meezeilvakantie, rondje Gran Canaria
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
14 April 2018 | Spanje, Canarische Eilanden
De zeil week met Cor, bedoeld om (even) heen en weer te gaan naar Madeira, zat precies tussen twee meezeilvakanties in.
Gelukkig zijn we een dag eerder terug, er is toch altijd meer werk te doen dan ik denk om mijn volgende gasten te kunnen ontvangen.
Dit keer zijn het twee stellen van mijn leeftijd, allebei in een prille nieuwe liefde. Annemarie is al twee keer eerder mee geweest met vriendinnen, dit keer komt ze met haar nieuwe vriend, Hans. Hans ken ik van mijn oude zeilclub, een echte wedstrijdzeiler op open bootjes. Hij heeft zelf ook een schip van 30 voet waar hij met Annemarie op zeilt. De andere twee, Francien en René, ken ik niet, het lijken twee totaal verschillende koppels en het wordt spannend of het klikt.
Het heeft in mijn afwezigheid weer eens Saharazand geregend en dat betekent het schip spoelen. En dat terwijl ik de Liberty spic en span heb achter gelaten! Ik ga de laatste boodschappen doen, gelukkig bied Annemarie aan om alvast naar de markt te gaan. Annemarie en René wonen sinds kort in Las Palmas. Zelf ga ik langs de visboer om verse vis te halen voor de paëlla die ik altijd maak als welkomst diner.
Zo ben ik de hele dag druk.
Zaterdag 31 maart aan het einde van de middag arriveren mijn gasten, we toasten met champagne als welkomst drankje en omdat René jarig is.
Zoals altijd moeten we even wennen aan elkaar en aan de beschikbare ruimte. Wie slaapt waar en wie gaat welk kastje gebruiken.
Zondag maken we een proefvaart van een paar uurtjes om te kijken wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik leg wat veiligheidsdingen uit, iedereen krijgt een eigen zwemvest en een taak voor bij het wegvaren. Er is helaas weinig wind maar de sfeer zit er al snel goed in. Er schijnt een heerlijk zonnetje en ik weet al snel wie ik wat kan laten doen.
Het plan was om maandag naar het zuiden te gaan, een tocht van ca. 8 uur, met wind van achteren. Maar er wordt geen wind voorspeld en ik adviseer om vandaag naar het noorden te gaan, daar de wind op zoeken en dan morgen weer naar het zuiden af te zakken. Het is een hele mooi zeildag, we pikken de wind in het noorden van het eiland op en zeilen een stuk om de noordpunt, zien een griend en misschien zelfs een haai. De zon schijnt volop en heel voldaan komen we eind van de middag terug in Las Palmas.
Maandag om 8 uur vertrekken we naar Anfi, 45 mijl naar het zuiden. De beloofde wind staat er en we maken een mooie tocht. Om 17.00 uur laten we het anker vallen en wordt er nog even een duik genomen. De temperatuur hier is altijd 5 graden hoger dan in Las Palmas, zo ook de temperatuur van het zeewater.
We liggen er op tijd in, de hele dag in de buitenlucht is vermoeiend.
De volgende ochtend wordt er goed uitgeslapen.
We hebben deze dag ook maar 5 mijl op ons programma staan, we gaan naar Mogan, wat ook wel het Venetië van de Canarische eilanden wordt genoemd.
Tegen de middag zijn we zover. We gaan niet rechtstreeks, Hans en ik gaan de halfwinder uitproberen, met een echte zeiler aan boord is dat leuk om te proberen. Dat heb ik met de overtocht van Lagos naar hier ook wel gedaan, maar daarna niet meer. Er zijn dan zoveel lijntjes en blokjes en als je dat bijna niet gebruikt is het altijd weer zoeken.
We zeilen eerst een eind de oceaan op en zoeken dan een koers voor mijn halfwinder. Die zit ook op een rolsysteem en dat is zo zwaar dat je twee man nodig hebt om die zak naar voren te sjouwen. Als hij eenmaal staat is het fantastisch, Annemarie noemt het een HDHD zeil. Leuk om uit te proberen hoeveel wind hij kan hebben en vanaf welke windhoek hij mooi staat. Tegen 17.00 uur komen we de haven binnen.
‘s Avonds gaan we in één van de vele restaurantjes eten, erg toeristisch hier maar altijd leuk om er te zijn met je eigen boot.
Donderdag om 0700 uur loop de wekker af. Half 8 willen we weg voor de zwaarste tocht van deze week. Het lukt net niet maar ik ben toch tevreden als we om 07.45 uur de lijnen los gooien. Ik heb mijn crew goed voorbereid. Zwemvesten aan, lifeline in de aanslag, vooraf plassen, brood smeren voor de hele dag. Nog even twee bakken koffie want onderweg zal dat moeilijk gaan om die te zetten. Speciaal een thermoskan gekocht die helaas niet werkt, na twee uur is de koffie steenkoud.
De eerste twee uur gaan op de motor langs het eiland omhoog en precies op de geplande plek krijgen we in 5 minuten tijd 25 knopen met een hoek van 50 graden aan de wind over ons heen. We hebben de hyspeckt er opgezet, dat is een wat kleiner zeil, hoog gesneden waar je beter mee aan de wind kunt bij veel wind. Het is een zeil dat nog op de ouderwetse manier aan de extra voorstag gemaakt moet worden en niet kan worden ingedraaid. We leggen er twee reven in.
De zeilvoering is perfect, we hoeven er de hele weg niets aan te doen. Het is weer een zonnige dag, toch hebben we onze lange broeken en truien aan omdat de harde wind wel fris is. Annemarie doet nog een poging om naar binnen te gaan en komt er achter dat het een heel karwei is om je staande te houden bij deze omstandigheden. Hans en ik staan voornamelijk achter het roer, voor de anderen is het te moeilijk sturen. De hele dag houd de wind aan met uitschieters naar 28 knopen.
Na 10 uur zeilen komen we aan in Santa Cruz. Wat een mooie tocht, wat heeft iedereen genoten en wat waren ze blij dat ik ze gewaarschuwd had dat het zo ruig zou worden. Mijn gasten waren ook heel blij toen we weer vaste grond onder de voeten kregen, maar toch hadden ze dit niet willen missen. Het dek wordt afgespoeld en het bekende aankomst biertje gedronken.
Dan hoor ik de bilge pomp lopen, dat betekent water onder in het schip. Ik til wat luiken op en kan het niet meteen vinden. Karweitje voor morgen, nu eerst een douche en lekker een hapje gaan eten in de stad. Keuze genoeg, een beetje te veel eigenlijk.
Iedereen zit te wiebelen achter zijn bord, dat wil zeggen dat gevoel hebben ze.
Wat is het heerlijk dat Hans er bij was, zo fijn om bijna zonder woorden de dingen samen te doen op zo’n tocht. Zeilers onder elkaar verstaan elkaar vanzelf (niet altijd hoor), maar met Hans wel.
Vrijdag wordt een uitslaap en stad dag. Santa Cruz is gezellig, daar moet je niet meteen weer vertrekken. Voor Hans en mij wordt het een klusjes dag. De lekkage hebben we helaas niet gevonden, wel hebben we veel loszittende schroeven aangedraaid en mogelijke oorzaken uitgesloten. Van het één komt het ander zodat ik tegen 2 uur tegen Hans zeg: “ga jij maar met Francien de stad in ik ga hier wel even meer verder, het is per slot van rekening jullie vakantie”. Maar ik geloof dat Hans liever deed klussen dan de stad in gaan, toch is hij gegaan.
Zaterdag vertrekken we weer vroeg voor onze laatste tocht van deze week. Naar Las Palmas, 56 mijl halve wind, waarvan de eerste 30 mijl ca 23 knopen, later wat minder. En weer wordt het een zonnige overtocht. Ik noem het “de zingende overtocht”, we zetten een boxje buiten en er worden verzoek nummers op “YouTube gezocht. Meezingliedjes, lekker hard, er is verder toch niemand in de buurt die zich aan ons kan storen. Om 18.00 uur komen we weer ”thuis”.
Deze mooie week sluiten we af in een echt Spaans restaurant net buiten Las Palmas waar ik tegen de kokkin zeg: “zet maar op tafel wat je hebt”. Zo worden we verrast met allerlei vis gerechten als tapas. We eten ons dik en evalueren de afgelopen week. Het was in alle opzichten super. Mooi om te zien hoe 5 verschillende mensen toch 1 worden tijdens zo’n week. Ieder draagt op zijn manier een steentje bij om er een mooie harmonische week van te maken.
Zondag slapen we uit en na het ontbijt ruimen we op en gaan mijn gasten weer van boord.
Gelukkig zijn we een dag eerder terug, er is toch altijd meer werk te doen dan ik denk om mijn volgende gasten te kunnen ontvangen.
Dit keer zijn het twee stellen van mijn leeftijd, allebei in een prille nieuwe liefde. Annemarie is al twee keer eerder mee geweest met vriendinnen, dit keer komt ze met haar nieuwe vriend, Hans. Hans ken ik van mijn oude zeilclub, een echte wedstrijdzeiler op open bootjes. Hij heeft zelf ook een schip van 30 voet waar hij met Annemarie op zeilt. De andere twee, Francien en René, ken ik niet, het lijken twee totaal verschillende koppels en het wordt spannend of het klikt.
Het heeft in mijn afwezigheid weer eens Saharazand geregend en dat betekent het schip spoelen. En dat terwijl ik de Liberty spic en span heb achter gelaten! Ik ga de laatste boodschappen doen, gelukkig bied Annemarie aan om alvast naar de markt te gaan. Annemarie en René wonen sinds kort in Las Palmas. Zelf ga ik langs de visboer om verse vis te halen voor de paëlla die ik altijd maak als welkomst diner.
Zo ben ik de hele dag druk.
Zaterdag 31 maart aan het einde van de middag arriveren mijn gasten, we toasten met champagne als welkomst drankje en omdat René jarig is.
Zoals altijd moeten we even wennen aan elkaar en aan de beschikbare ruimte. Wie slaapt waar en wie gaat welk kastje gebruiken.
Zondag maken we een proefvaart van een paar uurtjes om te kijken wat voor vlees ik in de kuip heb. Ik leg wat veiligheidsdingen uit, iedereen krijgt een eigen zwemvest en een taak voor bij het wegvaren. Er is helaas weinig wind maar de sfeer zit er al snel goed in. Er schijnt een heerlijk zonnetje en ik weet al snel wie ik wat kan laten doen.
Het plan was om maandag naar het zuiden te gaan, een tocht van ca. 8 uur, met wind van achteren. Maar er wordt geen wind voorspeld en ik adviseer om vandaag naar het noorden te gaan, daar de wind op zoeken en dan morgen weer naar het zuiden af te zakken. Het is een hele mooi zeildag, we pikken de wind in het noorden van het eiland op en zeilen een stuk om de noordpunt, zien een griend en misschien zelfs een haai. De zon schijnt volop en heel voldaan komen we eind van de middag terug in Las Palmas.
Maandag om 8 uur vertrekken we naar Anfi, 45 mijl naar het zuiden. De beloofde wind staat er en we maken een mooie tocht. Om 17.00 uur laten we het anker vallen en wordt er nog even een duik genomen. De temperatuur hier is altijd 5 graden hoger dan in Las Palmas, zo ook de temperatuur van het zeewater.
We liggen er op tijd in, de hele dag in de buitenlucht is vermoeiend.
De volgende ochtend wordt er goed uitgeslapen.
We hebben deze dag ook maar 5 mijl op ons programma staan, we gaan naar Mogan, wat ook wel het Venetië van de Canarische eilanden wordt genoemd.
Tegen de middag zijn we zover. We gaan niet rechtstreeks, Hans en ik gaan de halfwinder uitproberen, met een echte zeiler aan boord is dat leuk om te proberen. Dat heb ik met de overtocht van Lagos naar hier ook wel gedaan, maar daarna niet meer. Er zijn dan zoveel lijntjes en blokjes en als je dat bijna niet gebruikt is het altijd weer zoeken.
We zeilen eerst een eind de oceaan op en zoeken dan een koers voor mijn halfwinder. Die zit ook op een rolsysteem en dat is zo zwaar dat je twee man nodig hebt om die zak naar voren te sjouwen. Als hij eenmaal staat is het fantastisch, Annemarie noemt het een HDHD zeil. Leuk om uit te proberen hoeveel wind hij kan hebben en vanaf welke windhoek hij mooi staat. Tegen 17.00 uur komen we de haven binnen.
‘s Avonds gaan we in één van de vele restaurantjes eten, erg toeristisch hier maar altijd leuk om er te zijn met je eigen boot.
Donderdag om 0700 uur loop de wekker af. Half 8 willen we weg voor de zwaarste tocht van deze week. Het lukt net niet maar ik ben toch tevreden als we om 07.45 uur de lijnen los gooien. Ik heb mijn crew goed voorbereid. Zwemvesten aan, lifeline in de aanslag, vooraf plassen, brood smeren voor de hele dag. Nog even twee bakken koffie want onderweg zal dat moeilijk gaan om die te zetten. Speciaal een thermoskan gekocht die helaas niet werkt, na twee uur is de koffie steenkoud.
De eerste twee uur gaan op de motor langs het eiland omhoog en precies op de geplande plek krijgen we in 5 minuten tijd 25 knopen met een hoek van 50 graden aan de wind over ons heen. We hebben de hyspeckt er opgezet, dat is een wat kleiner zeil, hoog gesneden waar je beter mee aan de wind kunt bij veel wind. Het is een zeil dat nog op de ouderwetse manier aan de extra voorstag gemaakt moet worden en niet kan worden ingedraaid. We leggen er twee reven in.
De zeilvoering is perfect, we hoeven er de hele weg niets aan te doen. Het is weer een zonnige dag, toch hebben we onze lange broeken en truien aan omdat de harde wind wel fris is. Annemarie doet nog een poging om naar binnen te gaan en komt er achter dat het een heel karwei is om je staande te houden bij deze omstandigheden. Hans en ik staan voornamelijk achter het roer, voor de anderen is het te moeilijk sturen. De hele dag houd de wind aan met uitschieters naar 28 knopen.
Na 10 uur zeilen komen we aan in Santa Cruz. Wat een mooie tocht, wat heeft iedereen genoten en wat waren ze blij dat ik ze gewaarschuwd had dat het zo ruig zou worden. Mijn gasten waren ook heel blij toen we weer vaste grond onder de voeten kregen, maar toch hadden ze dit niet willen missen. Het dek wordt afgespoeld en het bekende aankomst biertje gedronken.
Dan hoor ik de bilge pomp lopen, dat betekent water onder in het schip. Ik til wat luiken op en kan het niet meteen vinden. Karweitje voor morgen, nu eerst een douche en lekker een hapje gaan eten in de stad. Keuze genoeg, een beetje te veel eigenlijk.
Iedereen zit te wiebelen achter zijn bord, dat wil zeggen dat gevoel hebben ze.
Wat is het heerlijk dat Hans er bij was, zo fijn om bijna zonder woorden de dingen samen te doen op zo’n tocht. Zeilers onder elkaar verstaan elkaar vanzelf (niet altijd hoor), maar met Hans wel.
Vrijdag wordt een uitslaap en stad dag. Santa Cruz is gezellig, daar moet je niet meteen weer vertrekken. Voor Hans en mij wordt het een klusjes dag. De lekkage hebben we helaas niet gevonden, wel hebben we veel loszittende schroeven aangedraaid en mogelijke oorzaken uitgesloten. Van het één komt het ander zodat ik tegen 2 uur tegen Hans zeg: “ga jij maar met Francien de stad in ik ga hier wel even meer verder, het is per slot van rekening jullie vakantie”. Maar ik geloof dat Hans liever deed klussen dan de stad in gaan, toch is hij gegaan.
Zaterdag vertrekken we weer vroeg voor onze laatste tocht van deze week. Naar Las Palmas, 56 mijl halve wind, waarvan de eerste 30 mijl ca 23 knopen, later wat minder. En weer wordt het een zonnige overtocht. Ik noem het “de zingende overtocht”, we zetten een boxje buiten en er worden verzoek nummers op “YouTube gezocht. Meezingliedjes, lekker hard, er is verder toch niemand in de buurt die zich aan ons kan storen. Om 18.00 uur komen we weer ”thuis”.
Deze mooie week sluiten we af in een echt Spaans restaurant net buiten Las Palmas waar ik tegen de kokkin zeg: “zet maar op tafel wat je hebt”. Zo worden we verrast met allerlei vis gerechten als tapas. We eten ons dik en evalueren de afgelopen week. Het was in alle opzichten super. Mooi om te zien hoe 5 verschillende mensen toch 1 worden tijdens zo’n week. Ieder draagt op zijn manier een steentje bij om er een mooie harmonische week van te maken.
Zondag slapen we uit en na het ontbijt ruimen we op en gaan mijn gasten weer van boord.
-
17 April 2018 - 11:42
Annemarie:
Echt een heerlijke week geweest. Er zijn van die trapjes die je niet vergeet en dit is er een van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
