De ARK november deel 2
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
26 November 2013 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
Maandag voel ik me weer een beetje mens. Wel heb ik hard gelopen zaterdag en vanmorgen. Verder niet zo veel gedaan.
Na het hardlopen bedenk ik wat ik ga doen.
Mijn Engelse vrienden bellen op of ze me nog zien voor ze naar Suriname vertrekken.
Ik wil wel naar Las Palmas, waar nu alle voorbereidingen worden getroffen voor het vertrek van de ARK.
De wind is te hard voor mij om naar Las Palmas te zeilen. Ik besluit met de ferry te gaan heb wel behoefte aan wat leven, hier in Gran Tarajal is het erg rustig.
Binnen de 5 min besluit ik in plaats van met de bus naar Morro Jable , waar de ferry vertrekt, met de Liberty te gaan. Ik heb wel zin in een tochtje en de wind lijkt gunstig. Nu is er haast geboden want ik wil er wel voor het donker zijn.
Onder de douche bedenk ik wat ik allemaal moet doen.
Diesel halen, het liggeld van de afgelopen maand betalen en dan natuurlijk de Liberty weer zeilklaar maken.
Een aantal dingen van het klaar maken van de boot kan ik op het water doen, dus het lukt me binnen het uur op het water te zitten.
Al snel merk ik dat mijn stuurautomaat het niet doet en ik besef dat ik vergeten was dat ik daar de laatste trip al achter was gekomen. Maar ik besluit toch door te zeilen.
Van opruimen komt het niet. Alle huiken van de zeilen gooi ik naar binnen geen tijd om ze netje op te ruimen zo ook de lijnen.
Ik kan mijn roer niet echt lang loslaten. Er is niet veel wind dus het moet lukken.
Dan maar geen thee zetten en wat eten wat ik ook nog niet gedaan heb. Om 4 uur valt de wind helemaal weg en om voor het donker aan te komen start ik de motor. Binnen een paar minuten draait te wind , die er is, 180 graden, om me heen zie ik heel veel golven met kopjes, ik denk bij mezelf er zal hier wel een onderstroom zitten of zo. De wind meter geeft niet meer aan dan 4 knopen.
Maar al gauw schiet de meter naar 20 knopen en klappen de zeilen om. Ik laat mijn roer los en gooi de fok naar de andere kant. Maar de Liberty draait ook meteen om.
Ik neem het roer weer en kom op koers. Met te veel tuig zeil ik verder.
Dit is dus een wind versnelling die ik hier nog niet eerder meegemaakt heb.
Ik kan mijn roer geen moment los laten , hem vast zetten gaat ook niet omdat ik te veel tuig op heb moet er stevig geroerd worden.
Ja zonder automaat kan je dan weinig. Nu ben ik niet echt in paniek want ik weet dat ik over 10 mijl hier weer uit ben, ik hoop alleen dat er niet nog meer wind komt. Het is een ruime koers, 60 graden aan de wind en net te doen. Als de stuurautomaat het zou doen zou ik er zeker een rif in steken en voorzeil minderen maar dat gaat nu dus niet.
Van de schrik bekomen, kan ik genieten van een snelle 10 mijl. En zie op de Garmin dat ik met deze snelheid voor het donker de haven zal binnen lopen.
En inderdaad na 10 mijl valt de wind weg en kan ik wat opruimen wat er allemaal omgevallen is. En snel naar binnen op en neer voor een stuk peperkoek want het is al 6 uur en ik heb echt nog geen hap gegeten de hele dag en voel me nu wel een beetje draaierig
.
Om kwart over 6 vaar ik de haven van Morro Jable binnen. In de haven is geen plaatst wat ik al bedacht had , daar is eigenlijk nooit plaats voor gasten maar om de hoek liggen 2 pontons waar je ook aan kan gaan liggen maar zonder stroom en water, maar dat heb ik niet nodig. En eigenlijk lig je daar veel gunstiger voor de wind en de deining.
Er is verder niemand te zien. Er liggen een paar verwaarlozen onbemande zeilboten en wat vissersboten. Zodra ik vast lig ruim ik alles op en bedenk wat ik moet eten want ik heb nog steeds geen boodschappen gedaan. Mijn plan was geweest dat vandaag te doen maar door mijn snelle actie te vertrekken is dat er bij in geschoten.
Maar voor ik me echt zorgen kan maken komt er een klein vissersbootje aan mijn ponton liggen, ik help hem afmeren en spontaan wordt me wat vis aangeboden. Ik aarzel en maak duidelijk dat ik wel een visje wil hebben maar dat hij dan wel eerst schoongemaakt moet worden.
