zeilen, rondom Lanzarote, de canarische eilanden

De ARC achter de rug , en het begin van het chaterseizoen.

Woensdag 25 november vroeg breng ik Rob naar het vliegveld en een paar uur later haal ik Harry op. In de middag vertrekt ook Veronique. Harry is al eerder geweest en ik heb hem voorbereid dat hij de komende week met een zieke te maken heeft.
Nog 1 dagje rust, vrijdag zeilen we naar het zuiden om in Anfi voor anker te gaan. Het plan is om via Tenerife een rondje Gran Canaria te doen maar de wind bepaald anders. We blijven wat in het zuiden hangen en natuurlijk slaan we Mogan niet over.
Ik kom heerlijk tot rust en wordt vertroeteld door Harry. Na 5 dagen hebben we een heerlijk zeiltocht terug naar Las Palmas. Waar we in de avond aankomen en helaas weer te horen krijgen dat er echt geen plaats meer is. Ik vertel dat ik Harry s’morgens om 5 uur naar het vliegveld moet brengen en zo komt het dat ik een paar dagen aan het ponton van de dieselpomp mag blijven liggen.
S’middags haal ik mijn eerste gast weer op en een dag later mijn tweede.

De ene gast wordt weer afgelost door de volgende. Ik maak gebruik van de gelegenheid nog een dagje in las Palmas te zijn en doe vele karweitjes die alleen hier gedaan kunnen worden. Eindelijk breng ik mijn zeil naar de zeilmaker. Er is al slijtage opgetreden en dat na 1 jaar oud. Gelukkig erkennen ze het slechte stiksel en wordt het gerepareerd. Maar dan moet ik wel zelf het zeil er af en weer er op maken.
Ik maak gebruik van de gelegenheid dat het zeil er nu toch af is en repareer een gaatje wat er ook al bijna een jaar in zit. Martine, mijn opstapper had het goede idee om mijn naaimachine op de steiger te zetten en dat doe ik. Ik ga ook een verkeerd gekocht onderdeel terug brengen bij Rolnautic, de watersport winkel, ook al heb ik dat weken geleden gekocht. En ook dat lukt.

Na een proeftochtje op Henk zijn eerste dag, moet ik helaas het besluit nemen om in 1 keer door te zeilen naar Lanzarote in plaats van in dag etappes. De wind is de hele week oost en daarna zuid oost. Dat betekend tegen wind in. En de oversteek naar Fuerteventura van 60 mijl is dan pal tegen. Met de beslissing de 100 mijl meteen naar Lanzarote te zeilen en dan hopen op inderdaad die oosten wind of iets met wat zuid er in is het bezeilbaar. Martine vind het helemaal schitterend en Henk geeft eerlijk toe dat het niet zijn eerste keus is maar snapt dat het niet anders is.
We vertrekken 5 december vroeg in de ochtend vanuit Las Palmas vol goede moed. En inderdaad de koers is bezeilbaar. Helaas wat veel wolken maar je kan niet alles hebben. De golven zijn behoorlijk tegen waardoor het moeilijk zeilen is, zeker in de nacht. Zoals we de wacht hadden ingedeeld lukt het niet.
Ik besluit het meeste zelf te doen en midden in de nacht Martine en Henk het over te laten nemen voor twee uurtje. Ze vinden het erg moeilijk, dus de rest van de nacht is weer voor mij. Alles moeten we helaas met de hand sturen, wat het erg vermoeiend maakt. De wind draait meer naar het noorden dus we komen verder van de kust. Ik ga op een gegeven moment overstag en als ik in de buurt van de kustlijn kom hoor ik mijn telefoon vele piepjes geven.
Allemaal appjes die binnen komen. Geweldig.
Allemaal lieve mensen die me feliciteren met mijn verjaardag midden in de nacht want ondertussen is het 6 december geworden. Ook een aantal appjes van vrienden die me aan het volgen zijn via de AIS met bemoedigende woorden van: hou vol Cynt nog twee uurtjes en dan draait de wind weer naar het oosten. En met die informatie bepaal ik mijn koers. Het laatste uurtje geef ik het roer over aan mijn bemanning en ga nog even naar bed. Om 11 uur , 6 december komen we dan eindelijk aan in Rubicon, Lanzarote. 28 uur en 128 mijl op de teller.
Ik ben moe maar zeker ook voldaan. Ik heb weer iets in mezelf overtroffen. Altijd riep ik dat ik s’nacht niet kon varen , maar ik heb het gedaan en heb het goed volgehouden. Yes Yes.
In de haven maken we ontbijt en Delia staat al op de steiger om me te feliciteren. Ook mijn tante Laura komt me verrassen. Om 3 uur maak ik een eind aan de gezelligheid, want nu wil ik toch echt even een paar uurtjes slapen. S’avonds gaan we met zijn alle uiteten en sluit ik een wel heel bijzondere verjaardag af. Weer een jaartje ouder maar ook zeker een heel wat wijzer.

De rest van de week zeilen we elke dag enkele uurtjes. Het weer zit helaas niet mee. In de ochtend te veel wind zodat we pas s’middags kunnen gaan zeilen en elke avond ca 8 uur in het donker de volgende haven binnen varen. Wat is het toch fijn dat ik Lanzarote als thuis eiland heb gekozen dit jaar. De afstanden tot de verschillende havens is tussen de 10 en de 25 mijl zodat we toch elke dag een andere haven aan kunnen doen, zonder hele lange dagen te moeten zeilen. Voor de meeste charters heel fijn.

10 december neem ik afscheid van Henk en Martine, en een uur later staan Ans en Stanley op de steiger. Ze blijven 11 dagen , zolang heb ik nog niet eerder gasten gehad. Best weer spannend . Na kennismaking en een kop koffie gaan ze de stad in zodat ik tijd heb om de boot weer aan kant te krijgen. De wasmachine van de haven draait op volle toeren en ik poets de binnen en buitenkant goed. Om 3 uur ziet er alles weer spik en span uit en zijn mijn volgende gasten weer terug van een uitgebreide lunch. Weinig rust vandaag.

De volgende dag gaan we een paar uurtjes zeilen en zie ik wat voor vlees ik in de kuip heb. Ze hebben nog nooit op een boot gevaren en zijn erg leergierig. Na een paar uurtjes op het water hebben ze al zoveel geleerd, er zijn gasten die na een week nog niet zo ver zijn. Stanley blijkt ook nog eens twee rechtse handen te hebben die hij ook graag wilt gebruiken. Het plan is om eerst naar Graciosa te gaan maar de wind is daar niet gunstig voor, dus besluit ik naar het zuiden af te zakken.
We ankeren regelmatig en maken leuke dagtochten. De zeiltocht naar Rosario op Fuerteventura is er eentje met veel opboxen tegen hoge golven. Weer is het zuiden wind wat zeer ongebruikelijk is voor hier.
Een van de laatste dagen gaan we voor anker bij Lobos. Ik hoor een vreemd geluid onder het schip en ik hoor het over het hele schip. Alle vonders worden opgelicht maar we vinden niets. Dan denkt Stanley dat het van de motor komt. Sissend water op een warm motorblok. Hij roept mij er bij en terwijl ik het motor luik open ,staat hij met de brandblusser klaar. We zien niets. Wel zeker 10 liter water onder de motor staan. We gaan op zoek waar het vandaan komt. Alle leidingen nagelopen blijkt het schroefje van het impeller huis lek te zijn.
Nu niet even snel op te lossen. We besluiten terug te gaan naar Rubicon. Om het anker op te halen moet ik de motor starten, wat eigenlijk niet verstandig is met een lekkend impellerhuis. Staney drukt met zijn vinger de boel dicht en ik ga het anker ophalen. Dan blijkt dat mijn ankerlier niet meer werkt. De motor zetten we uit en Stanley haalt de boel uit elkaar en verbind wat draaitjes en hij gaat weer. Maar er moet wel naar gekeken worden.
Problemen komen nooit alleen, wat een geluk dat ik een man aan boord heb die zo mee kan denken.
We zeilen naar Rubicon en bedenken hoe we de haven in komen zonder gebruik van de motor. We kunnen ons anker laten vallen in de havenkom, maar wat dan? Nico ligt er ook voor anker maar onderdelen kunnen we dan niet halen. De haven ingang ligt pal in de wind en is heel smal dus we komen niet ver dan. We besluiten de havendienst te bellen en te vragen of ze ons de haven in kunnen slepen en zo belanden we net voor het donker in Rubicon. De volgende ochtend komt Nico een kijkje nemen en na heel wat gesleutel ontdekken we dat het schroefdraad van de kam van het impeller huis dolgedraaid is, zodat het schroefje geen grip meer heeft en er dus water uitkomt.
Na vele telefoontjes proberen we vanuit Nederland de onderdelen mee te laten nemen door de volgende opstapper. Nico zet met tyraps de boel weer in elkaar zodat we hopelijk de haven in en uit kunnen varen voor de komende dagen. Weer een nieuwe uitdaging.
Ans en Stanley zijn echt een geweldig stel en het klikt super. Om de dag nemen ze me mee uit eten want het is toch vakantie zeggen ze. De andere dag kook ik. De 11 dagen vliegen voorbij en we nemen afscheid als zeer goede vrienden met zeker een weerzien. Stanley doet nog wat kleine reparaties en als ze weg zijn en ik met verbazing ze daarover een appje stuur krijg ik als antwoord. Ja als je maar lang genoeg gaat douchen gebeuren die dingen;)

De kerstdagen ben ik met mijn vrienden Nico en Delia en weer vrienden van hun en vieren we eerste kerstdag in Rubicon. Delia heeft gekookt. Vroeger is ze in haar eigen restaurant de kokkin geweest. Ze heeft ons kerstavond laten proeven van haar kookkunsten. 9 gangen van allerlei lekkernij , ik heb werkelijk nog nooit zo culinair lekker gegeten. Tussen de gangen door speelde ze muziek op haar keyboard en de heren op hun gitaar. Het is een gezellig kerst. Tweede kerstdag is hier niet, en het dagelijks leven gaat weer door. Ik ga weer hardlopen en breng meteen een bezoekje aan tante Laura. 29 december komen de volgende opstappers die de motoronderdelen bij zich hebben.
Hij is scheepstimmerman met een eigen werfje en weet ook bijna alles over motoren. Ook deze gasten komen voor 12 dagen. Na aankomst en een kop koffie jeuken zijn handen om dit zaakje eens op te lossen. Het duurt iets langer dan hij van te voren bedacht heeft omdat je overal moeilijk bij kunt. Maar uiteindelijk is het voor elkaar.
30 december zeilen we dan al kruizend naar Arecife. Helaas zit zee ziekte op de loer. De wind voorspelling is heel weinig wind alleen oudjaars dag, de enige dag mogelijk met wat wind om naar Graciosa te komen. We besluiten vroeg op te staan en het te gaan proberen. Francoise staat al ziek op, maar toch besluiten we te gaan. Het wordt een moeizame tocht. Met een zieken aan boord en 1 op het randje van ziek zijn. Met de motor er bij is de koers net te halen en 28 mijl later komen we dan toch in Graciosa aan. Je moet daar een aanvraag voor indienen om er te mogen liggen, wat ik netjes gedaan heb. Als we ons melden weten ze nergens van. Het is vakantie en dan ligt alles stil. We mogen voor 1 nacht tegen de kade aan liggen niet echt rustig met al die ferry’s die langs komen. Ik lever al mijn papieren in en de aanvraag maar ze blijven volhouden dat ik echt niet kan blijven liggen. Ik leg me er bij neer en net voor het echt donker wordt komt dezelfde man nogmaals aan mijn boot en zegt dat het geregeld is. We kunnen meteen naar een mooi plekje aan de steiger en mogen daar 4 dagen blijven liggen. Yes wat zijn we blij. Francoise ligt nog steeds ziek op bed en ook met de jaarwisseling is hij niet meer boven dek gekomen. Het is drukker dan normaal op het eiland, er staat een groot podium voor muziek en de camping staat vol met tentjes. Veel spanaarden vanuit Lanzarote zijn naar het eiland gekomen voor de jaar wisseling. Het plan is om op de kant te gaan eten , maarde prijzen zijn verdriedubbelt en er is niet eens keus. We besluiten gewoon te koken. Om 11 uur ga ik nog even de kant op en om 12 uur toost ik op een mooi nieuw zeiljaar met vele gezellige gasten aan boord.
We blijven nog twee dagen. Huren een mountainbike om het eiland rond te fietsen. Er zijn geen wegen en alles is mul zand. Na twee dagen heb ik geen zitvlees meer over en mijn knieën hebben het ook wel even gehad. Het is een schitterend eiland, met leuke stranden waar je zonder fiets niet kan komen.

3 januari zetten we weer koers naar Arrecife. Ik hoopte dat we konden zeilen met de wind van achteren maar helaas er is echt te weinig wind. Alleen het laatste uur kunnen we nog even zeilen. De dagen erna zakken we langzaam af naar het Corralejo. En hoppen we weer terug naar Puerto del Carmen waar mijn gasten na 12 dagen weer van boord gaan. Ook deze gasten zijn weer heel anders als andere, vinden andere plaatsen leuk en verwachten andere dingen van je. Wat ze zo goed vonden is dat ze toch weer geleerd hebben en op een veel relaxtere manier dan op de zeilschool maar zeker niet minder. Dat neem ik mee als een mooi compliment.

Twee dagen heb ik rust in Puerto del Carmen, waar ik ondertussen Rene en Dea heb leren kennen. Die charteren met hun Motorboot en zijn Nederlanders. Hele gastvrije mensen. Na mijn dagelijkse km’s hard lopen, komt Rene me roepen of ik met zijn tripje mee wil voor de gezelligheid. Ik vlieg onder de douche en ben net op tijd klaar om aan boord te stappen. Dat wil ik ook wel eens mee maken. We motoren 4 uurtjes rustig langs de kustlijn, tussendoor ankeren we even waarop er een lunch klaar staat en we kletsen volop. Rene is echt een gang maker een gezellige vent. Zo kom ik veel te weten waar ik wat geregeld kan krijgen en hij beloofd me alle hulp te bieden die ik nodig heb. De tweede dag ga ik na het hardlopen met de bus naar Rubicon op verjaardags visite bij Delia. Ook dat is een gezellig middag.

Dinsdag 12 januari komen mijn volgende gasten, twee dames die al eerder geweest zijn.
Het wordt een gezellige week, weer heel anders. We gaan ( helaas weer op de motor) naar Graciosa. Ook zij vinden het daar geweldig en we blijven er zelfs 3 nachten maar gaan wel een dagje uitzeilen een paar uurtjes waarbij we worden vergezeld door een Duitser die we in een restaurant ontmoet hebben. Wordt een leuke dag. Daarna hebben we een hele mooie zeiltocht naar Arrecife terug. De laatste dag zeilen we op en neer naar Puerto del Carmen , 20 mijl om mijn buitenkussens weg te brengen die moeten hoognodig op nieuw bekleed worden. Ook deze week was het weer stralend mooi weer.

19 januari neem ik afscheid van mijn laatste gasten voorlopig. Ik heb nu drie dagen de tijd om de Liberty netjes achter te laten omdat ik via een paar dagen zeilen in Barcelona weer even naar Nederland ga. Dit keer met een speciaal doel. Susan mijn dochter gaat af studeren en daar wil ik natuurlijk bij zijn als trotse moeder. Twee HBO studie’s die ze in 7 jaar tijd afrond , wat een prestatie.

Ik fiets op mijn nieuwe ( vouw)fiets 12 km naar een winkel waar ik nieuwe foam kan kopen om nieuwe matrassen voor de gasten hut kan kopen. Die ga ik dan zelf in de juiste vorm snijden en bekleden. Want een bed in een boot is nooit recht maar met vele schuine hoeken. Ze worden netjes bezorgd. Met veel moeite krijg ik ze binnen en wordt het een mooi karwij voor als ik terug kom. Ik maak leuke contacten op de steiger en die beloven goed op de Liberty te letten voor als ik weg ben. Arrecife is een fijne mooie verzorgde haven. Luxe op vele vlakken en heel redelijk betaalbaar.
Donderdag halvewege de middag wandel ik op mijn gemak met toch weer een zware koffer richting het busstation en later naar het vliegveld. Ik verlaat een warm Lanzarote voor een iets koeler Barcelona en later een koud Nederland maar ik heb er zin in.