La Palma zomer 2015
Blijf op de hoogte en volg Cynthia
24 September 2015 | Spanje, Las Palmas de Gran Canaria
La Palma, dag charters, vrienden, alleen maar zeker ook veel samen.
Dat zijn zo’n beetje de steekwoorden van de afgelopen twee maanden.
Mijn vierde jaar Canarische eilanden ga ik in met de wetenschap en het gevoel dat ik er nu helemaal alleen voor sta. En dan bedoel ik meer op het technische vlak.
Wat kan een mens, ik dus, dan ineens veel. Met het oog op een grote onderhoudsbeurt wat ik de Liberty wil laten ondergaan volgend jaar zomer, duik ik de boeken in en raadpleeg internet.
Vraag hulp bij bekende en onbekende en al gaande weg de weken wordt ik wijzer en wordt het voor me duidelijk hoe en wat de mogelijkheden zijn en wat ik wil.
Voor het eerst sinds ik hier ben , nu drie jaar , hebben we een paar dagen onweer, harde windstoten, een paar druppels regen en bewolkt. Een beetje onvoorspelbaar weer. Alleen de temperatuur blijft hoog. Gelukkig is dat na een dag of 4 weer over.
De eerste week in Tazacorte, wandel ik met Erik weer een nieuwe wandeling, eten we samen en kan ik gebruik maken van zijn auto om naar het vliegveld te gaan. Waar ik weer met mijn flyers nieuwe dagjes mensen mee vraag op de Liberty.
Vanaf de tweede week worden dag charters afgewisseld met zeilen met vrienden van het eiland. Wandelingen en hardlopen. Al gauw ontmoet ik Ellen.
Ze blijft ook 6 weken op het eiland en we hebben al meteen een klik. Ze zeilt een paar keer mee maar we gaan ook samen andere dingen doen.
Zo gaan we een keer samen kanoën. We mogen ieder een kano lenen van een Spaanse buurman. Al gauw ziet hij dat we het wel kunnen.
Dan geeft hij ons een kaartje mee van een grot waar we naar toe kunnen. Het is maar een half uurtje zegt hij hier naar buiten , de golfbreker voorbij , het strand voorbij en dan ben je er al . Hij geeft ons bananen mee en wat chocolade koekjes voor de energie zegt hij.
We kijk elkaar aan. Kunnen we dit , zeggen we? We besluiten hem te vertrouwen. Ellen in een kano met rug leuning en ik in een kano met loosgaten.
Het valt niet mee om de hoek van de grote golfbreker te komen, maar dan zitten we toch op de oceaan met zijn golven en wind. Het gaat ons redelijk af om bij een grot te komen maar zeker niet in een half uur. Wel nemen we het besluit niet veel verder te gaan met het oog ook nog terug te moeten. Het gaat ons redelijk goed af maar we zijn niet getraind. We draaien om en merken dat we stroom mee hebben, mazzel dus.
We gaan even de baai in om het strand op te gaan. Daar eten we ons gekregen proviand op en vragen de tijd om een idee te hebben hoe lang we er nu over doen om terug te komen. De baai uit gaat prima maar dan de muur/ golfbreker.
We komen een steen verder. De kano van Ellen loopt vol en iedere keer als ze wat wil hozen zie ik haar achter uit drijven. We hebben stroom en golven tegen. Ik moet als een gek roeien om verder te komen. Ik kan haar toch niet helpen dus ga zorgen dat ik in ieder geval weer terug in de haven kom en dan kan ik misschien hulp halen. Net voor het einde van de muur komt de vissers boot terug die ik eerder ben tegen gekomen met aan boord Ellen en haar kano. Lachend komt ze voorbij. Aangekomen in de haven was alleen het laatste stukje al 1.5 uur. Totaal hebben we er 4 uur over gedaan. Wat een ervaring.
Een paar dagen later krijg ik van mijn Spaanse buurman een enorme tros , nog groene bananen. Die zijn natuurlijk allemaal tegelijk rijp. Ik plaats , min of meer als grapje, een bericht op Facebook. Gratis af te halen bananen.
Leuk reacties krijg ik daar op. Ook vraag ik om recepten. Jos en Paulien van hier reageren met een recept van bananen soep. Meteen er achter aan nodigen ze me vanavond uit om de soep eerst bij hun te komen proeven. Ik wandel tegen etenstijd met mijn bananen naar boven, na Tazacorte waar ze wonen. Er zijn nog meer vrienden en het is een gezellige avond met heerlijke bananen soep.
Vanaf nu serveer ik mijn gasten als lunch bananen soep met Spaanse Tortilla. Iedereen vind hem lekker en het is zo La Palma, want echt je struikelt hier over de bananen plantages.
Ook probeer ik elke week weer een wandeling te doen. Helaas nu vaker alleen. Maar soms ook met wisselende vrienden. Een wandeling die ik vaak doe is vanuit Tazacorte 600 meter omhoog in 3 km wandelen. Het is een pittige trip. Meestal kom ik wel wandelaars tegen die ik dan aanspreek en tijdens het gesprek vertel dat ik dat ik dagtripjes zeil en zo haal ik ook op die manier klanten binnen.
Op een van mijn wandelingen omhoog alleen komt er een sms je binnen. Ik kijk en een oude bekende van me, Gert, die ik precies een jaar geleden ontmoet heb hier op La Palma smst met de vraag hoe het gaat. Ik vond het een beetje een vreemde vraag omdat we geen contact meer hebben gehad het afgelopen half jaar. Ik zeg dat het goed gaat en vraag waar hij is. Hij verteld dat hij al weer drie dagen op La Palma is en daarom aan mij dacht. Ik reageer met , vanavond een hapje eten? Verbaasd komt het antwoord, ben jij hier ook dan? En ja gezellig. En zo doen wij de dagen er na veel dingen samen. Eten iedere dag samen , wandelen we, rijden midden in de nacht naar de sterrenwacht, het hoogte punt van La Palma om de sterren goed te kunnen zien. 4 uur in de auto slingeren we de onverlichte berg weg op en weer naar beneden voor 10 minuten Sterren kijken. Iets wat we vorig jaar al wilde doen maar het uiteindelijk niet gedaan hebben. Ook lig ik bij het zwembad van zijn hotel of nemen een duik in zee. Na een paar dagen nemen we weer afscheid voor hoe lang ? Ach in mijn leven weet je het nooit. Wat geniet ik dan extra van mijn vrijheid dat je op dit soort dingen spontaan in kan gaan.
21 augustus komt Loes, een vriendin die ik over heb gehouden van mijn weekcharters. Ze heeft behoefte aan rust en zon en komt me ook helpen met mijn dag charters. Heerlijk weerzien, ook omdat het in de haven wel erg stil is. Er is een mooie afwisseling met dagjes mensen, tijd voor een wandeling en ook samen een dagje op het water. Regelmatig pikken we een terrasje en we praten vooral heel veel bij. Echt super gezellig on dingen zo vanzelfsprekend samen te doen. Want dat mis ik ook wel in mijn leven.
Loes wordt afgewisseld door Albert. ondertussen ben ik op een datingsite gegaan en al gauw kwam Albert in beeld. Na wat skype gesprekken hebben we besloten dat hij kon komen. In de regel neem ik niet gauw mannen alleen mee maar na wat gesprekken besluiten we dat hij mee kan zeilen naar Tenerife of Gran Canaria en dat ligt ook aan de wind.
De afgelopen weken bleef het maar hard waaien aan de zuid kant van de eilanden, het blijft spannend of ik hier wel weg kan. september wordt het hier wel erg stil wat werk betreft, het wordt tijd om te vertrekken. Albert heeft nog nooit gezeild of op een boot gezeten. Dit wordt zijn eerste kennismaking. Vrijdag na aankomst en een korte siësta laat ik hem een stukje La Palma zien.
Zaterdag heb ik mijn laatste dag charter , dat wordt tevens Albert zijn eerste zeiltocht. Er is niet veel wind maar genoeg voor de eerste kennismaking. We zien veel dolfijnen en voor de lunch ankeren we voor een Piraten grot. Een attractie van de toeristenboten hier. In een grote grot zijn een 6 tal huisjes gebouwd bedoelt als weekeind verblijf van de bewoners. Dit keer was er helaas te veel deining om er heen te zwemmen, wel heel leuk om er voor een mooring op te pakken. De sfeer aan boord is weer heel gezellig zoals eigenlijk steeds aan boord met de dagtripjes. Na de inmiddels voor mijn bekende Bananen soep als lunch gaan we weer op weg naar de haven.
We drinken met zijn alle nog wat en dat was het dan weer. Mijn laatste dag charter zit er weer op.
We bekijken het weer en zien dat we het beste maandag via de noordkant naar Santa Cruz , La Palma kunnen zeilen. In de regel is het omzeilen van de noordkant een slechte optie maar met het oog op het einddoel ga ik het toch proberen. Met in het achterhoofd, gaat het niet draaien we om en gaan terug.
We vertrekken maandagochtend om 7 uur met weinig wind. Ik zeg Tazacorte gedag met pijn in mijn hart want het eiland heeft zeker mijn hart gestolen. Voor van de winter en volgend jaar zomer zijn er andere plannen en daar past La Palma niet in. Maar terug komen doe ik zeker.
Het wordt veel op de motor maar ook zeker een paar uur zeilen , genoeg om te ontdekken dat Albert een erg snelle leerling is. Hij geniet met volle teugen en ook samen hebben we een goede klik. En zo hoppen we op ons gemak naar Las Palmas. In elke haven blijven we een paar dagen. Op Tenerife huren we een auto voor 3 dagen en verkennen we heel het eiland. Albert maakt zich het zeilen eigen en leert vele nieuwe termen en handelingen. Er gaat een wereld voor hem open. Een wereld waar hij zeker meer van wilt weten. En ik geniet er van dat ik iemand van eind 50 dit kan aanbieden en zo zie genieten. Alles loopt of we elkaar al heel lang kennen en komen nog tijd te kort als we dan uiteindelijk in Las Palmas weer afscheid nemen.
In las Palmas wordt het weer vechten voor een lig plek want de ARC is in aantocht. Het lukt voor in ieder geval 10 dagen. Daarna zie ik wel weer. Ondertussen ken ik het verhaal. Plaats genoeg maar plannen hier blijft moeilijk. We ontmoeten naast vele bekende ook nieuwe mensen waar we al snel op de borrel gaan en mailadressen en adviezen uitwisselen
Ook hier huren we een auto en laat ik het eiland zien.
Woensdag ochtend neem ik afscheid van inmiddels wel een hele goede vriend , Albert en de rest van de dag ben ik druk met het klaar maken van de Liberty. Want morgen ga ik ook voor ca 2 weken naar NL. Daar mee sluit ik een ook weer mooie periode af met nog meer wisselende intensieve contacten. Ja dat heb je dan als je alleen zo’n leven leeft als ik. In het vliegtuig schrijf ik mijn verslag en bedenk weer dat ik vreselijk bof.
Dat zijn zo’n beetje de steekwoorden van de afgelopen twee maanden.
Mijn vierde jaar Canarische eilanden ga ik in met de wetenschap en het gevoel dat ik er nu helemaal alleen voor sta. En dan bedoel ik meer op het technische vlak.
Wat kan een mens, ik dus, dan ineens veel. Met het oog op een grote onderhoudsbeurt wat ik de Liberty wil laten ondergaan volgend jaar zomer, duik ik de boeken in en raadpleeg internet.
Vraag hulp bij bekende en onbekende en al gaande weg de weken wordt ik wijzer en wordt het voor me duidelijk hoe en wat de mogelijkheden zijn en wat ik wil.
Voor het eerst sinds ik hier ben , nu drie jaar , hebben we een paar dagen onweer, harde windstoten, een paar druppels regen en bewolkt. Een beetje onvoorspelbaar weer. Alleen de temperatuur blijft hoog. Gelukkig is dat na een dag of 4 weer over.
De eerste week in Tazacorte, wandel ik met Erik weer een nieuwe wandeling, eten we samen en kan ik gebruik maken van zijn auto om naar het vliegveld te gaan. Waar ik weer met mijn flyers nieuwe dagjes mensen mee vraag op de Liberty.
Vanaf de tweede week worden dag charters afgewisseld met zeilen met vrienden van het eiland. Wandelingen en hardlopen. Al gauw ontmoet ik Ellen.
Ze blijft ook 6 weken op het eiland en we hebben al meteen een klik. Ze zeilt een paar keer mee maar we gaan ook samen andere dingen doen.
Zo gaan we een keer samen kanoën. We mogen ieder een kano lenen van een Spaanse buurman. Al gauw ziet hij dat we het wel kunnen.
Dan geeft hij ons een kaartje mee van een grot waar we naar toe kunnen. Het is maar een half uurtje zegt hij hier naar buiten , de golfbreker voorbij , het strand voorbij en dan ben je er al . Hij geeft ons bananen mee en wat chocolade koekjes voor de energie zegt hij.
We kijk elkaar aan. Kunnen we dit , zeggen we? We besluiten hem te vertrouwen. Ellen in een kano met rug leuning en ik in een kano met loosgaten.
Het valt niet mee om de hoek van de grote golfbreker te komen, maar dan zitten we toch op de oceaan met zijn golven en wind. Het gaat ons redelijk af om bij een grot te komen maar zeker niet in een half uur. Wel nemen we het besluit niet veel verder te gaan met het oog ook nog terug te moeten. Het gaat ons redelijk goed af maar we zijn niet getraind. We draaien om en merken dat we stroom mee hebben, mazzel dus.
We gaan even de baai in om het strand op te gaan. Daar eten we ons gekregen proviand op en vragen de tijd om een idee te hebben hoe lang we er nu over doen om terug te komen. De baai uit gaat prima maar dan de muur/ golfbreker.
We komen een steen verder. De kano van Ellen loopt vol en iedere keer als ze wat wil hozen zie ik haar achter uit drijven. We hebben stroom en golven tegen. Ik moet als een gek roeien om verder te komen. Ik kan haar toch niet helpen dus ga zorgen dat ik in ieder geval weer terug in de haven kom en dan kan ik misschien hulp halen. Net voor het einde van de muur komt de vissers boot terug die ik eerder ben tegen gekomen met aan boord Ellen en haar kano. Lachend komt ze voorbij. Aangekomen in de haven was alleen het laatste stukje al 1.5 uur. Totaal hebben we er 4 uur over gedaan. Wat een ervaring.
Een paar dagen later krijg ik van mijn Spaanse buurman een enorme tros , nog groene bananen. Die zijn natuurlijk allemaal tegelijk rijp. Ik plaats , min of meer als grapje, een bericht op Facebook. Gratis af te halen bananen.
Leuk reacties krijg ik daar op. Ook vraag ik om recepten. Jos en Paulien van hier reageren met een recept van bananen soep. Meteen er achter aan nodigen ze me vanavond uit om de soep eerst bij hun te komen proeven. Ik wandel tegen etenstijd met mijn bananen naar boven, na Tazacorte waar ze wonen. Er zijn nog meer vrienden en het is een gezellige avond met heerlijke bananen soep.
Vanaf nu serveer ik mijn gasten als lunch bananen soep met Spaanse Tortilla. Iedereen vind hem lekker en het is zo La Palma, want echt je struikelt hier over de bananen plantages.
Ook probeer ik elke week weer een wandeling te doen. Helaas nu vaker alleen. Maar soms ook met wisselende vrienden. Een wandeling die ik vaak doe is vanuit Tazacorte 600 meter omhoog in 3 km wandelen. Het is een pittige trip. Meestal kom ik wel wandelaars tegen die ik dan aanspreek en tijdens het gesprek vertel dat ik dat ik dagtripjes zeil en zo haal ik ook op die manier klanten binnen.
Op een van mijn wandelingen omhoog alleen komt er een sms je binnen. Ik kijk en een oude bekende van me, Gert, die ik precies een jaar geleden ontmoet heb hier op La Palma smst met de vraag hoe het gaat. Ik vond het een beetje een vreemde vraag omdat we geen contact meer hebben gehad het afgelopen half jaar. Ik zeg dat het goed gaat en vraag waar hij is. Hij verteld dat hij al weer drie dagen op La Palma is en daarom aan mij dacht. Ik reageer met , vanavond een hapje eten? Verbaasd komt het antwoord, ben jij hier ook dan? En ja gezellig. En zo doen wij de dagen er na veel dingen samen. Eten iedere dag samen , wandelen we, rijden midden in de nacht naar de sterrenwacht, het hoogte punt van La Palma om de sterren goed te kunnen zien. 4 uur in de auto slingeren we de onverlichte berg weg op en weer naar beneden voor 10 minuten Sterren kijken. Iets wat we vorig jaar al wilde doen maar het uiteindelijk niet gedaan hebben. Ook lig ik bij het zwembad van zijn hotel of nemen een duik in zee. Na een paar dagen nemen we weer afscheid voor hoe lang ? Ach in mijn leven weet je het nooit. Wat geniet ik dan extra van mijn vrijheid dat je op dit soort dingen spontaan in kan gaan.
21 augustus komt Loes, een vriendin die ik over heb gehouden van mijn weekcharters. Ze heeft behoefte aan rust en zon en komt me ook helpen met mijn dag charters. Heerlijk weerzien, ook omdat het in de haven wel erg stil is. Er is een mooie afwisseling met dagjes mensen, tijd voor een wandeling en ook samen een dagje op het water. Regelmatig pikken we een terrasje en we praten vooral heel veel bij. Echt super gezellig on dingen zo vanzelfsprekend samen te doen. Want dat mis ik ook wel in mijn leven.
Loes wordt afgewisseld door Albert. ondertussen ben ik op een datingsite gegaan en al gauw kwam Albert in beeld. Na wat skype gesprekken hebben we besloten dat hij kon komen. In de regel neem ik niet gauw mannen alleen mee maar na wat gesprekken besluiten we dat hij mee kan zeilen naar Tenerife of Gran Canaria en dat ligt ook aan de wind.
De afgelopen weken bleef het maar hard waaien aan de zuid kant van de eilanden, het blijft spannend of ik hier wel weg kan. september wordt het hier wel erg stil wat werk betreft, het wordt tijd om te vertrekken. Albert heeft nog nooit gezeild of op een boot gezeten. Dit wordt zijn eerste kennismaking. Vrijdag na aankomst en een korte siësta laat ik hem een stukje La Palma zien.
Zaterdag heb ik mijn laatste dag charter , dat wordt tevens Albert zijn eerste zeiltocht. Er is niet veel wind maar genoeg voor de eerste kennismaking. We zien veel dolfijnen en voor de lunch ankeren we voor een Piraten grot. Een attractie van de toeristenboten hier. In een grote grot zijn een 6 tal huisjes gebouwd bedoelt als weekeind verblijf van de bewoners. Dit keer was er helaas te veel deining om er heen te zwemmen, wel heel leuk om er voor een mooring op te pakken. De sfeer aan boord is weer heel gezellig zoals eigenlijk steeds aan boord met de dagtripjes. Na de inmiddels voor mijn bekende Bananen soep als lunch gaan we weer op weg naar de haven.
We drinken met zijn alle nog wat en dat was het dan weer. Mijn laatste dag charter zit er weer op.
We bekijken het weer en zien dat we het beste maandag via de noordkant naar Santa Cruz , La Palma kunnen zeilen. In de regel is het omzeilen van de noordkant een slechte optie maar met het oog op het einddoel ga ik het toch proberen. Met in het achterhoofd, gaat het niet draaien we om en gaan terug.
We vertrekken maandagochtend om 7 uur met weinig wind. Ik zeg Tazacorte gedag met pijn in mijn hart want het eiland heeft zeker mijn hart gestolen. Voor van de winter en volgend jaar zomer zijn er andere plannen en daar past La Palma niet in. Maar terug komen doe ik zeker.
Het wordt veel op de motor maar ook zeker een paar uur zeilen , genoeg om te ontdekken dat Albert een erg snelle leerling is. Hij geniet met volle teugen en ook samen hebben we een goede klik. En zo hoppen we op ons gemak naar Las Palmas. In elke haven blijven we een paar dagen. Op Tenerife huren we een auto voor 3 dagen en verkennen we heel het eiland. Albert maakt zich het zeilen eigen en leert vele nieuwe termen en handelingen. Er gaat een wereld voor hem open. Een wereld waar hij zeker meer van wilt weten. En ik geniet er van dat ik iemand van eind 50 dit kan aanbieden en zo zie genieten. Alles loopt of we elkaar al heel lang kennen en komen nog tijd te kort als we dan uiteindelijk in Las Palmas weer afscheid nemen.
In las Palmas wordt het weer vechten voor een lig plek want de ARC is in aantocht. Het lukt voor in ieder geval 10 dagen. Daarna zie ik wel weer. Ondertussen ken ik het verhaal. Plaats genoeg maar plannen hier blijft moeilijk. We ontmoeten naast vele bekende ook nieuwe mensen waar we al snel op de borrel gaan en mailadressen en adviezen uitwisselen
Ook hier huren we een auto en laat ik het eiland zien.
Woensdag ochtend neem ik afscheid van inmiddels wel een hele goede vriend , Albert en de rest van de dag ben ik druk met het klaar maken van de Liberty. Want morgen ga ik ook voor ca 2 weken naar NL. Daar mee sluit ik een ook weer mooie periode af met nog meer wisselende intensieve contacten. Ja dat heb je dan als je alleen zo’n leven leeft als ik. In het vliegtuig schrijf ik mijn verslag en bedenk weer dat ik vreselijk bof.
-
24 September 2015 - 23:54
Marjolein:
Hee cynthia, klinkt allemaal nog steeds heel goed hoor! Je mag trots op jezelf zijn; je flikt het toch maar. Ga vooral lekker door met al het genieten!! Groetjes -
01 Oktober 2015 - 08:05
Albert:
Hoi Cynthia,
Wat een geweldige vakantie en zeilervaring, met heerlijk weer in een schitterende omgeving en een bijzonder leuke klik met de kapitein. Elke dag was een feestje...
Hartegroet, Albert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