Er wordt een plank op de steiger gelegd en de visser begint meteen ca 7 vissen schoon te maken. Ik vertel hem dat ik Solo ben maar dan zegt hij dat ik morgen dan ook wat te eten heb.
Zo krijg ik een zak vol met schoongemaakt vis. Ik bak er twee van en bewaar de rest voor morgen. Als Camille me dan belt hoe het gaat en hoe laat ik kom vertel ik dat ik vis voor de avond maaltijd mee neem als ik morgen eind van de middag aan kom.
De dagen erop wordt ik gastvrij ontvangen door mijn Engelse vrienden, Camilla en Greame en maak ik kennis met vele schippers en hun bemannings leden van de ARK.
Nog een paar keer vraagt Camille of ik echt niet mee naar Suriname wil, alles wordt betaald en ik zou ook nog dag geld krijgen maar ik blijf bij mijn eerder beslissing niet mee te gaan. Al Gauw maak ik kennis met Ralf en wordt ik geïntroduceerd bij de dagelijkse ARK borrel en elke dag besluit ik nog een dagje langer te blijven.
Maar in mijn achterhoofd zit ook wel een beetje het onrustige gevoel de Liberty zomaar achter gelaten te hebben. Na 5 dagen besluit ik dan toch terug te gaan met de ferry.
Afscheid genomen van een paar goede vrienden, contact gaat zo snel in zo’n haven met allemaal de neus dezelfde kant op. Volgend jaar wil ik er bij zijn met mijn eigen boot in de haven besluit ik.
Niet de oversteek maar wel het festijn en dan wil ik me graag verdienstelijk maken.
17 november ,Ik kom om 2 uur terug bij de Liberty, hij ligt er nog keurig bij. Al gauw komt er een Spanjaard naar me toe en vraagt hoe het gaat. Ik vertel hem dat ik naar Las Palmas ben geweest voor oa het zoeken van bemanning om mijn schip mee terug te zeilen omdat mijn stuurautomaat kapot is.
Hij zegt tegen me, ik maakte me zorgen, er brand al dagen licht bij jou, de radio aan en ik zag niemand en hij had tegen zichzelf gezegd als er morgen nog niemand te zien is ga ik de politie inschakelen want wie weet ligt er wel iemand in die boot die onwel is geworden.
Ik bied mijn excuses aan en vertel waarom ik dat zo gedaan heb, en zeg dat ik zijn reactie ook wel begrijp zo heb ik er nooit naar gekeken.
Wat een zorg en ik me maar ongerust maken of mijn boot er nog wel lag. Wat dat betreft zijn Spanjaarden heel lieve mensen, ( als je er maar geen zaken mee hoeft te doen.) Ik krijg ook een tip van iemand die me misschien wel kan helpen met mijn stuurautomaat.
Hij heeft er ook geen meer en zeilt nu ook zonder naar Las Palmas en geeft meteen wat tips mee. Hij bied aan om mee te zeilen maar dan wel in het weekeinde omdat hij door de week werkt. Ik hou het in gedachten.
De volgende ochtend sta ik vroeg op om naar de man op zoek te gaan die misschien wel kan helpen.
En hij beloofd me in de middag even te komen kijken. Ondertussen bekijk ik het weer en besluit toch te vertrekken met of zonder stuurautomaat. Bereid me goed voor op 11 uur achter het stuurwiel te moeten staan. De keus is of terug zeilen naar Gran Tarajal 22 mile en hopen dat ik daar iemand vind, want ondertussen is het al avond en die man die zou komen kijken is niet meer geweest.
Maar aangezien er na morgen weinig wind voorspeld wordt besluit ik toch te vertrekken. Spannend maar weer een nieuwe uitdaging. Een paar vrienden uit Nederland vertel ik mijn plan en er wordt via de AIS op me gelet.
Vriend Rene meld dat hij nog wel een vriendje op de rescue heli heeft zitten en mocht het nodig zijn komt hij me te hulp. Met die uitspraak in mijn achterhoofd vertrek ik de volgende ochtend , iets voor 6 uur, richting Las Palmas.
1 rif in het zeil en de droge koekjes en een flesje water in handbereik. Het wordt een hele mooie tocht. Toch nog 20 knopen wind komende van 60 graden van voren. Het gaat hard. Met aardig wat golven van de wind van eerdere dagen die er voor zorgen dat ik echt 11 uur het roer niet los kan laten.
Wat ben ik blij dat ik normaal al veel aan het roer sta omdat ik dat fijn vind en eigenlijk nooit eet of drink als ik aan het zeilen ben.
Die training komt nu goed van pas.
Om 5 uur meer ik dan de Liberty voor de receptie van de haven van Las Palmas af. Ik hoop echt dat ik een plaatsje krijg tussen al die ARC boten. Want eigenlijk moet iedereen die niet mee gaat, buiten de haven voor anker.
Maar ik gok het er op. En het lukt.
Ik krijg een plaatsje aan een ponton voor kleine bootjes waarvan ik een keer de grootste ben, voelt ook wel een keer goed.
Daarna is het weer een paar dagen van borrelen , maar ook aan de bak. Ik verleen hier en daar wat hand en spandiensten en voel de spanning stijgen op alle pontons.
De pontons liggen vol met kratten etenswaar, honderden flessen met water en zaterdag de laatste dag voor vertrek met groenten en fruit die eerst wordt afgespoeld en later door de zon gedroogd moet worden, dan kunnen ze langer bewaard blijven.
Helaas gaat dat drogen niet lukken want het regent de hele dag. Echt ik heb de laatste week nog niet zoveel regen gezien als het hele jaar daarvoor. Maar dat mag de pret niet drukken.
Zaterdag 23 november is het ook voor mij heel druk. Eindelijk komt er iemand naar mijn stuurautomaat kijken en de aandrijfmotor blijkt kapot te zijn. Er moet een hele nieuwe komen.
Dan ontdek ik dat mijn hele schip vol met diesel ligt, tot in de voorraad bakken toe. Ik ontdek zelf waar de lek zit. De rubberen ring in de filter die de bacterie tegen moet houden is versleten. Ik vraag hulp om die te vervangen. Dat lukt zoals het er nu uitziet.
Na alles een beetje schoongemaakt te hebben, maak ik een goed gevulde maaltijd klaar voor Ralf en zijn bemanning,een echte mannen boot die volgens mij allemaal nog nooit een ei gebakken hebben maar nu dus op pad gaan met recepten van het thuis front om toch te koken onderweg. Ik heb dus beloofd het voor de eerste dag te doen. Als afsluiting van een mooie tijd hier wordt ik getrakteerd op een etentje buiten de deur.
Zondag 24 november wordt er dan toch echt vertrokken, de zon schijnt, het beloofd een mooie dag te worden.
Ik heb eerder in de week in het ARC kantoor een oproep geplaatst om met me mee te varen om te gaan kijken naar de start van de ARC. Er is veel op gereageerd en zo vertrek ik om 11 uur met een boot vol mensen naar buiten.
Allemaal mensen die van familie afscheid willen nemen. Ik probeer ze allemaal op te zoeken wat natuurlijk niet lukt maar het is een geweldig gezicht al die zeilboten op het water en al die mensen op de kant en de nodige muziek. Iedereen geniet er enorm van en bedanken me steeds weer.
Mensen die elkaar helemaal niet kennen maar wel iets gemeens met elkaar hebben, afscheid nemen van vrienden of familieleden. Dat zorgt voor een goede sfeer aan boord. Via de marifoon kunnen we de verschillende start seinen volgen.
Na de laatste start, trekt het wolkendek zich boven ons dicht en binnen no time zien we niets meer van de vertrekkende zeilboten en valt het met bakken uit de hemel. De wind trekt aan tot 20 knopen en we gaan terug in zeer bar weer.
Om 2 uur komen we terug in een vrijwel legen haven.
Weer heb ik afscheid moeten nemen van fijne mensen, maar ook wetende dat dat weer plaatst maakt voor nieuwe contacten.
-
26 November 2013 - 15:23
Harriette Van De Plas:
Ha Cynthia!
Ik blijf het leuk vinden je verhalen te lezen. Meid wat ziet je wereld en je leven er toch anders uit dan een paar jaar terug... Geweldig! Die ommezwaai, die je gemaakt hebt.
Veel succes en plezier met al je avonturen daar! -
26 November 2013 - 16:00
Mark Roskams:
Hallo Cynthia,
Leuke verslagen. Ik blijf ze volgen.
Volgende week vanaf 29 november kom ik met vakantie in Maspalomas.
Ben je dan nog in Gran Canaria? Dan kan ik even kennismaken voor misschien een toekomstige zeiltocht?
Succes en misschien tot ziens.
Mark
00 32 472 137 752
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley