Terug van weggeweest.Erkan weer mee gezeild worden

Hallo beste lezers!
Als ik nog lezers heb, want het is al weer enige tijd geleden dat ik iets op het web heb gezet. En ik weet uit eigen ervaring, dat als je zolang weg bent van het web, het logisch is dat je lezers kwijt raakt.

Gelukkig zijn er nog genoeg andere media waar mijn (zeil)leven te volgen is. Net zoals mijn verslagen, alles over mijn meezeilvakanties rondom de Canarische eilanden en mijn belevenissen rondom het kopen van een nieuwe Liberty. Denk aan Facebook, LinkedIn en Twitter.

Ik ben weer terug van (niet zo heel lang) weg geweest. Terug met een mooier, sneller, groter en comfortabeler schip, maar nog steeds heel gezellig. En met dezelfde gastvrouw!!

Een korte terugblik
Begin juni heb ik mijn oude, vertrouwde Liberty-C verkocht. De verkoop ging eigenlijk heel snel, voor mijn gevoel misschien zelfs wel te snel. Voor ik het goed en wel in de gaten had was mijn bootje verkocht, ik realiseerde me amper wat ik nou eigenlijk besloten had.
Binnen 2 dagen na de verkoop moest ik mijn hele hebben en houden eruit hebben, alles wat ik de afgelopen 5 jaar verzameld had moest er uit!
Gelukkig was Peter nog in de buurt, met een schip waarvan de helft beschikbaar was als opbergruimte.
Dus wordt mijn hele inboedel verhuisd van het ene schip naar het andere. Ik krijg van Peter alle ruimte die ik nodig heb en settel me voorlopig bij hem aan boord. Een nieuwe Liberty komt er wel, ik heb toch geen haast?
Maar dat is buiten de waard gerekend. Ook Peter zijn schip staat te koop en wonder boven wonder wordt ook zijn schip heel snel verkocht. Gelukkig kan hij de overdracht daarvan uitstellen tot 20 augustus. Dat uitstel zorgt ervoor dat we nog een paar charters kunnen doen. Mijn moeder, de dochter van Peter en een familie kunnen we nog doen. We hebben weinig tijd voor onszelf, maar ik denk nog steeds dat ik tijd genoeg heb om een ander schip te vinden.
Op 20 augustus hebben we al onze spullen ingepakt en bij vrienden in Puerto del Carmen in een schuur gezet. Met een hoop andere spullen, een kleine 100 kg, zijn we naar NL gevlogen waar Jos ons opwacht.

Een ander schip vinden blijkt uiteindelijk toch nog niet zomaar gebeurd . Het schip waar ik eigenlijk voor wil gaan blijkt te groot te zijn, bij een ander schip waar ik mijn zinnen op heb gezet trok de eigenaar op het laatste moment zijn keutel in.

Daarna volgen er weken van zoeken naar geschikte boten. De hele familie, kennissen en vrienden, iedereen zoekt mee. Ik bezoek boten in Zeeland, Friesland, Groningen, Noord-Holland, Duitsland en Portugal. Bijna allemaal zijn ze niet wat ik zoek.
In september reis ik naar Portugal, waar ik 4 dagen op sjouw ga met een makelaar in Lissabon. Elke keer is het hem net niet. Net twee dagen terug in Nederland, een beetje in de put aan het raken zo zonder eigen dak boven mijn hoofd en zonder werk belt de makelaar uit Lissabon me op. “Ik heb nu je nieuwe schip gevonden, je kunt er zo mee wegvaren”. Ik vertrouw hem en per mail heb ik een bod gedaan.
Op 15 september zijn Peter en ik met al onze bezittingen naar Lissabon gevlogen. Op het eerste gezicht was het inderdaad het schip wat ik zocht. De surveyor is ook erg enthousiast over de boot, zodat de deal uiteindelijk snel rond was.
In een week van poetsen en ontdekken blijken er toch wat meer dingen niet in orde te zijn dan we eerst dachten.
Mijn vader belt en adviseert me om naar Lagos te komen , daar kent hij wel wat mensen die ons konden helpen de wat verouderde apparatuur te vernieuwen.

Dinsdag 26 september 8.30 vertrekken we van Lissabon naar Lagos, een tocht van 140 mijl
Het tij is gunstig, 16 mijl de rivier af hebben we de stroom flink mee.
Het is een moeilijke tocht, we kennen de 14 jaar oude kaartplotter nog niet zo goed, al gauw raken de accu’s leger en we vertrouwen de boel niet. Om stroom te besparen zetten we de koelkast uit, net als de meeste andere apparatuur. Ook de stuurautomaat wordt uitgezet en we sturen dus met de hand.
Ik blijk het niet te redden om ’s nachts goed te sturen, dat ging altijd al lastig, maar nu helemaal. Nachtblindheid? We zijn dan ook het grootste deel van de nacht samen wakker.
24 uur later, helemaal kapot , oververmoeid en depri komen we aan in Lagos. Het enige lichtpuntje wat ik op dat moment zie is dat mijn nieuwe boot wel heel erg snel en makkelijk zeilt. De rest gaan we in Lagos wel oplossen.

