Liberty weer "thuis" op de Canarische eilanden
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
25 September 2016 | Spanje, Isla de Lanzarote
8 september gaat de Liberty, nu omgedoopt tot Liberty-C ,te water in Lagos, Portugal. Waar ze 6 maanden op de kant heeft gestaan voor groot onderhoud, onder andere een osmose behandeling.
Het is weer heerlijk om in een drijvende Liberty te slapen. Helaas constateer ik een kleine lekkage bij een oude dieptemeter doorvoer. Ik haal er deskundige bij en we besluiten dat hij weer uit het water moet om het echt goed af te kunnen sluiten.
Peter gaat nog even de mast in voor een algehele controle en ontdekt dat de borging van de voorstag verdwenen is. Hij haalt er meteen een zeilmaker bij en die klimmen de mast in en repareren de boel. Ze komen met de mededeling naar beneden dat als we zo het water op waren gegaan na een paar golven de voorstag was losgekomen met als gevolg de mast naar beneden en voor de rest maar niet over nadenken. En dat terwijl ik er vorig jaar door professionals een nieuwe voorstag op heb laten zetten. Maar kennelijk hebben ze daar niet de juiste materialen voor gebruikt. Ik ben Peter eeuwig dankbaar.
De rekening bij de werf loopt ondertussen aardig op. Maar ik heb een goede sponsor. Mijn vader heeft beloofd de rekening te betalen, wat me een enorme rust heeft gegeven de afgelopen maanden. Want een boot op de kant kan aardig oplopen wat kosten betreft. Super bedankt pap.
12 september gaat de Liberty dan voor de tweede keer te water. In de middag maken Peter en ik een proefvaart. Alle zeilen er weer op en we genieten van een paar uurtjes op het water.
Ik kan weer naar “huis” de Canarische eilanden. Eerst nog even wachten tot de mast van Peter zijn boot af is. Die ligt ook op de kant voor wat onderhoud. De werf heeft beloofd dat dinsdag ochtend te doen. Maar het wordt dinsdag middag en na ook al een slechte nacht besluiten we nog een nachtje aan de steiger door te brengen.
We liggen er om 8 uur in en slapen bijna 12 uur.
Dan wordt het tijd te vertrekken. We hebben er zin in.
Buiten de haven gekomen, gaan de zeilen omhoog en de motor uit. De vaart zit er meteen goed in. Helaas wordt ik al snel katterig en een dag later moet ik zelfs overgeven. Vreemd zo op mijn eigen boot. De tweede dag wordt alleen maar slechter en ik denk dat het door de penicilline kuur komt die ik slik omdat ik een paar dagen eerder een acute blaasontsteking had. En ik, die nog nooit een pil ergens voor geslikt heeft, kan daar dus niet tegen denk ik. Ik stop er dan ook mee. Ik had er eigenlijk na het ziekenhuis bezoek al geen last meer van.
De eerste 36 uur vliegen we over het water. De Liberty heeft nog nooit zo snel gezeild met niet meer dan een windje van een dikke 4 Bft ,zeilen we constant 6 tot 7 knopen snelheid. Met een daggemiddelde van 156 mijl, een record.
Na 36 uur besluiten we dat het echt te snel is voor dit schip, met een rompsnelheid van 5 is het niet goed om zolang deze snelheid te zeilen. Dat gaat uiteindelijk ten koste van het materiaal. We minderen de zeilen en halen de daarop volgende twee dagen een daggemiddelde van 135 mijl.
De derde dag zelfs alleen op het voorzeil. De wind wakkert dan aan tot uitschieters van 28 knopen, 7 Bft Ik weet niet wat de werf er voor antifouiling op heeft gesmeerd maar dat het werkt is 1 ding wat zeker is. De wind komt van achteren wat betekend dat de deining en de golven ook van achteren komen en daar door de Liberty enorm slingert. Gek wordt ik er van.
En voor Peter die voor de inwendige mens zorgt, omdat ik dat niet aandurf met mijn zeeziekte gevoel, is dat geen pretje. In mijn bed slinger ik van de ene naar de andere kant.
We draaien wachten van 3 uur op en 3 uur af. Het duurt een paar dagen voor ik daar aan gewend ben. Ik blijf het niet leuk vinden. Toch kan ik zeker ook wel genieten van het alleen/ samen op de oceaan zitten. De hele dag om je heen kijken naar de golven en de wolken. Alleen de nachten blijf ik een ramp vinden. De sfeer is goed aan boord.
Peter verzorgt routering, hij heeft van te voren de voorspelde wind op onze overzeiler geprojecteerd en zo houd hij bij welke koers we moeten houden om zoveel mogelijk uit de te harde wind weg te blijven. Dat betekend dat we de eerste dagen meer richting Madeira moeten sturen. De voorspelling komt precies uit.
Alleen helaas als we het einde ruiken, en nog 80 mijl te gaan hebben, valt de wind een heel eind weg. Om 8 uur s’morgens als mijn wacht begint kan Peter niet wachten alles op te zetten wat we hebben. Nog half versuft van de slaap kruipen we het dek op voor de voorbereidingen. De half winder gaat omhoog, het grootzeil erbij. Even later draait de wind ook nog, en zeilen we met een windhoek van 60 graden op ons doel af. Halen we Graciosa wel of niet voor het donker. Als dat lukt hebben we 590 mijl afgelegt in 4,5 dag. Ongelofelijk. Maar we zijn er nog niet , nog even geduld.
20 mijl voor aankomst, valt de wind steeds verder weg. We proberen van alles vlinderen met halfwinder, met fok , fok en halfwinder. Maar uiteindelijk starten we toch de motor.
Zodat we om half 8 , net voor het donker Graciosa binnen varen. Wat heerlijk om daar weer te zijn.
De dagen er na, wandelen we over het eiland en genieten van de rust.
We maken een mooie zeiltocht naar Coralejo, het noorden van Fuerteventura, en een paar dagen later terug richting het noorden, naar Arrecife, Lanzarote. Mijn thuishaven voor de komende winter.
Het is weer heerlijk om in een drijvende Liberty te slapen. Helaas constateer ik een kleine lekkage bij een oude dieptemeter doorvoer. Ik haal er deskundige bij en we besluiten dat hij weer uit het water moet om het echt goed af te kunnen sluiten.
Peter gaat nog even de mast in voor een algehele controle en ontdekt dat de borging van de voorstag verdwenen is. Hij haalt er meteen een zeilmaker bij en die klimmen de mast in en repareren de boel. Ze komen met de mededeling naar beneden dat als we zo het water op waren gegaan na een paar golven de voorstag was losgekomen met als gevolg de mast naar beneden en voor de rest maar niet over nadenken. En dat terwijl ik er vorig jaar door professionals een nieuwe voorstag op heb laten zetten. Maar kennelijk hebben ze daar niet de juiste materialen voor gebruikt. Ik ben Peter eeuwig dankbaar.
De rekening bij de werf loopt ondertussen aardig op. Maar ik heb een goede sponsor. Mijn vader heeft beloofd de rekening te betalen, wat me een enorme rust heeft gegeven de afgelopen maanden. Want een boot op de kant kan aardig oplopen wat kosten betreft. Super bedankt pap.
12 september gaat de Liberty dan voor de tweede keer te water. In de middag maken Peter en ik een proefvaart. Alle zeilen er weer op en we genieten van een paar uurtjes op het water.
Ik kan weer naar “huis” de Canarische eilanden. Eerst nog even wachten tot de mast van Peter zijn boot af is. Die ligt ook op de kant voor wat onderhoud. De werf heeft beloofd dat dinsdag ochtend te doen. Maar het wordt dinsdag middag en na ook al een slechte nacht besluiten we nog een nachtje aan de steiger door te brengen.
We liggen er om 8 uur in en slapen bijna 12 uur.
Dan wordt het tijd te vertrekken. We hebben er zin in.
Buiten de haven gekomen, gaan de zeilen omhoog en de motor uit. De vaart zit er meteen goed in. Helaas wordt ik al snel katterig en een dag later moet ik zelfs overgeven. Vreemd zo op mijn eigen boot. De tweede dag wordt alleen maar slechter en ik denk dat het door de penicilline kuur komt die ik slik omdat ik een paar dagen eerder een acute blaasontsteking had. En ik, die nog nooit een pil ergens voor geslikt heeft, kan daar dus niet tegen denk ik. Ik stop er dan ook mee. Ik had er eigenlijk na het ziekenhuis bezoek al geen last meer van.
De eerste 36 uur vliegen we over het water. De Liberty heeft nog nooit zo snel gezeild met niet meer dan een windje van een dikke 4 Bft ,zeilen we constant 6 tot 7 knopen snelheid. Met een daggemiddelde van 156 mijl, een record.
Na 36 uur besluiten we dat het echt te snel is voor dit schip, met een rompsnelheid van 5 is het niet goed om zolang deze snelheid te zeilen. Dat gaat uiteindelijk ten koste van het materiaal. We minderen de zeilen en halen de daarop volgende twee dagen een daggemiddelde van 135 mijl.
De derde dag zelfs alleen op het voorzeil. De wind wakkert dan aan tot uitschieters van 28 knopen, 7 Bft Ik weet niet wat de werf er voor antifouiling op heeft gesmeerd maar dat het werkt is 1 ding wat zeker is. De wind komt van achteren wat betekend dat de deining en de golven ook van achteren komen en daar door de Liberty enorm slingert. Gek wordt ik er van.
En voor Peter die voor de inwendige mens zorgt, omdat ik dat niet aandurf met mijn zeeziekte gevoel, is dat geen pretje. In mijn bed slinger ik van de ene naar de andere kant.
We draaien wachten van 3 uur op en 3 uur af. Het duurt een paar dagen voor ik daar aan gewend ben. Ik blijf het niet leuk vinden. Toch kan ik zeker ook wel genieten van het alleen/ samen op de oceaan zitten. De hele dag om je heen kijken naar de golven en de wolken. Alleen de nachten blijf ik een ramp vinden. De sfeer is goed aan boord.
Peter verzorgt routering, hij heeft van te voren de voorspelde wind op onze overzeiler geprojecteerd en zo houd hij bij welke koers we moeten houden om zoveel mogelijk uit de te harde wind weg te blijven. Dat betekend dat we de eerste dagen meer richting Madeira moeten sturen. De voorspelling komt precies uit.
Alleen helaas als we het einde ruiken, en nog 80 mijl te gaan hebben, valt de wind een heel eind weg. Om 8 uur s’morgens als mijn wacht begint kan Peter niet wachten alles op te zetten wat we hebben. Nog half versuft van de slaap kruipen we het dek op voor de voorbereidingen. De half winder gaat omhoog, het grootzeil erbij. Even later draait de wind ook nog, en zeilen we met een windhoek van 60 graden op ons doel af. Halen we Graciosa wel of niet voor het donker. Als dat lukt hebben we 590 mijl afgelegt in 4,5 dag. Ongelofelijk. Maar we zijn er nog niet , nog even geduld.
20 mijl voor aankomst, valt de wind steeds verder weg. We proberen van alles vlinderen met halfwinder, met fok , fok en halfwinder. Maar uiteindelijk starten we toch de motor.
Zodat we om half 8 , net voor het donker Graciosa binnen varen. Wat heerlijk om daar weer te zijn.
De dagen er na, wandelen we over het eiland en genieten van de rust.
We maken een mooie zeiltocht naar Coralejo, het noorden van Fuerteventura, en een paar dagen later terug richting het noorden, naar Arrecife, Lanzarote. Mijn thuishaven voor de komende winter.
-
25 September 2016 - 22:04
Martine Vanderstraeten:
Blij dat je goed en wel terug in je thuishaven bent. Wat jammer dat je zo last had van zeeziekte.
Tot binnenkort
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
