen, maar nog niet genoeg. Dan de schoot maar losser om wind uit de zeilen te halen. Ik zie de windmeter de 39 knopen aan tikken en concentreer mij op het sturen, gelukkig zijn de golven niet al te hoog zodat ik de boot op koers kan houden. Na even volhouden neemt de wind af en kunnen we beoordelen wat er vast heeft gezeten. Het blijkt de de val van gennaker meegedraaid was met het voorzeil. Er zit niks anders op dan de mast in te klimmen om het los te maken. Hans aarzelt niet en laat zich omhoog hijsen om het probleem te verhelpen, het lukt hem! Eenmaal beneden zijn we allemaal blij en opgelucht. Hans heeft een schram opgelopen op zijn been, maar na een pleister en een bak koffie gaat het alweer beter.
Het is weer een zonnige dag, het kan niet op deze reis.
Zondag 19 januari:
Het is 7 uur in de ochtend, ik (cynthia) word wakker gemaakt door Elmer, mijn wacht begint. We hebben een drukke dag voor de boeg. We zitten op de helft wat mijlen betreft, wat dagen betreft is nog maar de vraag of we volgende week zondag Suriname in varen. De windvoorspelling geeft aan minder wind dan we tot nog toe gehad hebben. Vandaag gaan we vast de gennaker er op zetten, we moeten brood bakken en ik wil appeltaart bakken om te vieren dat we op de helft zijn Ook zijn we weer toe aan een badderbeurt en daarna zal het wel weer tijd zijn om te koken, druk druk druk.
Gelukkig hebben we een uur extra want we gaan vandaag ook de klok een uur terug zetten. O ja, ik zal maar weer eens een pakje halen uit de cadeau tas halen, dat kwam er gisteren even niet van. Het kadootje wat ik van Hans heb gekregen voor halverwege, heb ik twee dagen geleden al uitgepakt. Toen had ik het even moeilijk en ik hoopte bij het uitpakken van het pakje dat ik wat opgevrolijkt zou worden. En dat klopte, was een leuk spel wat ik met de crew kon spelen, net wat ik even nodig had.
Meestal ben ik de ochtend wacht niet alleen, vaak blijft of wordt er nog wel iemand wakker, maar nu lag iedereen tot 9 uur in zijn bed. We hebben allemaal een goede nacht gehad. We hebben zeker een uur getwijfeld of we de Gennacker er wel op zullen zetten. Iets te veel wind misschien? De snelheid zit er toch wel in? En de vorige keer dat we hem binnen gehaald hebben zat er een zandloper in en nu de vraag hoe krijgen we die er uit. We besluiten hem niet op te zetten. Zoals bijna elke dag doen we een evaluatie rondje, Hans is daar de leider in. We spreken ons genoegen en ongenoegen uit zodat het niet kan oplopen en dat werkt goed.
De heren gaan eens rekenen hoe hard we moeten varen om het vliegtuig te halen. Het ziet er naar uit, dat het aankomen, inklaren en naar het vliegveld gaan wordt. Dus een dagje Suriname zit er niet in. Dan opper ik om het high- aspect zeil er bij te zetten als tweede zeilen en dat doen we .De snelheid vliegt met een knoop omhoog. Maar na een uur wordt de wind meer en de richting die we moeten varen halen we niet met de high- aspect dus hij gaat er weer af.
Nu nog even een paar emmers zout water over ons en een liter zoet water om het zout weer af te spoelen en de dag is al weer bijna om. Nog even een spelletje en koken in een wel heel wiebelig schip.
Vanochtend hadden we een dag resultaat van 130 mijl.

Maandag 20 januari:
Het was een vrij onrustige nacht voor mij. Met dromen/ gedachten gecombineerd met een onrustige boot, wel wind geen wind, in ieder geval dat gevoel had ik in mijn hut. Ik slaap voor in en het water komt er bak en stuurboord langs, golven kletsen tegen de romp en dat kan aardig wat herrie veroorzaken. Boven me staat de boom in het voorzeil en bij bepaalde golven kan dat een ruk veroorzaken tegen het zeil en een klap van de boom, binnen worden alle geluiden versterkt.
Het gevoel bekroop me ook dat als we dadelijk aankomen het waarschijnlijk net op tijd is voor de mannen om het vliegtuig te halen en ik dus achterblijf met alle stroep aan boord en ik alles alleen moet oplossen. Hoe krijg ik de buitenboord motor in mijn eentje op de bijboot, ik lig namelijk voor anker. Hoe moet ik elke dag die bijboot uit het water halen in mijn eentje. En wie repareert de dingen die kapot zijn gegaan. Er gaat altijd wel iets kapot onderweg. Wat betreft het bijboot verhaal was het de bedoeling geweest dat uit te zoeken op de Cape Verde maar dat is er niet van gekomen door het voorstag probleem. Maar goed al die dingen zijn vannacht door mijn hoofd gegaan. Ik weet ook wel dat ik aan de overkant ook weer mensen vind die me kunnen helpen. Ja, dat is wat je veel hebt op zo’n reis, tijd om na te denken. Ik stond dus moe op om 7 uur om mijn dienst te gaan doen.
Het wordt een rustige dag en Elmer en Hans zijn zich bezig gaan houden met de werking van de sextant die ze meegenomen hadden en Paul wil toch echt een vis vangen en doet daar alles aan. Verder wordt er veel gelezen. Tot begin van de middag is er een leuke wind maar tegen 16:00 uur kakt de wind toch een beetje in. Gaan we voor 2 uur tijd nog de gennaker er op zetten? Maar omdat hij nog min of meer in de knoop zit zal het niet makkelijk zijn en we stellen het weer uit. Dan maar rustig voortkabbelen met toch nog een vaartje van ca 4,5 knopen. Maar ja dat vliegtuig halen blijft toch een dingetje, het houd ons allemaal bezig.
Paul kookt vandaag zuurkool en het klinkt misschien raar in deze warmte maar dat is echt een Hollands idee, zuurkool is ook lekker als het niet koud is. En met gebrek aan de verse groente een prima idee.
Dag resultaat was vandaag 141 mijl. We gaan een rustige nacht tegemoet ben ik bang voor.

Dinsdag 21 januari:
Wederom een zonnige start met geen wolkje aan de lucht. De lange broek gaat ook niet meer aan zelfs tijdens de nacht niet. De bimini (zonnetent) staat voortaan altijd op. De wind zorgt er voor dat het niet al te warm wordt en de nachten in bed zijn ook nog goed te doen. Vandaag weinig wind en Hans is er ook al vroeg uit en stelt voor maar meteen de gennaker er op te zetten, hij heeft er zin in. En al voor het ontbijt, tussen de bedrijven door bak ik al vast een brood, staat de Gennacker. In 1 keer goed, wat zijn we blij. De hele dag zeilen we achter dat ding aan. Met de 8-10 knopen wind zeilen we toch mooi 6 knopen snelheid. We krijgen met zijn alle les van Hans in hoe je met een gennaker de meeste snelheid uit de boot kan krijgen, hoe we moeten trimmen en sturen. Hans is de specialist op gennaker gebied want de gennaker is op verschillende manieren te trimmen, wij hebben verschillende variaties geprobeerd en zijn tot de ideale stand gekomen. Maar nu komt het belangrijkste van het zeilen met de gennaker, het volgen van het zeil.
Hans vertelt:
De gennaker is als een mannelijke tango danser, hij leidt de dans en jij volgt. Deze tangodanser is een wispelturig type en als je op zijn tenen staat dan gaat het mis, maar wanneer je goed kunt volgen dan ontstaat er een prachtige dans.
We hebben het vanmiddag mogen proberen en oefening baart kunst. Hans is echt specialist hierin.
Voor het donker moet hij weer ingedraaid zijn en binnen gehaald worden. Ook dat verloopt prima. De nacht is een rommeltje wat de wind betreft. Eerst nog 2 uur op de motor, onze eerste motor uren en dan toch maar weer op zeil. Helaas gaat de wind naar het ozo wat inhoud dat we ver van koers af komen en dan ten noorden van onze koerslijn en dat is niet handig. Vanwege de stroming die er bij de kust staat is het beter om ten zuiden van Suriname uit te komen.
Nu we over de helft zijn wordt er elke dag driftig gerekend, wat moeten we zeilen aan snelheid om ons vliegtuig te halen op dinsdag. Rekening houdend dat we alleen met stroom mee de rivier op kunnen en we ook nog moeten inklaren en dat kan alleen op een ochtend in Paramaribo en daar zijn we wel een paar uur mee kwijt. Dan moeten we minstens 135 mijl per dag varen. Halen we het wel of halen we het niet.
Ons dag resultaat is afgelopen dag 133 mijl

Woensdag 22 januari:
Het was een onrustige zeilnacht voor iedereen. Gelukkig hebben we uiteindelijk onze snelheid gehaald, maar meer omdat we overdag zo goed gezeild hadden.
Vandaag starten we met ca 15 knopen wind en een snelheid van 6 knopen. We gaan er niets aan doen. Alleen maken we eerst een gijp omdat we veel te noordelijk zijn uitgekomen. Tegen de middag wordt de wind minder en gaan we de gennaker er weer op zetten. Eerst maar even de genua in rollen dat gaat weer erg moeilijk. Ook zien we dat de gennacker val boven niet echt goed lijkt te zitten. Hans vertrouwd het niet. Hij wil de mast in.
En ja hoor het probleem wat we in de cape Verde hadden is weer op getreden ondanks de nieuwe kap die we geplaatst hebben. Hans maakt de boel weer los, maakt foto’s en een filmpje van het probleem en komt met het slecht nieuws beneden. Shit zeg ik, houd het dan nooit op. Was alles dus voor niets geweest en moeten we weer alles vervangen incl misschien wel weer de voorstag want die heeft het nu weer voor zijn kiezen gehad.
Na de eerste schrik zetten we dan toch maar de Gennacker, we moeten toch verder. 2 uur lang vliegen we met 8 knopen snelheid door het water. Dan moet hij weer naar beneden gehaald worden, voor het donker moeten we weer klaar zijn voor de nacht en Hans besluit nogmaals de mast in gaan om een tijdelijk oplossing voor het probleem rolgenua te maken. Hij vind het steeds leuker om al zeilend de mast in te gaan. Maakt boven ook nog even een filmpje en maakt een tijdelijke oplossing voor het probleem. Nu kunnen we in ieder geval veilig naar Suriname zegt Hans. Met een dag record van 80 mijl gaan we de nacht in. Het beloofd een rustige nacht te worden.

Donderdag 23 januari
Hans schrijft: Het is wel een flinke bak water. Oneindig wanneer je uitvaart, onbestemd wat de oceaan ons gaat brengen. We gaan weg, we zijn weg en dat interbellum tussen vertrekken en aankomen dat geeft veel vrijheid en rust. Het gevoel dat de oceaan ons gevangen heeft; vanaf nu kunnen we er niet meer vanaf en moeten we het 14 dagen met elkaar rooien.
The road to nowhere, maar ook de road to now & here. De oceaan onthaast, maakt je hoofd leeg. Geeft je het gevoel van eenheid met een groter geheel. Nog nooit dagenlang een 360 graden horizon zonder een levende ziel, een gebouw of een berg aan de einder meegemaakt. En s nachts de sterrenhemel zo vol met sterren, vallende sterren planeten. De aarde is een zandkorreltje in het heelal en wij zijn een stipje in die enorme bak water.
Maar ook: de oceaan is zo gevarieerd, elke dag vele gezichten: glad met een lome lange deining, dan ineens een treintje golven die zachtjes brekend onder de boot door spoelen. Golven die boven je uit toornen en toch onder je doorlopen. Een heuvelland met ineens golven die je keer op keer uit balans brengen en de broodjes door de kajuit doen vliegen.
De golven die je in slaap wiegen maar je ook uit je bed kunnen gooien. Vele soorten golven zoals de Inuit vele soorten en benamingen van sneeuw kennen.
De oceaan, niet de gevangenis waar je niet uit kan maar een rustgevende omgeving. Het is er altijd en overal. Ook al zie je haar niet ze is er en trekt soms een lange neus naar je waardoor je ook altijd alert moet blijven bijvoorbeeld wanneer ze ff 39 knopen wind over je heen blaast ( bij een overigens spiegelgladde oceaan) .
We drinken de laatste druppels van dit avontuur met volle teugen.
Nog 383 nm te gaan!



Vrijdag 24 januari:
Nu ik 1 maal de stal ruik wil ik ook aankomen. Zodra het licht is wil ik dan ook meteen de gennaker er bij hebben en om half zeven ben ik dan ook op. Elmer heeft wacht en ik haal de boom er uit, we draaien de Genua in en hijsen de gennaker omhoog. Uitrollen maar roep ik en dan blijft hij vast zitten… Ondertussen is Paul ook boven, even later ook Hans. En het duurt 3 kwartier voor hij staat. puffff puffff. De rest van de dag zeilen we om beurten achter de gennaker aan. In de middag maken we een gijp. Tot 5 knopen wind is hij goed te houden en daarboven is het hard werken. De stuurautomaat heeft een dagje rust. Als hij net voor het donker naar beneden gaat hebben we een gemiddelde van 6,6 knopen. In de nacht wordt ons ook voldoende wind voorspeld zodat we hopelijk de 6 knopen snelheid vast kunnen houden.
We zijn ondertussen een allround team geworden. Of het nu gaat over het stuur houden, het dekwerk of het eten klaarstomen.

Zaterdag 25 januari:
De laatste mijlen!
Het weer is veranderd, we hebben zowaar een paar druppels regen gehad vandaag! .We genieten nog even van de oceaan voordat we morgen de Suriname rivier opgaan. Het is nog even spannend of we direct met het opkomende tij mee naar binnen kunnen spoelen of dat we nog een paar uurtjes moeten wachten. We maken ons op voor onze laatste nachtwachten en hopen morgen, na 14 dagen water, weer land te zien!

Dagresultaat 150 nm

Zondag 26 januari:
In de nacht worden we overspoelt door 1 grote regenbui met wisselende wind van kracht en windrichting. Midden in de nacht zijn we ook alle hens aan dek om de boom er uit te halen en aan de andere kant te zetten anders komen we op wel heel ondiep water vinden de mannen. Het is een nat klusje maar we doen het toch maar. 100 mijl uit de kust komen er al dieptes tegen van 10 meter. Vele vissers zijn er goed verlicht maar hebben geen AIS. We hebben daarom nu ook de wachten met zijn tweeën. s’Morgen om 9 uur is de wind op en omdat het nog steeds pijpenstelen regent geen weer voor de gennaker. En dit houd de gehele dag aan. Om 14:00 uur zijn we bij de uiterton vanwaar we in een smalle vaargeul Suriname binnen varen. We moeten hier de groene tonnen links houden(in Europa rechts) en zo varen we 35 mijl lang de rivier op naar ons einddoel Domburg. We hebben zo’n geluk, stroom mee tot wel 4 knopen en net voor het donker arriveren we waar meteen een mooring voor ons vrij gemaakt. YES YES we zijn er. Wat een mooie tocht. Wat een Crew.
Ik ben op eigen kiel zomaar in Suriname aan gekomen, wie had dat ooit gedacht.
Dank je wel lieve stoere crew voor deze mooie reis , dankjewel Maarten voor je weerberichten onderweg. Dank je wel Jos voor alle communicatie onderweg en alle hulp vooraf met het uitzoeken van dingen die er nodig zijn om zo’n trip te kunnen maken en verder iedereen die me het laatste jaar zo gesteund hebben.