Mijn vader belooft me dat hij zorgt voor nieuwe accu’s, acculader en hij neemt een nieuwe kaartplotter mee die ik onmiddellijk bestel zodra ik internet heb.
We gunnen ons geen tijd voor rust en zetten gelijk alles op de rails om de boel te vernieuwen. Volgens de deskundigen moet het niet zo moeilijk zijn om alles op elkaar aan te sluiten en goed te laten werken.
Niet dus. Er volgen 10 dagen van stress, wachten, racen tegen de klok en op zoek naar opstappers om mee over te steken, de nachtelijke oversteek van Lissabon naar Lagos was geen succes.
Gaandeweg worden we toch wat rustiger. We zijn ook erg gehaast meteen 24 uur op pad gegaan met een schip wat we allebei niet kenden. Ook al die weken van zoeken naar een boot, de slapeloze nachten die ik daarvan had, het is me allemaal niet in mijn koude kleren gaan zitten.
Maar nu is het einde van die onzekere periode in zicht, we vertrouwen erop dat we een goede overtocht gaan hebben.
Susan, mijn dochter, vraagt of ze mee mag, natuurlijk mag ze dat. Graag zelfs! Voor haar een spannend, nieuw avontuur, een nacht door varen heeft ze nog nooit gedaan. Nu zullen het zelfs 5 nachten worden!

6 oktober komt Susan naar Faro met een extra koffer, nog meer spullen voor de nieuwe Liberty.
We moeten de overtocht 2 dagen uitstellen omdat onze techneut nog niet klaar is. We zitten hem constant op zijn lip. Het blijkt maar weer dat aansluiten van alle apparatuur op elkaar toch niet zo’n makkie is als dat het wel eens lijkt. Ook de nieuwe acculader aansluiten blijkt lastiger dan hij dacht.
Het is heerlijk dat Susan er is. Ze komt ’s morgens aan en helpt meteen mee om maar snel klaar te zijn voor de overtocht.
Terwijl de halve Liberty nog op zijn kop staat van alle inbouw materialen, Peter af en toe met zijn handen in zijn haren zit en niet meer gelooft dat we op tijd weg kunnen, stelt Susan haar terugreis voor twee dagen uit tot zaterdag 14 oktober. Later gaat niet vanwege verplichtingen thuis. Terwijl het in mijn hoofd maalt, ik plannen maak om een paar dagen Lagos anders in te gaan vullen, kondigt Peter aan dat we de trossen los kunnen gaan gooien om alvast buiten aan de meldsteiger te gaan liggen. Dan kunnen we de volgende ochtend vroeg weg!
Tot laat die avond zijn Susan en ik bezig om het schip aan kant te krijgen.
We gaan nog even langs bij mijn vader om gedag te zeggen en uiteindelijk liggen we laat in bed.

Alles zou moeten werken, zo op het eerste oog is dat ook zo.
Peter en ik realiseren ons dat de voorbereiding niet optimaal is geweest, maar toch wil ik er voor gaan. Mijn gasten wachten immers aan de overkant, Susan is er klaar voor en op een nieuw schip blijf je toch werk houden.

8 oktober half 7 loopt de wekker af. We willen zo vroeg gaan omdat we vandaag nog een leuk windje hebben, daarna is het maar afwachten of er wind genoeg is. Voor de komende twee weken wordt er weinig wind voorspeld.
Peter start alle apparatuur op en ziet dat de kaartplotter geen GPS en AIS aan geeft.
Wat is er nu weer? Hij zet het een en ander uit en aan maar er komen geen signalen binnen.
Wat nu wordt er gevraagd. Ik ben het dek aan het droogmaken en heb niet meteen door wat er aan de hand is. Peter vraagt wat gaan we doen. Shit denk ik, het is zondag! We moeten weg en ik wil hier ook gewoon niet langer zijn. Maar zonder kaartplotter en AIS, is dat wel verstandig? Ik besluit toch te vertrekken en dan via Portimao, ca 7 mijl verderop, te varen. Hier woont onze techneut. Ik hoop dat hij ons op zondag wil komen helpen. We twijfelen ook of hij het wel op kan lossen want hij is al twee dagen mee bezig geweest. Het is 7 uur, ik bel hem op, geen gehoor. Logisch, die ligt nog in bed. Half 8 zijn we buiten de haven en Peter probeert het nu. Hij neemt op. Hij snapt er niets van. Ik vraag of hij ons kan helpen? We komen dan wel naar jou toe. Dat wil hij doen, als we er zijn komt hij naar ons toe. Ondertussen probeert Peter nog wat uit en ontdekt dat als we de radar aan doen we ontvangst hebben. Ik bel onze techneut. Vreemd, zegt hij, dat heeft niets met elkaar te maken. Ik besluit het er toch op te wagen, ik ben bang dat we anders vandaag helemaal niet wegkomen.
Dus verleggen we onze koers van Portimao naar Lanzarote, maar wel met gemengde gevoelens.

De komende twee dagen is het zoeken om het beetje wind dat er is te vangen. De wind komt pal van achteren. We kruisen op en kunnen nagenoeg de hele dag lekker zeilen. We proberen tot twee keer toe de spinaker bij te zetten en uit te bomen. Het is weer heel anders zeilen als met de oude Liberty. De eerste nacht komen we een vreemd verlicht groot schip tegen dat niet op de AIS te vinden is. We moeten dan ook flink uitwijken. De tweede nacht krijgen we een leuk windje en vliegen we vooruit. De AIS en onze kaartplotter vallen weer uit.
Susan blijkt een goede en serieuze rondkijker naar scheepvaart te zijn. Ze tuurt de hele nacht rond op zoek naar gevaar.

De derde nacht is een kadootje. Een super windje van opzij dat ervoor zorgt dat we uren tussen de 7 en 8 knopen snelheid maken.
Ons record van 4 nachten halen we niet, maar we hopen wel na 5 dagen aan te komen.
We hebben nog weinig diesel verbruikt dus dat moet goed gaan komen.
Ook het slapen gaat bij iedereen beter. We draaien wachten van 3 uur op , 3 uur af .
Dat betekent niet dat we die 3 uur dan ook slapen, we hebben geluk als we daarvan de helft kunnen slapen.
De 4 de dag valt de wind toch weg. De oceaan is als een spiegel zo glad.
We moeten 10 uur op de motor om een beetje dichter bij ons doel komen. Gelukkig is er is warm water voor een douche, Susan neemt een duik in de oceaan.
De sfeer aan boord is goed. Susan blijkt een echte aanwinst te zijn. Ze durft nog niet echt ‘s nachts alleen een wacht te draaien, ze houd mij gezelschap wat ik heerlijk vind.
Na de vierde nacht ruiken we ons eindpunt. Nog ca. 24 uur, dan kunnen we weer appen, bellen en vaste grond onder de voeten voelen. Met die golven van achteren worden we de hele dag door elkaar geschud.
De laatste 24 uur dobberen we, zeilen we en af en toe zetten we de motor bij. Uiteindelijk komen we precies 5 dagen en nachten na vertrek aan in Puerto del Carmen.
De laatste nacht was het gelukkig heel rustig wat deining en wind betreft, zodat we beter sliepen dan de andere nachten. Helaas begaf mijn nieuwe kaartplotter het. Geen beeld meer, de touchscreen deed het niet meer. Peter start zijn eigen computer op waar open cpn, ook een kaartprogramma, op staat.
Voor de scheepvaart moeten we nu ook binnen op het scherm kijken.
In bed lig ik te piekeren hoe ik dit nu weer op ga lossen. Twee uur later sta ik op en stel voor de stroom van de kaartplotter af te halen en na een kwartier weer op te starten, een harde reset dus. En ja hoor, hij doet het weer! Ik ga nog een uurtje slapen en als ik om 12 uur wordt gewekt voor mijn wacht zien we land. En we hebben internet! Susan en ik hebben een gezellige wacht. We dobberen voort, we appen ons wezenloos en zetten onze aankomst op Facebook.
We eten een zak chips leeg als welkomst maal. Alcohol mag nog niet ☺
We wekken Peter om 4 uur en om half 8 zijn we met zijn allen op om samen de laatste mijlen te doen.

Ons gereserveerde plekje is vrij, we hebben het weer gehaald zonder kleerscheuren. Wel met een grote todo lijst maar daar hebben we nog wel de tijd voor.

Ik ben super blij dat Susan er bij was, dat maakte mijn wachten in de nacht veel gezelliger, maar ook overdag was het zeer zeker ook een gezellige en zeer relaxte overtocht.

Ik ben blij dat ik de knoop doorgehakt heb om toch te gaan ondanks de slechte voorbereiding . Niet dat ik dat de volgende keer zo maar weer zou doen, want je blijft maar een klein bootje op een hele grote oceaan en ook ben je 5 dagen niet bereikbaar.

Inmiddels lig ik dus in Puerto del Carmen en gaat mijn charter meezeil reizen weer beginnen. Vanaf 11 november is de Liberty-C weer te boeken voor meezeilvakanties!
Kijk op mijn website www.liberty-at-sea.com of mail voor de mogelijkheden naar cynthiavanhest@hotmail.com.