Rondje( geen) Madeira met Dream C - Reisverslag uit Canarische Eilanden, Spanje van Cynthia hest - WaarBenJij.nu Rondje( geen) Madeira met Dream C - Reisverslag uit Canarische Eilanden, Spanje van Cynthia hest - WaarBenJij.nu

Rondje( geen) Madeira met Dream C

Blijf op de hoogte en volg Cynthia

12 April 2018 | Spanje, Canarische Eilanden

Vrijdag 23 maart 2017
Kwart over 7 gooien we de trossen los van de Dream C in Las Palmas , Cor en ik hebben het plan om een rondje Madeira te gaan doen. We hebben maar 8 dagen vanwege familie bezoek Cor en mijn werk. Dus het wordt echt aantikken en weer terug.

Er staat een flinke deining en al gauw wordt Cor een beetje katterig en even later volg ik. Cor heeft er alleen het eerste uur wat last van.
Onze koers naar Madeira is niet te halen door de noorden wind ipv de noord oosten wind die ze voorspelde. Ook is er veel meer wind. Mijn katterigheid gaat over in zeeziekte en na een paar uur hang ik over de reling. Cor bied aan om terug te gaan maar daar wil ik niets over horen, kom er wel over heen. Ik weet de oorzaak er van.
Ik vind dat we te onvoorbereid weg zijn gegaan.
Onverwachts werden we gisteren uitgenodigd op een aangeklede borrel om 5 uur waar Cor ook muziek ging maken. We waren lang niet klaar vind ik. Ik moest de Liberty nog goed afsluiten voor de week dat ik weg was. Ik wilde nog koken voor de eerste dag en zo nog kleine dingen.
Ik ben eerder weggegaan bij de borrel om alles te doen wat ik vond wat er moest gebeuren. Al zeilende zag ik dingen waar ik niet zo blij van werd en maakte me daar zorgen over. Maar daar zal ik me aan moeten overgeven het is Cor zijn boot.

Ik ga binnen op de bank liggen. Ik blijf spugen. We koersen richting Fuerteventura om een kruisrak te maken. Dan opper ik om door te zeilen naar Moro Jable Fuerteventura, om daar een nachtje te ankeren en beloof morgen beter te zijn. Dat vind Cor een goed idee, waarschijnlijk halen we Madeira toch niet.
We vallen 20 graden af waardoor we wat comfortabeler gaan zeilen en de Dream C spuit vooruit.
Het laatste uurtje , achter het eiland hebben we geen last meer van de deining/ golven zodat ik meteen opknap. Helaas geen plek in Moro Jable we kunnen er zelfs niet ankeren. We besluiten 7 mijl terug te zeilen op alleen het voorzeil maken we al een snelheid van 6 knopen en ankeren net voor het donker wordt vlak bij de vuurtoren. Het is goed ankeren hier, wel de wind maar niet de golven.
Totaal 70 mijl
Wind N 17 tot 25 knopen
Half bewolkt en redelijk fris

Zaterdag 24 maart
We spraken af geen wekker te zetten en te gaan als we wakker worden. WE hebben nog wat slaap in te halen.
We hebben nog niet echt een doel.
Zo komt het dat we pas om 10 uur het anker ophalen. De oceaan is boven verwachting redelijk rustig, we besluiten een koers van 60 graden aan de wind te houden en dat 24 uur vol te houden en hopen dan boven Tenerife uit te komen om dan morgen terug te zeilen naar Tenerife. Het wordt een mooie zeildag. Snel met redelijk wat zon. Genieten dus. Net voor zonsondergang warm ik het laatste restje op van het eten wat ik in LP nog heb gemaakt en om 8 uur duik ik mijn kooi in. Ik lig nog maar net of de wind steekt op tot 26 knopen. We hebben de hele dag al gezeild met 1 rif in het grootzeil en het voorzeil maar ik hoor Cor het voorzeil bijna helemaal wegdraaien. De hele nacht is de wind 25 tot 27 knopen en draai iets meer naar het westen. Zodat we niet eens om de kop van Tenerife komen. Als ik om 12 uur de wacht overneem besluiten we overstag te gaan en weer 60 graden aan de wind verder te zeilen. De wind draait zo dat we weer gewoon langs de noordkust van Gran Canaria langs zeilen. Cor neemt het weer om half 4 over.
Als ik om half 7 boven dek kom besluiten we weer overstag te gaan richting Tenerife.
Voor vrienden die ons volgen op marine traffic is dit een heel raar gezicht, waar zijn die mee bezig appen ze ons. Ja wij vinden het ook minder om zo zonder zeildoel op en neer te zeilen maar ons doel was ook om een paar nachten door te zeilen met al zijn moeilijkheden op zo’n hobbelige zee.
Half 3 komen we aan op onze ankerplek, in het noord puntje van Tenerife. Het was een steenkoude nacht , zwaar bewolkt. We zagen het nut er niet meer van in om ons nog meer te pijnigen door nog zo’n nacht door te zeilen.


Maandag 26 maart
Na weer een slechte nacht voor mij omdat het erg hard waaide op onze ankerplaats. 1 keer rolde de genua een stuk uit, de schoten klapte tegen de boot en toen dit alles weer vast zat, bleef ik onrustig omdat we af en toe stoten van 30 knopen wind over de boot gierde.
Om 8 uur stond ik op, maakte het ontbijt klaar, we zouden een stukje richting Santa Cruz zeilen om internet op te vangen, want op onze anker plek hebben we geen verbinding. Helaas kan ook ons volgende plan niet door gaan, naar Anfi zeilen via de zuidkant van Gran Canaria, de voor spelling is 30 knopen wind en in de windversnelling er nog zeker 10 bij is ons echt te veel. Al gauw besluiten we Santa cruz in te gaan. Cor vind alles best en we zeilen op ons gemak 10 mijl naar het zuiden op alleen de genua.
1,5 uur later meren we af. Heerlijk even geen wind en een stil schip. Ik ben echt moe en vraag me af hoe lang je zo iets vol kan houden als je bv over gaat steken en dan 3 weken op zee bent. Je schijnt er aan te wennen en we hebben nu wel heel slecht weer.
Ik spoel de boot schoon en na nog wat karwijtjes gaan we even de stad in.

Dinsdag 27 maart
Ook dit keer geen wekker, want vroeg kunnen we niet vertrekken. Als we naar het zuiden van Gran Canaria willen is zeker in de ochtend nog te veel wind. Als we wakker worden bekijken we de weerkaarten nogmaals en besluiten 11 uur te vertrekken richting het zuiden, naar Anfi. We steken bijna rechtover naar Gran Canaria en zakken dan langs de kust naar beneden. Zo hopen ze de harde wind te ontlopen. We gaan alleen op het voorzeil, hebben halve wind.
We zeggen net tegen elkaar dat we nog geen dolfijnen hebben gezien en daar kwamen ze met grote getalen op ons af. Altijd weer leuk om ze te zien springen en dat maakt zo’n koude winderige dag weer goed.
De Dream C loopt veel te snel zodat we de wind inhalen en alsnog het staartje van stoten tot 35 knopen op onze snelheidmeter zien. Het is alweer een bewolkte redelijk koude dag. We worden halverwege onze tocht ineens verrast door een wel hele grote golf die zo over me heen de kuip in valt met Cor aan de lage kant die even niets meer ziet vanwege het vele water waar hij mee overspoelt wordt. In de kuip staat 10 cm water die ook net zo snel weer door de loosgaten wegloopt. Gelukkig zitten we altijd vast want met zo’n golf zou je zo over boord gespoeld kunnen worden.
Binnen is het ook niet helemaal droog gebleven het luik staat altijd open, misschien ook niet slim blijkt nu.
Zomaar uit het niets komt opeens de zon tevoorschijn die alles even snel weer droogt en daarna verdwijnt hij ook weer voor de rest van de dag.
We naderen de kust en binnen de 5 minuten hebben we ipv 30 knopen wind van achteren, 10 knopen wind van voren en starten we de motor voor de laatste 3 uurtjes, helaas.
Half 8 droppen we het anker in een voor ons wel heel bekende ankerplek Anfi, 5 mijl voorbij Mogan. S’morgens heb ik het eten al voor bereid zodat we meteen aan tafel kunnen. Wat een verademing even geen wind en niet koud.
Mijl stand 49 mijl
Wind oost tot noordoost 17 tot 35 knopen
Bewolkt met 1 uurtje zon
Lange broeken en dikke truien weer


Woensdag 28 maart.
Voor het eerst heb ik eens goed geslapen, helaas anfi onder een warm wolken dek en achteraf maar goed ook anders waren we goed verbrand want we hebben een rustdag ingelast. Het is 30 graden en heerlijk relax. Ik zou hier wel een paar dagen willen blijven, maar helaas mijn werk roept me terug, mijn gasten komen er aan. We genieten van onze rustdag en bereiden ons weer voor op een lange dag morgen naar Las palmas, naar het noorden met een noorden wind en wederom hard denk ik. We gaan het zien.

Donderdag 29 maart
Half 6 loopt de wekker af, we hebben een lange weg voor de boeg.
Het is gewoon nog warm buiten, we hebben te maken met een Calima, dat is warmte uit de Sahara die de nodige stof /zand mee neemt, zoveel dat het zicht daardoor beperkt is. Het is nog pikken donker ook omdat de klok naar de zomertijd gezet is zodat het langer licht blijft maar dus ook later licht in de ochtend.
Bij het opkomen van de zon worden we omringt door heeeel veel vooral kleine dolfijnen, Echt zoveel, overal waar we kijken. En op aai afstand van de Dream C.
We hijsen de zeilen en het eerste half uur op de motor gaan we de baai uit. Daarna is het te zeilen, wel niet onze koers maar we zijn er op voor bereid. Als we de kustlijn volgen is het 45 mijl maar we denken het dubbele te moeten zeilen omdat we 20 mijl de kust uit willen om de windversnelling te ontwijken die we gegarandeerd tegen zouden komen als we bij de kust blijven.
Het is onze eerste zonnige warme dag deze week.
De wind blijft tot max 22 knopen en wat nog fijner is de golven zijn niet hoog.
Het is daardoor een mooie zeildag en om niet al te laat in de haven te zijn moteren we de laatste 12 mijl. En zijn we net voor het donker, 14 uur later, in de haven. Het is moeilijk als je einddoel zo dicht bij is en je moet er al kruisend heen en het wordt koud om dan niet de motor aan te zetten. Ik heb dan de mogelijkheid om binnen voor het eten te gaan zorgen.
8 uur komen we aan terug in Las Palmas, na een gevarieerde zeilweek. Waar we de vele elementen van de oceaan zijn tegen gekomen, we hebben voornamleijk de wind laten bepalen wat we gingen doen.
Mijlstand 73 mijl (ipv 45)
Zonnig
Wind in de ochtend 15 tot 25 knopen 1 rif grootzeil en voorzeil
In de middag 15 tot 20 knopen wind
Weining golven/deining




  • 12 April 2018 - 17:21

    Herman:

    Wat een mooi verhaal,ook nu voor jullie toch ook wel spannend ,ik blijf wel hier varen met windje 2 en in de buurt vlakbij de kant,ha,ha.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Spanje, Canarische Eilanden

Happy on the Canarisch

Happy on the Canarisch
Wat kan een mens toch vastzitten in oude gewoontes. Zelfs ik, hoewel ik vind dat ik best wat uitdagingen aanga, zit ik vast aan mijn titel van deze website “op weg naar het zuiden” maar zoals je misschien is opgevallen hij is veranderd. Een inmiddels goede vriend maakte mij daar attent op. Hij zei: Cynt je bent daar al bijna een jaar en nog zet je boven je verslagen ”op weg naar het zuiden” wordt het niet eens tijd dat te veranderen. En vandaag tijdens mij hervatte hardloop training( sorry Joke, het hardlopen is er de laatste tijd een beetje bij in geschoten;-) ) bedacht ik deze nieuwe titel.
Misschien vraag je je dan af waarom Engels? Nu dat is voor mij logisch. Engels is zo’n beetje mijn voertaal aan het woorden. Ik zou wel willen dat dat Spaans is maar zoals jullie eerder hebben kunnen lezen is het geen haalbare zaak voor mij en dan erbij een Spaanse titel kan zeker de helft van mijn lezers dan weer niet vertalen.

Genoeg hierover ik was gebleven bij mijn laatste dag op La Palma.
Dinsdagavond 24 september ga ik na een leuke charter dag en afscheid nemen en 5 mijl verder op, aan een mooring liggen, scheelt woensdag weer een uur.
Maar daar krijg ik dus spijt van, wat om deze tijd van het jaar nooit is, is nu wel, westen wind, dus de golven op de kant. Dat heb ik geweten, geen oog heb ik dicht gedaan.
Mijn plan is de volgende dag om 6 uur te vertrekken, nu kan ik ook eerder gaan want ik ben toch wakker, maar het is echt pikkie donker en ik wil om de zuidpunt met een beetje licht zijn, om de golfslag en de wind daar te kunnen inschatten. Want dat kan ook ineens veranderen daar. Eindelijk kan ik dan de mooring lijn los gooien

Ik zie echt geen hand voor ogen met alle boord lichten aan en een hoofdlampje op vaar ik voorzichtig naar achteren om geen mooring lijn in mijn schroef te krijgen. Er staat al meteen wat wind ( dacht ik) dus zoek waar die vandaan komt en hijs de zeilen. Maar algauw blijkt dat wat erg positief te zijn maar naar een uurtje motorzeilen kan hij dan toch uit. Om half 8 ben ik bij de zuidpunt en het begint net wat schemerig te worden. Goed gepland Cynt. Er staat ca 15 knopen wind van achteren, het zeilt als een speer met de boom in het voorzeil.

Ca half 10 beginnen mijn ogen dicht te vallen, de zeilen staan goed en ik hoef weinig te doen. Ik bedenk dat het misschien een mooie oefening is om met de wekker in mijn hand me zelf te slapen te leggen op de buiten bank, zal ik toch moeten leren en geloven dat ik dat ook kan. Met het oog op eind van de week wanneer ik 100 mijl in een keer in mijn eentje moet afleggen.
En ja hoor aan het einde van de oefening om 11 uur heb ik weliswaar echt geslapen de laatste 20 minuten. En de keren daarvoor ook best kunnen rusten. En steeds als de wekker afging even om me heen gekeken, wat zeil bijgesteld en weer verder gaan slapen. Ik sta versteld van mezelf en krijg steeds meer vertrouwen dat ik misschien wel heel de tocht alleen kan doen.

Om 11 uur ga ik thee zetten met een plak peperkoek als ontbijt. De wind is ondertussen naar een minimum gegaan maar nog net genoeg met de stroom er bij om de motor nog even uit te laten. Maar om 12 uur ga ik echt niet meer vooruit dus de tor aan. En helaas tot bijna het einde. Nog ca 1,5 uur kunnen zeilen. En juist waar ik had verwacht een rustiger water te vinden achter Gomera ging het even flink waaien. Wel heb ik van echt heel dicht bij heel veel dolfijnen gezien. Ze zwemmen heerlijk mee aan de voor punt van de Liberty. De oceaan was op dat moment spiegelglad en heel helder blauw ik heb hele mooie foto’s en filmopnames kunnen maken, machtig.
De laatste uren is het nog hard sjorren aan die zeilen. Met iedere keer die wind wisseling moest het voor zeil ook steeds ingerold en uitgerold worden. Boom er in en eruit. Als de boom er in en er uit gaat heb ik geleerd hem eerst weer in te rollen en dan de boom er in, dan sta je niet zo te wiebelen op dat slingerende voordek met het inprikken van de spinaker boom.

Dus toch nog moe kom ik om 7 uur aan in de haven van San Sabastiaan , waar ik weer een warm ontvangst krijg van Liesbeth en Hans. De heerlijke zelfgemaakte vissoep staat al weer klaar en natuurlijk het luisterend oor.

De dag er op spoel ik de Liberty weer goed af. Was mijn bedden goed met de hand.
Altijd een heel karwij. Schrijf aan mijn verslag en praat lekker bij met Liesbeth. Zo’n dag is altijd zo om. S’ avond wordt ik weer uitgenodigd voor een heerlijke vegetarische maaltijd natuurlijk bij Hans en Liesbeth aan boord. Ga niet al te laat naar bed want de volgende ochtend loopt mijn wekker weer om half 7 af.

Zodat ik 27 september om 7 uur bij de bakker sta voor een vers broodje. Hans staat al weer klaar op de steiger om me los te gooien. Ook Liesbeth verschijnt in haar Pyjama om uit te zwaaien. Ik wacht nog even want ik wil een beetje schemer hebben bij het verlaten van deze haven in verband met de windversnelling net buiten de kom. Maar het valt mee. Met een heerlijk gangetje zeil ik dan naar Tenerife waar ik om half 2 aankom.

Ondertussen is het stevig gaan waaien en ook in de redelijk onbeschutte haven waait het 18 knopen. Er staat een haven meester te roepen welke box ik in moet varen maar ik roep dat ik eerst alles klaar moet maken, om onbeschadigd de box in te draaien denk ik bij mezelf. Ik geloof dat hij het niet echt begrijpt.
Maar ik neem daar toch gewoon de tijd voor. Er is weinig ruimte om mijn ding te doen dus steeds zet ik de motor weer in zijn achteruit/vooruit om de volgende stootwil op te hangen.
Het waait zo stevig dat het niet mee valt om niet verstrikt te raken tussen de voor anker gelegen boten. Als ik er voor klaar ben vaar ik dan toch naar de aangewezen box.
Nu lijkt het handig zo’n havenmeester op de kant maar die weten vaak niet wat ze moeten doen, zo raar. Het is een smalle insteek maar zonder moeite draai ik de Liberty op zijn plaats.
Stap op de steiger om zelf al mijn lijntjes vast te maken. Trots als ik op mezelf ben sta ik even op de voor punt te genieten. Komt er een wat oudere man al klappend langs en zegt knap hoor op zijn Spaans. Natuurlijk ben ik blij met zo’n compliment maar later denk ik. Je had ook even kunnen helpen? Zal wel zijn reden hebben waarom hij liever toeschouwer wilde zijn.

Een uurtje later krijg ik een smsje van Ton, reisleider van de SRG ( stichting gehandicapten reizen) dat de reis naar Tenerife niet doorgaat. Alle deelnemers staan voor niets op het vliegveld. Ik heb jaren voor de SRG als reisleider geholpen op dit soort vakanties als vrijwilligster en toen ik hoorde dat ze naar Tenerife zouden komen heb ik mijn hulp aangeboden voor een paar dagen. Maar de reisorganisatie is failliet dus de reis gaat niet door. Ik wilde ze vanavond om 7 uur van het vliegveld naar hun hotel vergezellen. Wat balen voor hun. Mij geeft het wel wat meer ruimte om toch op tijd mijn einddoel te bereiken.

Dus de volgende ochtend vaar ik om kwart voor 7 weg. S’avonds ben ik goed in het pikkie donker de uitgang gaan bestuderen. Het is hier allemaal erg klein en weinig ruimte om eerst rustig alles op te ruimen voor dat ik het ruime sop kies. Het waait nog steeds stevig.
Er is nagenoeg geen verlichting zelfs de ingang is niet verlicht. Hier moet je dus niet s’nachts naar binnen varen denk ik.

Maar vanochtend is het blad stil. En dat heeft het 56 mijl volgehouden. Dus de motor heeft weer over uren gemaakt. Om 7 uur laat ik mijn anker vallen in Anfi, Gran Canaria. Het geeft me een beetje een thuis gevoel. Dit keer liggen er meer zeilboten voor anker. Na een frisse duik en mijn avond eten duik ik weer mijn bed in. Ik krijg ook nog een telefoontje van Greame, een Engels gezin waar ik het erg goed mee kan vinden,+ dat hij een opstapper voor me heeft voor de volgende uitdaging. 100 mijl naar Gran Tarajal op Fuerteventura.
Mijn eind doel van deze week/maand. Ik had hem gezegd dat ik er tegen opzag zo’n groot stuk alleen te moeten zeilen en dan de nacht vind ik erg moeilijk. Hij vind alles knap wat ik doe en dat vooral omdat hij het zelf niet kan of aandurft hij ligt dan ook al bijna een jaar aan de steiger in Las Palmas omdat hij geen goede schipper kan vinden om verder te gaan.


Zondag krijg ik eerst bezoek van vriendin Marleen. Die zwemmend naar me toe komt omdat ik de bijboot al opgeruimd heb. We kletsen gezellig bij over waar we de laatste weken zoal mee bezig zijn geweest. Heerlijke vriendinnen praat.
Om 4 uur vaar ik naar de kade van Arquinequin waar ik de Liberty even langs een vissersboot leg om Franco, mijn opstapper voor de volgende tocht aan boord te nemen. Greame , Camille en Alexander zijn er ook.
Ik vraag ze of ze even met hun auto wat extra diesel willen halen want het beloofd weer vele motor uren te worden. Ze vragen of ik mee ga. Ik laat Franco achter op de boot, zonder eigenlijk echt welkom te heten.
De vissers boot waar ik tegen aan lig is goed aan het spuien waardoor het er erg onrustig liggen is.
Dus veel tijd heb ik niet. Graeme en Camille willen even hun ei kwijt en in korte tijd vertellen ze wat ze dwars zit. Ook hebben ze steeds weer mijn advies nodig over uit een lopende dingen. Na de reserve tankjes gevuld te hebben nemen we weer afscheid en starten we de motor om aan onze trip te beginnen.
Onderweg maak ik verder kennis met Franco, de hulk zoals Marleen en ik hem noemen. Ik kende hem wel van zien en van verhalen en heb er ook wel eens een woordje mee gewisseld. Het is een fransman die ook wel Engels kan zegt hij zelf maar in de praktijk zeer slecht niet te begrijpen blijkt tijdens deze reis. Het is maar goed dat er geen wind is wat dat betreft, want hij snapt er niet veel van.
Toch heeft hij zeker zijn nut. Hij ziet heel goed in het donker wat in het begin goed van pas komt. We komen namelijk langs een onverlichte visfarm in het water. Op de kaart wel aangegeven maar hij wordt nog wel eens verplaats weet ik uit ervaring. Ook de nacht krijg ik zo de kans om te slapen.
Ik doe de wacht 11 tot 2 en hij de rest. Dat wilde hij zo prima denk ik dan. De 10 donkere uren hebben we kunnen zeilen de rest op de motor. 22 uur zijn we onderweg geweest.


De volgende dagen houd ik me bezig om mijn schip klaar te maken om de kant op te gaan, alle papieren in 3 voud ingediend voor toestemmig, met een beetje geluk duurt het twee dagen maar dat geluk heb ik niet. Het worden er vier en dan lig ik eindelijk onder de kraan is er niemand. Nee, ze komen pas om 5 uur wordt me gezegd. Dus maar weer wachten.

Ondertussen de donderdagavond vlucht naar huis gemist. Nu ga ik maar voor de zondag vlucht. Gelukkig heb ik een open ticket dus een echte ramp is het niet. Maar om half 6 krijg ik te horen dat er geen steunpalen voor mijn schip zijn met een kiel van 1.90. Ze zijn er wel maar niet voor 5 weken.
Er ontstaat wat strijd daar over op de wal . Het einde van het liedje is dat ik om 6 uur weer terug in de box lig. Mijn tussen persoon hier zegt dat hij het volgende week met zijn vriend, ook weer een bevriende man van hier die ik ken, gaat regelen.
Hij zal zorgen dat mijn boot de kant op gaat. Nu gebeuren er vreemde dingen hier wat mij er van weer houd om sleutels en geld meteen maar bij hun achter te laten.

Mijn buren kende ik al uit las Palmas en vraag hun hulp of ze bieden hem eigenlijk zelf aan. Ik geef hun de bootsleutels , het geld en de nodige instructies om volgende week hopelijk mijn boot toch op te kant te krijgen. Er moet het een en ander gebeuren , schroefas moet vervangen worden en nieuwe antifouling.
En op de kant staan is hier zoveel goedkoper dan in het water blijven liggen en beter, dus ik wil de kant wel op.

Ik ga namelijk na een paar dagen in Nederland , 3 weken naar Tanzania om mijn vrijwillerswerk voor de doven kinderen, wat ik al jaren daar gedaan heb, te hervatten. Daarna vlieg ik via Nederland vrijwel meteen weer door naar hier toe. Dus al met al 4 tot 5 weken weg.

Mijn laatste dag hier loop ik weer hard, zoek een internet cafe op om dit verslag te plaatsen en rommel nog wat verder.



Recente Reisverslagen:

13 April 2019

verslag april 2019, terug van Suriname

18 Januari 2019

Meezeilvakanties Canarische eilanden

18 November 2018

Mijn weken in NL als

04 September 2018

Verslag september 2018 en een nieuwe uitdaging.

14 April 2018

meezeilvakantie, rondje Gran Canaria
Cynthia

Ik zeil al heel mijn leven en heb in 2012 besloten met mijn boot te vertrekken ergens waar het altijd mooi weer is. Na 7 jaar op de Canarische eilanden meezeilvakantie te hebben gedaan, ga ik nu mijn horizon verbreden. Ik ben overgestoken naar Suriname en maart 2020 door naar de Caribe. Waar ik verder ga met mijn meezeilvakantie's of dag tochten met gasten. Waar ik zelf ook heel blij van wordt.

Actief sinds 12 Juni 2012
Verslag gelezen: 530
Totaal aantal bezoekers 212285

Voorgaande reizen:

07 Oktober 2013 - 07 Oktober 2014

Happy on the Canarisch

01 Juli 2012 - 30 November -0001

zeilend naar het zuiden

23 December 2019 - 30 November -0001

Meezeilvakantie Caribisch gebied

Landen bezocht: