1 juli, 2 jaar onderweg
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
30 Juli 2014 | Spanje, Tazacorte
Al weer twee jaar van huis. Ik dacht dat ik het eerste jaar zoveel geleerd had van en over mezelf dat het wel genoeg was. Maar niet dus. Het leerproces is gewoon verder gegaan.
Even een korte opsomming van mijn tweede jaar op de Canarische eilanden.
Ik mag nu gerust zeggen dat ik de eilanden ken. En dan bedoel ik misschien nog wel meer de oceaan rondom te eilanden. Iedere windversnelling ken ik uit mijn hoofd. Weet wanneer ik ze het beste kan trotseren. Alle oversteken naar de verschillende eilanden heb ik wel eens alleen gedaan, waar ik het eerste jaar driftig op zoek ging naar een zeilmaatje om me te helpen, doe ik dat nog maar dat is puur voor de gezelligheid. Hoewel ik ook van het alleen zeilen erg kan genieten.
Maar ik blijf wel iemand die heel graag mijn geluk wil delen. En ik ben werkelijk gelukkig in mijn bestaan zoals het nu gaat.
Ik heb gekozen om niet meer als een gek steeds weer van het ene eiland naar het andere te zeilen en terug maar nog meer rust in te bouwen, in de winter rondom Gran Canaria en in de zomer La Palma.
Het was wel een minder jaar wat betreft ontmoetingen van nieuwe vrienden, maar wel een jaar met heel veel leuke chartervrienden. Die allemaal enthousiast na een dagje zeilen weer van boord gaan en waar ik vaak nu nog contact mee heb. Of ze komen terug om wat langer mee te gaan.
Wat ik ook heb ontdekt, ik kan wel alleen zijn. Iets waarvan ik dacht dat is echt niets voor mij. Ik ga alleen op ontdekkings reis door de bergen hier in La Palma. Iets wat ik nooit eerder heb gedaan. En ik geniet er van. Ook dat deel ik dan met foto’s via app naar mijn beste maatjes thuis.
Maar voor het geval jullie nu gaan denken dat ik een einzelgänger ga worden, nee hoor, want wat ik toch wel mis, is een vast zeilmaatje. Daar wordt het nu wel eens tijd voor. Er komt vanzelf iemand op mijn (bos) pad daar ben ik van overtuigd.
Zo nu genoeg over mezelf en mijn tweede jaar weg uit Nederland.
Ik ben als jullie me goed gevolgd hebben dus op La Palma. Echt het mooiste eiland van deze groep vind ik. Heel veel groen, heel veel bergen maar ook enorm stil. Nu hou ik op zich wel van rust maar hier in de haven is er niets te beleven. Met 1 uitzondering. Er loopt een oude hippie rond, een Duitser , waar ik af en toe voor onderduik anders komt hij me steeds weer vertellen dat hij een hippie is en het leven zo mooi is en dan begint hij enorm te lachen dat ze het boven op de berg kunnen horen.
Maar er mee praten gaat niet. Als je dat eenmaal weet en je stelt je in om alleen maar te luisteren is het ook wel weer lachen.
Als ik hem er een keer op attendeer, dat zijn fiets midden op de weg staat, al een paar uur en niet op slot, vind hij dat ik me overal mee bemoei. En vervolgens duikt hij weer onder in zijn schip.
Een aantal dagen later vraag ik waarom hij een UV strook aan zijn storm fok heeft laten zetten en niet om zijn genua, vind hij me dom dat ik dat niet begrijp. Vervolgens stopt hij die stormfok onder in de punt weg en zet hij zijn genua aan de voorstag.
En later vraagt hij of ik met hem mee naar de Azoren zeil. Even op en neer. 1000 mijl heen en 1000 mijl terug. Dat is maar ca 5 dagen varen verzekerd hij me. Vlg mij heeft hij niet zo snel schip?
Nu goed het is wel de enigste afleiding op de steiger en ik vermaak me er wel mee.
Op de vrije dagen loop ik hard, ook weer de berg op en af in de hitte of wandel ik steeds weer een ander pad. De tweede week dat ik hier ben, kom ik Erik weer tegen. Ik ken hem van vorig jaar en zijn boot ligt hier voor vast. 1 x in de 3 maanden komt hij een weekje hier naar toe voor zijn rust en om te wandelen. Met hem maak ik hele mooie wandeltochten. En heb ik geleerd op mezelf te vertrouwen dat je hier niet zo goed kunt verdwalen. Het staat allemaal heel goed aangegeven.
De haven ligt tussen twee bergen in. Het dorp Tazacorte is 25 min lopen de ene berg op. De bus gaat 1 keer per uur. En als ik naar het vliegveld moet om mijn charterkaarten uit te delen ben ik 6 uur onderweg , uit en thuis. Met het risico de vlucht of de laatste bus te missen omdat de aankomst tijden niet echt gunstig zijn.
Maar ben ik op tijd, heeft het altijd resultaat. De vakantiegasten hebben tijd om naar mijn verhaal te luisteren en vervolgens een paar dagen later mij te bellen om een afspraak te maken om een dagje mee te zeilen. Dat betekend dus dat de zaken hier goed draaien. Maar het kost hier dus wel veel tijd om dit alles in je eentje te doen. Ik moet dan ook regelmatig met zware tassen de berg af met boodschappen. Want ik er is ook een lunch inbegrepen bij een zeiltochtje.
En is dan uiteindelijk die charterdag , dan geniet ik met volle teugen van het zeilen en het leren zeilen van mijn gasten.
Het weer en de omstandig heden zijn hier dit jaar toch weer anders als vorig jaar.
Er is wat meer bewolking, er zijn kwallen die ik hier op de Canarien nog niet eerder heb gezien, maar gelukkig worden die afgelost door vele dolfijnen. Die ik hier vorig jaar ook niet heb gezien. Sommige chartertochten zijn dan ook vaak weinig wind en weinig zon maar de dolfijnen maken het dan weer helemaal goed. Het blijft een geweldig gezicht om die om je boot heen te zien springen. Maar er zijn gelukkig of natuurlijk ook hele mooie zeildagen bij.
De hippie van de steiger vertrekt 25 juli dan toch met zijn broer op weg naar de Azoren. Inmiddels weet hij dat het toch wel minstens 10 dagen zeilen is. Als afscheid wordt ik uitgenodigd om een pizza te gaan eten in Llanos samen met zijn broer. Het is een heel bijzondere avond. Ik zou een heel boek kunnen schrijven over wat ik met hem de laatste maand hier heb meegemaakt. En reken maar dat het een heel komisch boek zou worden.
Alleen daarom al ga ik hem missen.
Gelukkig is het internet hier van uitstekende kwaliteit, wat in houd dat ik elke dag ( dat vreselijk) nieuws kan volgen op uitzending gemist en al het andere nieuws waar ik de laatste twee jaar wel een beetje van verstoten ben. Ook ben ik nu regelmatig op facebook aan het lezen en stuur vele mensen uit mijn verleden een mailtje. Zo voel ik me buiten het charteren toch ook een beetje tussen de mensen.
Ik raak ook weer een beetje in de werksfeer, vroeg opstaan en lange dagen maken en ik vind het heerlijk.
Nog drie weken en dan ga hier al weer weg.
-
30 Juli 2014 - 23:20
Mariska Van Gelder:
Wat een heerlijk verhaal weer chynti chynti ik geniet ervan .
Fijn dat het je zo goed gaat sterke vrouw.
Xx -
02 Augustus 2014 - 17:37
Harriette Van De Plas:
Twee jaar al weer.....
Time flies!
Wie had dat kunnen denken, toen je vertrok, waar je nu staat, hoe je nu denkt en wat je allemaal bereikt hebt.
Meid je kunt hartstikke trots zijn op jezelf!
-
13 Augustus 2014 - 11:44
René Van Santvoort:
De reis gaat maar door...
als ik je verhalen lees gaat het voor jou helemaal naar wens, en heb je nu drie plekken waar je thuis bent! Gran Canaria, La Palma en natuurlijk Den Bosch...want hier zijn we je echt niet vergeten hoor!
Heel veel plezier
Groet René en Krijn!! -
31 Augustus 2014 - 08:40
Pieter Hofman En Rolanda Van Seumeren:
Beste Cynthia,
We lazen je verhaal in het juli nummer van Toerzeilen en eigenlijk is wat jij gedaan hebt de wens van mijn vriend Pieter. Hij kan volgend jaar stoppen met werken terwijl ik nog een aantal jaren doorga. Zeilen is echt zijn passie en net als jij zijn wij het weer hier in Nederland ook wel eens zat!
In ieder geval gaan we de mogelijkheden onderzoeken. Zouden we je mailadres kunnen krijgen zodat we je wat praktische vragen kunnen stellen?
We bewonderen je moed! Super om een droom werkelijkheid te laten worden!
Groeten van Pieter en Rolanda
-
05 September 2014 - 21:05
Pieter Hofman En Rolanda Van Seumeren:
Beste Cynthia,
In aansluiting op onze vraag van 31-8 hierbij ons mailadres: hofmansr@ziggo.nl
Met vriendelijke groet, Rolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley